در پی خداحافظی از انیمیشن «دیرین دیرین»؛
به گزارش سایت خبری پرسون، «محمدرضا علیمردانی» مجری برنامه «چهل تیکه» ابتدا درباره تجربه های متفاوت این برنامه تلویزیونی می گوید: همان گونه که اشاره کردید در این برنامه تجربه های متفاوتی کسب می شود که برنامه را در نوع خودش متمایز می کند. برنامه های دیگر به خاطره و نوستالژی می پردازند اما «چهل تیکه» به دلیل خاطره بازی سراغ عزیزان و بزرگان، هنرمندان و ورزشکاران و افراد مختلفی می رود که در دهه های پیشین زحمت کشیدند و در گروه تخصصی خود کار کردند و برای مردم خاطره ساختند.
وی در پاسخ به این پرسش که به چه دلیل برای چندمین مرتبه اجرای «چهل تیکه» را بر عهده گرفت؟ توضیح می دهد: به خاطر این که در 2 فصل قبل هم این افتخار نصیب من شد. هر چند مشغول پروژه‌های دیگر بودم و نمی توانستم در این فصل به همکارانم ملحق شوم ولی دوستان صبوری کردند و خودم را موظف دانستم که در خدمت شان در این فصل هم باشم و ان شاءا... به درستی خدمت کرده باشیم. طبیعتاً کاری که در دل مردم جا باز کرده، برای انسان عِرق ایجاد می کند.
وی درباره تفاوت های این فصل با فصل قبلی توضیح می دهد: در 2 فصل قبلی «چهل تیکه» که بنده افتخار حضور داشتم اولاً دکور ما فضای روشنی داشت. در فصل اول پس زمینه دیوار پشت دکور یکی از شمایل قدیمی شهر تهران را نشان می‌داد و در فصل دوم فقط این مورد تغییر کرد. در محتوا هم پس از ورودی برنامه، بنده پلاتوی طنز با متن های طنز و خاطراتی از گذشته و چندین نقش را بازی می کردم ولی در فصل جدید اندکی سنگین تر و وزین تر و خاطرات طنزگونه کمتر شده است. دکور برنامه هم همان گونه که مشاهده کردید از روشن به تیره تبدیل شد و به جای وی اچ اس، دوربین قدیمی در پس زمینه قرار گرفت و روی زمین هم عکس های قدیمی جا داده شد. آقای «قانع» در هر 2 فصل خلاقیت به خرج داد و سختگیری‌های خانم «حاتمی» هم که جای خود، تا به نتیجه ای که مطلوب است، برسیم. بخشی از مخاطبان می گفتند دکور قبلی را دوست داریم ولی برای خیلی های دیگر و خودمان تکراری بود. تصمیم داشتیم فضای جدیدی را نمایش دهیم که آن هم خاطره انگیز و تداعی کننده برنامه ای باشد‌که در مورد خاطرات و نوستالژی است.
به گفته وی، آیتم های جدید نگاه به ورزش ها و ساخت انیمیشن ها و تولیدات قدیمی است که در زمانی که امکانات مثل حالا نبود، به چه شکلی انجام می شد، افراد چطور آثار مختلف را خلق و با چه امکانات و سختی هایی کار می کردند. حتی لباس من هم تغییر کرد؛ در فصل های پیش کت و شلوار نمی پوشیدم و در اغلب قسمت های فصل جدید کت و شلوار دارم. در اغلب گفت و گوها شوخی ها حفظ شده است ولی همچنان خط اصلی تکریم و احترام به مهمان با تاکید وجود دارد. کمی گفت‌وگوها به این سمت رفت که سوالات معنوی هم مطرح شود و ضمن این که خاطره انگیز هستند معنا و مفهوم شایسته ای از آن ها خارج شو دتا ما از مکنونات قلبی و فکری مهمان ها با تمایل خودشان بیشتر آشنا شویم.
وی درباره همکاری چندین باره اش با «الهام حاتمی»، تهیه کننده برنامه این گونه می گوید: خانم «حاتمی» بسیار سختکوش و دقیق است و با مسائل و چالش های بسیاری در همه فصل ها برخورد داشت و در این فصل هم خیلی بیشتر، حالا نمی دانم اندکی محدودیت های مان در بعضی موارد بیشتر شده بود یا نه اما برنامه دارد در تلویزیون برای مردم ساخته می شود و او تمام تلاش خود را می کند که کم نگذارد تا رضایت مردم عزیز جلب شود.
