به گزارش سایت خبری پرسون، حبیب دهقان نسب شخصیت های مکمل فراوانی در سینما و تلویزیون بازی کرده است. او که این روزها دل خوشی از برنامه های تلویزیون ندارد معتقد است که اغلب این برنامه ها جذاب نیستند و مخاطب رغبتی به دیدن آنها ندارد در حالی که سال ها پیش سریال هایی در تلویزیون پخش می شد که خیابان ها را خلوت می کرد.
حبیب دهقان نسب از بازیگران شاخصی است که تا به امروز در بیش از ۲۰۰ فیلم به ایفای نقش پرداخته است. او می گوید: شبکه نمایش خانگی به این دلیل موفق شده‌اند و مخاطبانشان بیشتر شده که هم برای برخی سریال ها سرمایه گذاری کلانی می‌کنند و هم وجود عنصر رقابت باعث شده است که پلتفرم‌ها همه تلاششان را بکنند تا برای مخاطب جذاب باشند.
تفاوت‌هایی بین سریال‌های تلویزیونی و پلتفرم‌ها از حیث ساختار و شکل و شیوه تهیه آنهاست. یکی از تفاوت‌ها موضوعاتی است که می‌توان در شبکه‌های نمایش خانگی دنبال کرد، کارهایی که در پلتفرم‌ها پخش می‌شود، رنگ و لعاب و عطر و بو و شمایلی دارد که جذاب است. معمولاً در کارهای شبکه نمایش خانگی بیشتر از بازیگران حرفه‌ای استفاده می‌کنند و هزینه‌ش را متقبل می‌شوند.
به این دلیل که سرمایه گذاری بیشتری می‌کنند و البته کمی دستشان برای تولید بازتر است. ممیزی ها کمی کمتر است و البته تنوع قصه‌ها خیلی بیشتر است.
هنوز نه.
برای من قصه در مرحله نخست اهمیت است و دوم نقش. شخصیتی که باید بازی کنم باید با آرمان‌ها و خواسته‌ها و نگاه من و در نهایت در ارتباط با شخصیتی که می‌خواهم با آن بازی کنم، همخوانی داشته باشد. در مرحله بعد هم عوامل اهمیت دارد. عوامل هرچه حرفه‌ای‌تر باشد برایم از همه چیز اهمیت بیشتری دارد. همه این مناسبات دست به دست هم می‌دهند تا کاری درست و حسبای، شسته رفته و پرمخاطب از آب درآید. اگر تلویزیون چنین پارامترهایی داشته باشد، طبیعتاً تلویزیون را می‌پذیرم و اگر پلتفرم‌ها این خصوصیت را داشته باشند به آنها رغبت نشان می‌دهم. من دنبال یک کار و نقش و قصه خوبم. حال این اتفاق می‌تواند در تلویزیون بیفتد و می‌تواند در شبکه نمایش خانگی هم باشد.
نخستین موضوع قصه است. قصه باید به قدری جذاب باشد که تماشاچی را به خودش جذب کند. چون سریال است و فیلم سینمایی نیست که به فرض شما ۹۰ دقیقه را در یک نشست ببینید و پس از پایان فیلم از جایتان برخیزید. اگر سریال جذاب نباشد و در همان قسمت‌های اول و دوم خودش را نشان ندهد، کارش ساخته است و تماشاچی رغبت نمی‌کند که دنبالش را بگیرد. یعنی قصه باید به قدری جذاب باشد که تماشاچی را جذب کند.
ما سریال‌هایی را در سال‌های پیش در همین تلویزیون خودمان داشتیم که خیابان خلوت کن بود. یعنی به قدری جذابیت داشته که خیابان‌ها را خلوت می‌کرده و مردم خودشان را به خانه‌ها می‌رساندند تا آن سریال را از جعبه جادویی ببینید. در همین کشور هم این اتفاق افتاده و این تجربه را شاهد بوده‌ایم. اما مدت‌هاست که ما دیگر چنین سریال‌هایی نداریم. باور کنید اگر بخواهم جدی بگویم چندین سال است که سریالی خیابان خلوت کن تولید نشده است.
منبع: همشهری آنلاین
399323
