به گزارش سایت خبری پرسون، زهرا نژادبهرام عضو سابق شورای شهر تهران نوشت: زنان و دختران ایران با نشاطی زاید‌الوصف به تماشای این مسابقه در استادیوم نشستند! آنان با تشویق تیم ملی همراستا با مردان ایرانی بار دیگر رنگ مشترک ایران را در آنجا به نمایش گذاشتند! رنگ وحدت و احترام و شور زندگی! شاید یکی از تقارن‌های قابل‌تامل این مسابقه و حضور زنان در استادیوم «ماه بهمن» باشد.
زنان ایرانی یک‌بار دیگر چنین تصویری از همدلی و نشاط و شور را در 42 سال قبل در این ماه به تصویر کشیده بودند؛ آنان مشترکا برای آزادی‌خواهی، استقلال‌جویی و جمهوری اسلامی پا به خیابان گذاشته بودند تا تصویر سیاسی خود را در آینده ایران به نمایش گذارند. شور حضور زنان در خیابان در آن روزها و استادیوم در این روز، بستری از تعامل، همدلی و امید را در شهر پراکنده است. زنان به دلیل مسوولیت‌پذیری و امید همواره نقش بی‌بدیلی در عرصه اجتماع ایفا می‌کنند؛ هرجا زنان هستند امنیت بیشتری احساس می‌شود، هرجا زنان هستند شور بیشتری مشاهده می‌شود، هرجا زنان هستند امید در آنجا موج می‌زند، هرجا زنان هستند همکاری و همدلی و آرزوهای بزرگ بیشتر نمایان می‌شود! از این روست که حضور زنان در استادیوم نه تصویری نمایشی بلکه فرصتی برای گسترش همدلی و امید است.
تحولات پس از انقلاب اسلامی در عرصه شهرهای ایران و گسترش شهرنشینی در مقیاسی بیش از 75درصد موید این مهم است که زنان ایرانی بستری دیگر را برای امیدبخشی در شهرها فراهم کرده‌اند که واکنش‌های غیرواقعی یا ناشی از سوءتفاهم منجر به عدم بهره‌گیری جامعه از این فرصت شده است. حضور تیم قدرتمند زنان فوتبالیست ایرانی در هند به‌رغم همه مشکلات و محدودیت‌های منابع از یک‌سو و پیروزی دختران فوتسالیست ایران در مسابقات اخیر جملگی بیانگر آن است که رنگ شهر نیازمند تغییر است و این امید‌های زنان است که می‌تواند تغییر را در مسیر نشاط و سرزندگی شهری مبدل کند. ایران در عرصه ورزش دختران طی سال‌های اخیر تصاویر متفاوتی از خود به نمایش گذاشته و فرصت‌های تازه‌ای برای کشور ایجاد کرده که انگیزه و تلاش و نشاط را توامان برای زنان فراهم می‌سازد!
گسترش ظرفیت‌های ورزش حرفه‌ای برای دختران و توسعه امکانات لازم برای حضور مشترک زنان و دختران در استادیوم‌ها در قالب فرهنگ و عرف کشور روند رو به رشد مشارکت زنان در امر ورزش را بیشتر می‌کند و نوعی دیگر از حضور در اماکن ورزشی را به نمایش می‌گذارد.
به عبارت دیگر یکی از عناصر مشترک در بیشتر مسابقات ورزشی، تماشاگران هستند. با ورود به استادیوم‌ها و سالن‌های ورزشی این موضوع توجه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند. هزاران تماشاگر به اشکال مختلف ورزشکاران را تشویق می‌کنند و حتی می‌توان ادعا کرد که ورزش مدرن، بدون تماشاگران و دوستداران ورزش زنده نخواهد ماند.
رویدادهای ورزشی اساسا تجربه‌ای ذهنی است که تماشاچیان و ورزشکاران بخشی از محصول آن و حتی مهم‌ترین بخش آن هستند که نوعی از اعتماد، امنیت، رعایت عرف اجتماعی و تصویر زن مسلمان علاقه‌مند به آرمان‌های ملی و میهنی را به نمایش می‌گذارد. به اعتقاد برخی کارشناسان این حضور مزایای زیادی برای جامعه دارد؛ از جمله نشاط اجتماعی و افزایش همبستگی ملی، تقویت نشاط روحی و کاهش آسیب‌های اجتماعی است. به بیان آنها این حضور همچنین پاسخ به یک مطالبه اجتماعی است و حضور زنان در ورزشگاه می‌تواند از طرد اجتماعی نیز جلوگیری کند. زنان ایران نه تنها در بعد ورزشی بلکه در بخش‌های فرهنگی، اجتماعی، علمی و سیاسی نقش پررنگی در جامعه دارند. از نگاه این کارشناسان ورزش همگانی و قهرمانی مکمل همدیگر هستند و تا این دو در کنار هم قرار نگیرند، سلامت جسم و روان شکل نمی‌گیرد. حضور زنان همچنین می‌تواند کنش‌های اجتماعی فراجنسیتی را کنترل کند و وندالیسم فوتبالی را در ورزشگاه‌ها به میزان زیادی کاهش دهد.
