به گزارش سایت خبری پرسون، توافقنامه‌ای شبیه به آنچه با چین بسته شده است. با این حال بدبینی‌ها به روابط با روسیه با توجه به سبقه تاریخی این کشور در وقایع مختلف ایران؛ شدت گرفته است و از طرفی با توجه به اینکه روسیه در مورد ایران همیشه تا جایی در کنار ایران قرار گرفته که منافعش اجازه داده باعث شده تا افکارعمومی دید خوبی به این قرارداد نداشته باشند، اما با این حال توسعه روابط ایران با کشورهایی که می‌توانند همکاری طولانی داشته باشند موجب توسعه در بخش‌های مختلف به‌ویژه اقتصاد ایران خواهد شد.
روسیه کشوری بزرگ و با تکنولوژی و پیشرفت‌های زیادی است که اگر در بخش‌های درست و با درنظرگرفتن منافع ملی ایران به‌کار گرفته شود قطعا می‌تواند اثرات مثبتی هم برای ایران و هم برای روسیه داشته باشد. اگرچه کارشناسان معتقدند عملکرد روسیه در سال‌های تحریم چندان قابل دفاع نبوده و حتی حجم تجارت ایران با روسیه از آلمان و کشورهای اروپایی نیز کمتر بوده است که بر مبنای ان قراردادی بلندمدت منعقد شود.
مسعود دانشمند، عضو اتاق بازرگانی ایران و فعال اقتصادی گفت: به‌طورکلی اینکه هر چقدر روابط ایران با کشورهای جهان بیشتر باشد قطعا اتفاق خوبی است، چراکه می‌توانیم از امکانات یکدیگر استفاده کنیم و تبادلات اقتصادی و تولید داشته باشیم و این موضوع خوبی است، اما باید دید با چه کشوری چه رابطه‌ای می‌توانیم داشته باشیم. او ادامه داد: باید ببینیم که چه چیزی می‌توانیم به روسیه یا چین بدهیم و چه چیزی می‌توانیم بگیریم و چه توقعاتی در مقابل وجود دارد. ایران قراردادی 20 ساله با روسیه داشته که ظاهرا امسال سال آخر آن است؛ سوال مهمی که باید پاسخ داده شود این است که قرارداد با روسیه در سال‌های تحریم چه کمکی به ایران کرده که دو مرتبه قرارداد 20 سال ببندیم که تا در آینده به ما کمک کند.
روسیه به ایران چه می‌دهد؟
دانشمند اظهارکرد: حجم مبادلات ایران و روسیه را ببینید که از 20 سال پیش تا الان آمارهای آن در مرکز آمار گمرک ایران وجود دارد، چقدر حجم مبادلات بوده است؟ عدد مبادلاتی که با روس‌ها داشتیم چند درصد مجموعه تجارت خارجی ایران را تشکیل داده است؟ حجم تبادلات بازرگانی ایران و روسیه از چین، آلمان، فرانسه، ترکیه و... هم پایین‌تر است؛ چرا این حجم افزایش پیدا نکرده است؟ دلیل آن روشن است چون روسیه چیزی ندارد که به ایران بدهد. از روسیه کامیون خواستیم که در بازار ایران کسی کامیون اروپایی را به کامیون روسی نمی‌فروشد! در مقابل ماشین‌های اروپایی، چینی، کره‌ای و ژاپنی کسی خودروی روسی نمی‌خرد و این موضوع درباره سایر بخش‌های روسیه هم صدق می‌کند! این فعال اقتصادی اضافه کرد: روسیه به ایران فولاد ساختمانی داده که شامل میلگرد و... می‌شود و به‌قدری در داخل تولید می‌شود که در مسیر صادرات قرار دارد و نیازی به آن نداریم.
کمی ورق‌سیاه دادند که بخش‌های خاصی به‌کار می‌رود که عدد بالایی هم نیست. او گفت: بنابراین ایران با روسیه حجم بازرگانی به آن معنا ندارد که نیازی به بستن قرارداد 20 ساله باشد. روسیه در حوزه هوانوردی هم یکسری هواپیما به ایران داد که اصولا مردم ایران نپسندیدند و تعداد زیادی از آنها هم سرنگون و مردم دچار آسیب شدند و ایران بعد از برقراری برجام دوباره به سراغ هواپیماهای ایرباس و بوئینگ رفت. بنابراین روسیه نه در صنعت حمل‌ونقل می‌تواند کامیون، نه در حوزه ریلی؛ قطار و نه در صنعت هوایی؛ هواپیما و نه در صنعت دریایی؛ کشتی به ایران بدهد! در صنایع بنیادین هم همین وضعیت است.
