دامن پوشیدن مردان هالیوود!

به گزارش سایت خبری پرسون، به نقل از ورایتی، «شان پن» بازیگر سرشناس و اسکاری آمریکا: مردان «کاملاً زنانه» شده اند و «ژن‌های بزدلانه» آنها را به پوشیدن دامن سوق می‌دهد!

شان پن در مصاحبه با ایندیپندنت گفت بر این باور است که «مردان کاملاً زنانه شده‌اند». این برنده دو جایزه اسکار در اوایل همین ماه نیز پس از گفت‌وگو با یکی از روزنامه‌ها، سخنش تیتر یک روزنامه شد: «من در کلوپی هستم که معتقد است مردان در فرهنگ آمریکایی به شدت زنانه شده‌اند. من فکر نمی‌کنم که بی‌رحم بودن یا بی‌ احساس بودن یا نامحترمانه بودن نسبت به زنان ربطی به مردانگی داشته باشد، یا تا به حال اینچنین بوده است. اما من فکر نمی‌کنم که [برای اینکه] با زنان منصف باشیم، باید زن بشویم.»

وقتی ایندیپندنت از این هنرپیشه صاحب سبک و شهیر هالیوودی خواست تا این اظهارات را توضیح دهد، پن گفت: «فکر می‌کنم مردان از نظر من کاملاً زنانه شده‌اند. من این زنان بسیار قوی را در زندگی‌ام دارم که مردانگی را نشانه ظلم به آنها نمی‌دانند. من فکر می‌کنم ژن‌های بزدلانه زیادی وجود دارد که باعث می‌شود مردم شلوار جین خود را تسلیم کنند و دامن بپوشند.»

پن در حالی این سخنان را ابراز داشت که در کنار دخترش، دیلن پن، در حال مصاحبه با ایندیپندنت برای تبلیغ فیلم درام «روز پرچم» بود. این نشریه خاطرنشان کرد زمانیکه شان پن این سخنان را بر زبان آورد و در مورد «کاملاً زنانه شدن» مردان، صحبت می‌کرد، دخترش «آرام و بدون واکنش خاصی» به نظر می‌رسید.

شان جاستین پن (زادهٔ ۱۷ آگوست ۱۹۶۰) بازیگر، کارگردان، نویسنده و تهیه‌کنندهٔ آمریکایی است. او برای نقش‌آفرینی در فیلم‌های رودخانه مرموز (۲۰۰۳) و میلک (۲۰۰۸) برندهٔ دو جایزهٔ اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد شده‌است.

پن فعالیت بازیگری را در تلویزیون و با حضور در قسمتی از مجموعهٔ تلویزیونی خانه کوچک (۱۹۷۴) به کارگردانی پدرش، لئو پن آغاز کرد. او بازیگری در فیلم را در ۱۹۸۱ با حضور در درام «شیپور خاموشی» آغاز کرد و در دههٔ ۱۹۸۰ در نقش‌های گوناگونی از فیلم‌ها، از جمله اوقات خوش در ریجمونت‌های (۱۹۸۲) و پسران بد (۱۹۸۳) ایفای نقش کرد. پن برای ایفای نقش در درام‌های جنایی از فاصله نزدیک (۱۹۸۶)، ایالات گریس (۱۹۹۰) و راه کارلیتو (۱۹۹۳) مورد توجه منتقدان قرار گرفت. او با بازی در درام «راه رفتن مرد مرده» (۱۹۹۵) به بازیگری برجسته بدل شد و برای نخستین بار نامزد دریافت جایزهٔ اسکار و جایزهٔ بهترین بازیگر مرد از جشنواره فیلم برلین شد. او بار دیگر برای ایفای نقش در درام-کمدی «رذل و دوست‌داشتنی» (۱۹۹۹) ساختهٔ وودی آلن و درام «من سم هستم» (۲۰۰۱) نامزد دریافت دو جایزهٔ اسکار شد. نقش‌آفرینی پن در سال ۲۰۰۳ برای «رودخانه مرموز» و در سال ۲۰۰۹ برای «میلک» دو جایزهٔ اسکار «بهترین بازیگر مرد» را در پی داشت. او برای «اون خیلی دوست‌داشتنیه» (۱۹۹۷) برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر مرد از جشنواره کن و برای فیلم مستقل جارو جنجال (۱۹۹۸) و ۲۱ گرم (۲۰۰۳) برندهٔ جایزهٔ بهترین بازیگر مرد در جشنواره فیلم ونیز شد.

پن فعالیت کارگردانی یک فیلم بلند را در «دونده هندی» (۱۹۹۱) تجربه کرد و این فعالیت با درام «نگهبان گذرگاه» (۱۹۹۵) و فیلم معمایی «قول» (۲۰۰۱) ادامه یافت؛ این سه فیلم با نظرات مثبت منتقدان همراه بودند. چهارمین فیلم بلند او، درام زندگی‌نامه‌ای «به‌سوی طبیعت وحشی» (۲۰۰۷) با استقبال منتقدان همراه بود و نامزد دو جایزهٔ اسکار شد. پن علاوه بر کار سینمایی، به فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی نیز پرداخته‌است؛ از جمله انتقاد از دولت جورج دبلیو. بوش، تماس با روسای جمهور کوبا و ونزوئلا و کارهای بشردوستانه وی پس از توفند کاترینا در سال ۲۰۰۵ و زمین‌لرزه ۲۰۱۰ هائیتی.