در واقع تماشاگری، فواید اجتماعی همچون احساس صمیمیت، وحدت و همبستگی را داراست؛ همچنین حضور زنان در ورزشگاه نظارت اجتماعی را نیز افزایش می‌دهد گذشته از آنکه مردم تا حدود زیادی در رفتارها و پویش‌های خود دقت بیشتری می‌کنند. از این رو حضور زنان در ورزشگاه‌ها دو عنصر مثبت دارد:
1- امید به ورزش‌های گروهی را در درون جامعه زنان توسعه می‌دهد.
2- فضای ورزش را آرام‌تر، همراه با سرزندگی و آرامش بیشتر می‌کند و نیز وجهه اجتماعی و عزت‌نفس را بهبود می‌بخشد.
در تحقیقی که در سال 99 (1) به چاپ رسیده محققین به این مهم رسیدند که حضور زنان در ورزشگاه‌ها فرصتی مناسب در جهت تشویق اعضای خانواده به ورزش‌های همگانی و حرفه‌ای است. نتیجه این تحقیق بیانگر آن است که از دیدگاه زنان و مردان، توسعه ورزش در خانواده مهم‌ترین گویه اثرگذار بر حضور تماشاگران زن است.
با این نگاه زنان به آثار اجتماعی، خانوادگی و فردی حضور آنان در ورزشگاه‌ها تصویری متفاوت از سرزندگی و شوق و تعامل مثبت برای اهداف گروهی و توسعه مشارکت در فعالیت‌های جمعی را به همراه دارد.
در این میان توجه مدیران شهری به ارایه راهکارهای متناسب برای توسعه ورزشگاه‌های محلی برای ورزش‌های جمعی در محلات با حضور تماشاگران زن و مرد بستری از همبستگی و حس تعلق را در محلات شهری فراهم می‌کند.
بسیاری از کارشناسان در میان راهکارهای متعدد توسعه هویت محلی و حس تعلق در راستای انسجام شهری مواردی از این دست که مشارکت زنان و مردان را توامان طلب می‌کند مورد توجه قرار داده‌اند.
در همین ارتباط سالن‌های ورزش ویژه زنان قابل تامل است، اما کافی نیست اینجا توسعه ورزش حرفه‌ای در میان همه شهروندان و به خصوص زنان است، از این رو تجهیز ورزشگاه‌های محلی و کمک به ورزشگاه‌های ملی برای مدیریت شهری در جهت حضور‌پذیری مشترک زنان و مردان فرصتی متناسب برای رویکردهای اجتماعی و نشاط و سرزندگی شهری ایجاد می‌کند.
آخر هفته گذشته، کوچه‌ها و خیابان‌های پایتخت، به‌رغم برودت هوا شاهد نشاط و شادی ناشی از شوق حضور و پیروزی فرزندان این سرزمین در مسابقات جام‌جهانی بود؛ نشاط و شادی که ناشی از دوگانه پیروزی و حضور زنان در ورزشگاه بود. آنان با قوت بیشتری پرچم ایران را به حرکت درآورده و سرود ملی را با فریاد رسایی سر دادند؛ قوتی که بخشی از آن ناشی از شکستن دیوارهای نامریی ورزشگاه برای حضور زنان تماشاگر بود.
کم‌توجهی به این ظرفیت و عدم ارایه راهکارهای مناسب برای حضور زنان با رویکردهای ابهام‌آمیز از عرف و فرهنگ موجب شده که مدیریت کلان مساله حضور زنان که پیش‌تر نیز در ورزشگاه‌ها به عنوان تماشاچی حضور داشتند به کلافی سردرگم مانند شود. امروزه در جهان در کشورهای متفاوت با دیدگاه‌های مختلف زنان و مردان با هم تماشاگر مسابقات ورزشی به خصوص فوتبال هستند که فرصتی گرانبها برای گذران اوقات فراغت، سلامت و نشاط موثر برای شهرهاست.
از این‌رو تصمیم‌گیری و پاسخگویی به مطالبات شهروندان زن برای حضور در ورزشگاه‌ها گذشته از آثار مثبت اجتماعی آن الزامی است و مسوولان مربوطه با پیچیده ساختن موضوع نسبت به حذف صورت مساله اقدام ننمایند، بلکه به دنبال ظرفیت‌سازی و اقدام موثر نظیر پنجشنبه گذشته روی آورند.
زنان شهر علاقه‌مند به مسابقات ورزش به خصوص فوتبال باید در ورزشگاه‌ها حضور داشته باشند و مسوولان باید تدارک لازم را ببینند!
توجه: مطلب مندرج صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد.
منبع: اعتماد