«علیمردانی» درباره رمز استمرار برنامه ای مثل «چهل تیکه» که شاید ایده ثابت و ساده ای دارد، توضیح می دهد: اولاً به خاطر وجود تیم خوبی است که خانم «حاتمی» همیشه اعضای آن را با دقت می چیند؛ عواملی که در واقع درکنارشان احساس امنیت و آرامش داریم و کارشان را به خوبی بلد هستند و ثانیاً به خاطر پشت صحنه خوب است و اعضای تیم مثل یک خانواده در کنار هم هستند و به هم کمک می‌کنند و کارگردان برنامه که تهیه کننده هم است هرگاه می‌دید جایی فردی در تناسب و تطابق با گروه قرار ندارد جای او را عوض می‌کرد، البته این کمتر اتفاق افتاده است. از جمله دلایل رمز استمرار این برنامه می توانم به علاقه‌مندی مردم و خود عوامل به ماجرای خاطره و نوستالژی که در دلش حکایت های بسیار جذابی وجود دارد، اشاره کنم.
وی در پاسخ به این پرسش که دوست دارد چه مهمان هایی را به برنامه دعوت کند؟ توضیح می دهد: تیم کارگردانی، من و خیلی از عوامل مایل بودیم از خیلی از عزیزان دعوت کنیم، بعضی ها را هم دعوت کردیم اما با مشکلات و مسائل مختلفی رو به رو بودند و نتوانستند افتخار حضور به ما بدهند که قابل درک بود. در مورد برخی ها هم تلویزیون با آن ها زاویه دارد. برخی هم می گفتند به واسطه تغییراتی که در سن و سال شان ایجاد شده ترجیح می دهند حضور پیدا نکنند چون مثل سابق نمی توانند خوب صحبت کنند یا حافظه خوب یاری شان نمی کند، خیلی دوست داشتیم حضور پیدا کنند که نشد. حسرت حضور خیلی از عزیزان بزرگوار به دل ما ماند، بعضی ها را به دلایل مختلف و بیشتر به خاطر کرونا از دست دادیم. فهرست بلند بالایی از پیشنهادهایی که مردم دوست داشتند آن ها را دعوت کنیم، داشتیم، منتها به دلایل مختلفی مفتخر به میزبانی شان نشدیم و این افسوسی است که بهتر است ادامه دار نباشد. ترجیح می دهیم با هر عزیزی که امکان حضورش فراهم است به خوبی و خوشی برنامه را برگزار کنیم و پیش مردم و مهمانان مان روسفید باشیم.
مجری برنامه «چهل تیکه» در پاسخ به این سوال که امروزه با توجه به رسانه‌های متفاوتی که وجود دارد، ذائقه مخاطبان تغییر کرده است، آیا این کار مجریان و برنامه‌سازان را سخت‌تر نمی‌کند؟ می گوید: مسلماً همین طور است، این همه تنوع در رسانه‌ها که انواع و اقسام ذائقه ها را پوشش می دهند کار را برای افرادی که در مدیومی کار می کنند که محدودیت‌های خاصی دارد، بسیار دشوارتر می کند و در این مدیوم نمی شود تنوع ایجاد کرد و بعضی مواقع هم شایسته نیست و مسلماً کار را خیلی سخت تر می کند.
وی از بین اجراهای ماندگارش در «چهل تیکه» از میان بازتاب های مردمی، به تنوع پیام های مخاطبان اشاره می کند و می افزاید: خودم این گونه نگاه نکردم که کدام برنامه بازتاب بیشتری داشته است. تعداد برنامه هایی که مردم با ذائقه های مختلف واکنش های خوبی نشان دادند و دوست داشتند، زیاد است. الان حضور ذهن ندارم که بگویم و مطمئنم که هر برنامه ای را که نام ببرم بعدها چندین برنامه و مهمان دیگر یادم می آید اما بسیاری از برنامه‌ها چه در فصل قبل و قبل ترش و چه همین فصلی که پخش می شود مورد توجه واقع شده اند و بسیار هم مردم دوست داشتند و بارها تکرارهای شان را دیده ایم.
«علیمردانی» بیشترین دغدغه اش در برنامه «چهل تیکه» را دغدغه مشترک همه اعضای گروه می داند به خصوص تیم کارگردانی و اضافه می کند: اول از همه دغدغه مان ایجاد احوالات خوب و خوش و سازنده برای مخاطب است و بعد احوال خوب و احساس رضایتمندی مهمان عزیزی که در برنامه ما حضور دارد. تمام اعضای تیم دغدغه تولید یک برنامه شریف با رفتاری شرافتمندانه را دارند، آن هم برنامه ای که حامی مالی ندارد و به سختی از پس مخارج خودش برمی آید.
