به گزارش سایت خبری پرسون، فریدون مجلسی، تحلیلگر مسائل بین‌الملل نوشت: مسائل حول محور مذاکرات احیای برجام که اخیرا دور تازه‌ای از آن در دوحه قطر برگزار و به اتمام رسید با پیچیدگی‌هایی همراه است و همین پیچیدگی‌ها نیز باعث شده تا مذاکرات حداقل در دوحه به نتیجه نرسد. آنچه مسلم است طرفین برای رسیدن به توافق احتمالی به قطر رفته بودند اما آنطور که از مواضع طرفین برمی‌آید مسائلی که در مذاکرات مطرح شده مورد موافقت طرفین قرار نگرفته و باعث شده که مذاکرات پس از دو روز به اتمام برسد و طرفین به پایتخت‌ها بازگردند تا در دور آینده که معلوم نیست چه زمانی و در کجا برگزار خواهد شد دوباره با هم به مذاکره بپردازند تا شاید کورسوی امیدی برای رسیدن به نقاط مشترک و در نهایت توافق وجود داشته باشد.
هر چند که در دولت گذشته شاهد بودیم تیم مذاکره کننده به ریاست آقای ظریف وزیر پیشین خارجه توانست پس از مدت‌ها با غربی‌ها به توافق برسد و برجام را منعقد و به اجرا درآورد و تجارت و روابط بین‌المللی ایران را از سر بگیرند. البته اینکه چرا برجام چنین شرایطی پیدا کرده و امروز هم با وجود شرایط فراهم برای توافق آمریکایی‌ها به این مساله تن نمی‌دهند و خواسته‌های فرا برجامی دارند از اینجا نشأت می‌گیرد که اساسا آنها صرفا پرونده هسته‌ای ایران و رعایت مفاد ذیل برجام را نمی‌خواهند و به دنبال آن هستند که مسائل حضور منطقه‌ای و قدرت دفاعی ایران را نیز به میان بیاورند و به مذاکره بگذارند. امری که ایران به کل با آن مخالف است و مذاکره‌ای در خصوص آن با دیگر کشورها انجام نمی‌دهد.
به همین جهت نیز تحریم‌ها در زمان ترامپ شدت گرفت و تا جایی پیش رفت که آمریکا از برجام خارج شد و تحریم‌های یکجانبه بیشتری علیه کشورمان وضع نمود. با این حال اکنون زمان تغییر کرده و ایران می‌گوید که آمادگی دارد تا با توافق با سایر طرف‌ها برجام را به سرانجام برساند اما مسائل خارج از برجام و آنچه در توافق سال 2015 بر سر آن توافق شده نباید مطرح شود.
طرف مقابل هم بنا به شرایط به جایی رسیده که شاید به این معنی موافقت کند که اگر قرار است برجام احیا شود و ایران بار دیگر بتواند در عرصه بین‌المللی حضور داشته باشد و با سایر کشورها به‌طور معمول تجارت خارجی خود را داشته باشد را با این شرط که ایران FATF را به تصویب برساند بپذیرند. اما به نظر می‌رسد همین رویه نیز به معنای تایید این سیاست‌ها نباشد و آنها بخواهند روند امور را به نحو دیگری تحت نظر داشته باشند. چنانکه مبادلات مالی و بانکی ایران را آزاد بگذارند اما مقصد پول‌ها و هزینه‌کردهای ایران را مورد بررسی قرار دهند.
منبع: آرمان ملی
