مسئله بزرگ کردن فرزند و نگهداری از او به ویژه بعد از طلاق والدین مسئله‌ای است پرحاشیه و جنجالی که اهمیت بسیاری دارد و آن‌ها را به چالش می‌کشد. در این مطلب به موضوع شرایط حضانت توسط مادر می‌پردازیم.
شرایط حضانت فرزند و موارد زوال آن
هنگامی که زن و شوهر از یکدیگر طلاق می‌گیرند و به زندگی مشترکشان خاتمه می‌دهند، به اجبار کودک باید با یکی از آن‌ها زندگی کند. بر طبق ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی، تا هفت سالگی کودک پیش مادر می‌ماند و مادر اولویت دارد اما بعد از آن اولویت با پدر است.
اگر که اختلافی در میان باشد و توافقی صورت نگیرد، دراین‌صورت دادگاه با توجه به اینکه زندگی با مادر برای کودک بهتر است یا با پدر، تکلیف او را مشخص می‌کند.
شرایط سلب حضانت
- اگر که مادر در این مدتی که وظیفه حضانت را بر عهده دارد مجنون شود. برعکس این قضیه هم صادق است. اگر که پدر جنون داشته باشد حق حضانت فرزند از وی به مادر منتقل می‌شود.
- اگر که مادر پس از طلاق خود ازدواج مجدد کند که دراین‌صورت دیگر حق تقدمی برای این که از فرزندش نگهداری کند را ندارد. این در‌صورتی است که پدرش زنده باشد اما درصورتی‌که پدر فوت کند حضانت فرزند با مادرش است و ازدواج مجدد مادر باعث نمی‌شود که حضانت فرزند از او گرفته شود. مگر آنکه اثبات شود فرزند در خانه مادرش توسط ناپدری‌اش آسیب روحی یا جسمی می‌بیند، که در این صورت دادگاه حضانت را از مادر می‌گیرد
- عدم توانایی مادر در نگاهداری کودک بعد از طلاق خود و خطر آسیب به سلامت روح و جسم کودک مانند آنکه:
- برای مدت طولانی و به دلایل مختلف پیش فرزند خود نباشد.
- بیماری زمین‌گیرکننده‌ای داشته باشد که باعث شود نتواند برای فرزند خود زمان مناسبی بگذارد.
- اعتیاد به الکل و مواد مخدر داشته باشد یا اعمالی را انجام دهد که از نظر اخلاقی موجب تباهی فرزند می‌شود. مثلاً مانند عادت به انجام جرائم مختلف مثل کلاهبرداری، رشوه گرفتن و غیره
- به فرزند خود آسیب‌های روحی شدیدی وارد کند و او را مورد سوءاستفاده خود قرار دهد.
- او را مورد ضرب و جرح غیرمتعارف قرار دهد و موجب آزار وی شود.
وجود هرکدام از این مسائل باعث می‌شود تا دادگاه، حضانت فرزند را از شخصی که آن را بر عهده گرفته، بگیرد. بعد از سن بلوغ که برای دخترها نه سال قمری و برای پسرها پانزده سال قمری است، خود فرزند می‌تواند تصمیم بگیرد که دوست دارد با پدر خود زندگی کند یا با مادر.