وی در پاسخ به این پرسش که «چهل تیکه» یک برند موفق تلویزیونی است. به عنوان میزبان این برنامه چه انتظاری از مدیران سازمان دارید؟ می گوید: خوشبختانه «چهل تیکه» به قول شما به مرور یک برند موفق تلویزیونی شد، اواسط فصل اول که بنده حضور پیدا کردم این اتفاق افتاد و موجب دلگرمی مان شد. قبل از این که انتظارم را از مدیران بگویم بی تعارف عرض کنم که بسیار ممنون و متشکرم از همراهی و همکاری و حمایت ها و راهنمایی های شان. این عزیزان و بزرگواران بسیار دل سوزاندند و برای شان مهم بود و حتی در واقع احترامی که برای بنده قائل شدند بسیار باارزش است چون در این فصل سر سریال بودم و باز صبوری به خرج دادند و فشاری وارد نکردند و این برایم خیلی ارزشمند است. انتظارم از آن ها این است که همان طور که حامی خوب معنوی کار بودند، حامی مادی هم باشند، البته واقعاً تلاش شان را کردند، انتظار اغلب تولیدکنندگان این است که نگرش منصفانه تری داشته باشند، ما مدیر نیستیم و نمی دانیم دغدغه ها در سازمان به چه صورت است ولی فشارهای مالی همیشه برای گروه ها سختی های زیادی ایجاد می‌کند. دیگر این که بعضی وقت ها در مورد ممیزی ها کوتاه بیایند، این که یک حرف را بتوانیم کامل بزنیم و یک موضوع را بتوانیم به درستی و شایستگی پیش ببریم فکر کنم انتظار بی جایی نباشد و امیدوارم این حمایت‌ها همچنان پابرجا و قوی‌تر باشد.
وی تصریح می کند: هر کدام از هنرمندان عزیز در شبکه های مختلف تلویزیون به هر نحوی تلاش می کنند و زحمت می کشند و وقت می گذارند تا برنامه خوب و شایسته ای تقدیم مردم شود، دم شان گرم و دست شان درد نکند.
«علیمردانی» ضمن بیان خاطره ای از اجرای برنامه «چهل تیکه» اظهار می کند: در فصل قبل یک بار 2 مهمان بانو داشتیم. خاطرم هست وسط گفت و گو از سقف یک مارمولک افتاد روی لباس یکی از مهمانان عزیز. من مارمولک را روی لباس او می دیدم، خود مارمولک هم وحشت زده به دامن آن مهمان عزیز چسبیده بود و مهمان متوجه نبود و راحت داشت به گفت و گویش ادامه می داد. من هم خدا خدا می کردم با آن مارمولک یک جوری برود چون اصلا جرات نمی کردم اعلامش کنم و از پشت صحنه هم چیزی در گوشم نمی گفتند که در تصویر دیده می شود یا خیر که کات بدهند بنابراین مطمئن شدم مارمولک در قاب دوربین ها قرار ندارد با استرس ادامه می دادم که ناگهان مهمان عزیز ما در حال حرف زدن سرش را پایین انداخت و مارمولک را دید و ناگهان شیون و فریاد کشید و شروع به بالا و پایین پریدن کرد و من مانده بودم چکار کنم و از خنده مردم. خاطره زیاد در برنامه اتفاق می افتد. یک بار هم مشغول ضبط بودیم پروژکتور بالای سرم منفحر شد و شوکه شدن من خیلی خنده دار شد. چندین مرتبه هم پیش آمده که به بعضی مهمان ها برنامه گفتم موافق هستید برویم یک برنامه ببینیم و بلند شدند و رفتند. جالب است هیچ کدام از مهمان هایی که این لفظ را بکار می بردم کمدین نبودند و نمی دانستم چرا این کار را می کردند.
وی در پایان خبر از بازی در سریال "پدر گواردیولا" داد و اضافه می کند: در کنارش هم مشغول کارهای صداپیشگی، نظارت به دوبله ها، رسیدگی به تدریس در آکادمی و ضبط دیرین دیرین و انیمیشن های دیگر و ضبط چندین موزیک هستم.
نویسنده: مریم ضیغمی