با روسیه چه کنیم؟
دانشمند در پاسخ به این پرسش که در این شرایط واقعا قرار است با روسیه چه‌‌کار کنیم، توضیح داد: سوال مهم هم همین است؛ آیا قرار است صرفا قراردادی با اینها ببندیم و توقع داشته باشیم که اینها در مذاکرات برجام یا اگر احتمالا پرونده ایران به شورای امنیت رفت در آنجا از ایران حمایت کنند؟ این سوال بسیار بغرنج و پیچیده‌ای است. او ادامه داد: باید ببینیم روسیه چه منافعی برای خود و چه اصطکاک منافعی با سایر کشورهای عضو برجام یا شورای امنیت یا انگلیس، فرانسه، آمریکا و... دارد تا ببینیم آیا این منافع ارجح به منافعی است که با ایران دارد یا نه تا به نفع ما به آن صحنه وارد شود یا به زیان ما! این عضو اتاق بازرگانی ایران تصریح کرد: عملا دیدیم که اوایل دوره اوباما که قطعنامه‌های مختلفی علیه ایران تصویب شد و پرونده ایران را به شورای امنیت و ذیل بند هفت ماده شورای امنیت قرار دادند در آن دوران هم روس‌ها رای مثبت به نفع آمریکا و علیه ایران دادند! آن زمان هم قرارداد 20 ساله با این کشور داشتیم.
دانشمند اظهارکرد: همه اینها موجود است و باید چشممان را باز کنیم و ببینیم که چه اتفاقاتی برای ایران افتاده است! تکلیف چینی‌ها در قرارداد 25 ساله روشن است و آنها هم دنبال ایجاد مستعمرات اقتصادی است تا هر طور که می‌خواد با آنها برخورد کند! نمونه آن در آنگولا، سریلانکا و آفریقا و... است چراکه چین به‌دنبال شبکه‌سازی مستعمرات اقتصادی است.
یعنی یک زمانی دولت انگلیس استعمارگر قدیمی سعی می‌کرد استعمار سرزمینی در کشورهایی نظیر هند و پاکستان و برمه و مصر و... داشته باشد. این استعمار؛ استعماری عیان چراکه عوامل انگلیسی همه جا دیده می‌شد. او اضافه کرد: امروز که استعمار اقتصادی اتفاق می‌افتد این است که تمام منافع اقتصادی کشور مقصد را به نفع خودش آنالیزه می‌کند بدون اینکه خودش حضور داشته باشد! چین به‌دنبال مستعمره‌سازی اقتصادی است و قراردادهایش هم به همین شکل است.
این عضو اتاق بازرگانی ایران ادامه داد: یعنی منافعی ایجاد می‌کند و وامی هم به کشور مقصد استعمار خود می‌دهد و در مقابل بخش‌هایی که در برابر بازپرداخت این وام در دست گرفته به نحوی عمل می‌کند که به نفع خودش است؛ به عبارت دیگر اگر نفت و گاز ایران را در دست بگیرد و فرضا وام چند صد میلیاردی هم به ایران بدهد وقتی ایران نتواند نفت را به قیمت واقعی در بازار بفروشد و قسط وام را بدهد، چین هم وسایل را ضبط می‌کند.
شرایط برابر، مهم‌ترین موضوع
دانشمند گفت: باید بتوانیم با تمام کشورهای جهان براساس شرایط برابر نه استعماری تبادل و روابط داشته باشیم؛ تاکید کرد: روسیه در عهدنامه‌های ترکمنچای و گلستان تا امروز دست داشته است. حتی در جنگ آذربایجان با روسیه نشسته و علیه ایران توطئه کردند؛ روسیه در سوریه با ترک‌ها نشسته و علیه ایران اقدام کردند! در همه‌جا همین اتفاق افتاده است. چرا فکر می‌کنیم که روس‌ها با ایران خوب هستند. او ادامه داد: نه تنها به روسیه بلکه باید به همه دنیا بی‌اعتماد باشیم مگر اینکه در قراردادها و عملکردشان نشان دهند متعهد به رفتارشان هستند. روسیه شریک تجاری ایران است که در بخش‌های مختلف ایران به این کشور اعتماد کرده است ولی تاریخ ایران نشان می‌دهد که روسیه همیشه هم با ایران صادق نبوده و بیش از منافع مشترک به‌دنبال منافع خود بوده است. اعتماد 20 ساله گذشته ایران به روسیه چه دستاوردهایی داشته که حالا در قرارداد جدید 20 ساله بتواند به منافع ملی ایران کمک کند.
منبع: آرمان ملی
