به گزارش سایت خبری پرسون، ویروس NeoCov از نظر ژنتیکی نزدیک به ویروس سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS) است که منجر به میزان مرگ و میر یک فرد از هر سه فرد آلوده شده بود. با این وجود، هنوز هیچ خطری برای انسان از سوی NeoCov وجود ندارد؛ بنابراین NeoCov چیست و آیا دلیلی برای نگرانی وجود دارد؟
ویروس‌های SARS-CoV-۲، MERS و NeoCov
همگی متعلق به گروهی از ویروس‌ها هستند که به عنوان کرونا ویروس شناخته می‌شوند. صد‌ها ویروس کرونا وجود دارند که بیشتر آن‌ها در میان حیواناتی مانند خوک، شتر، خفاش و گربه در گردش هستند. برخی از کرونا ویروس‌ها می‌توانند انسان را آلوده کرده و علائم خفیف شبیه سرماخوردگی ایجاد کنند.
تنها سه ویروس کرونا باعث ایجاد علائم جدی در انسان می‌شوند: سندرم حاد تنفسی شدید (SARS) که در سال ۲۰۰۲ میلادی ظاهر شد و منجر به یک نوع بسیار مسری و بالقوه تهدید کننده از ذات الریه شد. تصور می‌شود که نوعی از ویروس کرونا که معمولا فقط در پستانداران کوچک یافت می‌شود جهش یافته و به آن امکان می‌دهد انسان‌ها را آلوده سازد.
با توجه به سیاست جداسازی افراد مشکوک به این بیماری و غربالگری همه مسافرانی که از طریق هوایی سفر می‌کنند از سال ۲۰۰۴ میلادی مورد جدیدی از سارس مشاهده نشده است.
سندرم تنفسی خاورمیانه (MERS) که ابتدا از شتر به انسان انتقال یافت. این ویروس اولین بار در سال ۲۰۱۲ میلادی شناسایی شد و هم چنان باعث شیوع پراکنده و موضعی می‌شود. مرس می‌تواند با تب و سرفه شروع شود و امکان تبدیل شدن به ذات الریه و مشکلات تنفسی را دارد.
ویروس COVID-۱۹: ویروس SARS-CoV-۲ باعث بیماری کروناویروس ۲۰۱۹ (یا COVID-۱۹) می‌شود. این ویروس اولین بار در دسامبر ۲۰۱۹ میلادی در چین شناسایی شد و در ۱۱ مارس ۲۰۲۰ میلادی توسط سازمان بهداشت جهانی (WHO) به عنوان یک بیماری همه گیر جهانی معرفی شد.
ویروس NeoCov اولین بار در سال ۲۰۱۱ میلادی شناسایی شد و مشخص شد که گونه‌ای از خفاش‌ها به نام Neoromicia را آلوده می‌کند که بیشتر در بخش‌هایی از آفریقا یافت می‌شوند. NeoCov برای آلوده کردن انسان شناخته نشده است. با این حال، دانشمندان در چین که در حال مطالعه بر روی آن بودند هنگامی که اعلام کردند NeoCov ممکن است در آینده انسان‌ها را آلوده کند باعث ایجاد وحشت گسترده‌ای شدند. پژوهش در مورد ویروس‌هایی که پتانسیل انتقال بین حیوانات و انسان را دارند همواره ارزشمند است، اما در شرایط اقلیمی کنونی، ضروری است که نگران آن نباشیم.
این مطالعه نشان می‌دهد که NeoCov می‌تواند به گیرنده‌های بیرونی سلول‌های خفاش به نام گیرنده‌های آنزیم مبدل آنژیوتانسین ۲ (ACE۲) متصل شود تا وارد شده و باعث عفونت شود. ACE۲ یک پروتئین گیرنده روی بسیاری از انواع مختلف سلول است که نقطه ورود کرونا ویروس‌ها را برای اتصال و ورود به ارگانیسم فراهم می‌کند. اگرچه گیرنده‌های ACE۲ روی سلول‌های انسانی نیز وجود دارند، اما متفاوت از گیرنده‌های ACE۲ خفاش هستند و NeoCov قادر به اتصال به آن و آلوده کردن انسان‌ها نیست.
با این وجود، استدلال شده که با جهش صحیح، NeoCov می‌تواند به طور بالقوه به انسان سرایت کند. پژوهشگران به شناسایی جهش واحدی پرداخته‌اند که در دامنه اتصال گیرنده NeoCov برای دستیابی به این رویداد مورد نیاز است، اما این وضعیت تنها در موقعیت آزمایشگاهی امکان‌پذیر شده است. به دلیل شباهت‌های ژنتیکی آن به مرس، این امر باعث شد تا این هراس در افکار عمومی ایجاد شود که اگر این بیماری انسان‌ها را آلوده کند نرخ مرگ و میر مشابه یک در سه خواهد داشت، اما همه این موارد تنها در حد فرضیات هستند و در زندگی واقعی مشاهده نشده‌اند. پژوهشگران هم چنین دریافتند که آنتی بادی‌های MERS یا COVID-۱۹ ویروس NeoCov را خنثی نمی‌کنند.
منبع: فرارو
