به گزارش سایت خبری پرسون، حشمت‌ا... فلاحت پیشه تحلیلگرمسائل بین‌الملل نوشت: مباحثی تحت عنوان ضرب‌الاجل طرح می‌شود که جزیی از بازی‌های دیپلماسی است، برای اینکه طرف مقابل وادار شود از مواضع خود عدول کند؛ وگرنه مذاکرات از مرحله تعیین ضرب‌الاجل گذشته و امکان توافق هموار است.
یک توافق بد احتمالا بدتر از شرایط عدم توافق است؛ حداقل طرف ایرانی وارد یک توافق بد نخواهد شد. زیرا تجربه شکست این توافق را از سوی ترامپ دارد. اکنون مذاکرات به مرحله برگشت ناپذیری رسیده و همه مواردی که مطرح می‌شوند، بیشتر تاکتیک‌ها یا بلوف‌های دیپلماتیک‌اند. یکی از مواردی که باعث می‌شود، مذاکرات دشوار شود، اینکه به جز ایران و آمریکا، دیگر طرف‌ها برای خودشان حوزه منافع برجامی تعریف کرده‌اند.
حضور هیات کره جنوبی قابل فهم بود، زیرا کره جنوبی دچار چالشی شده که خودش یک طرف این ماجراست. از طرفی به همان اندازه که منافع ایران در آزادسازی دلار‌های بلوکه شده در کره جنوبی است به همان میزان کره‌جنوبی علاقه‌مند است که بیش از این منافع سنتی‌اش با ایران آسیب نبیند. آمدن هیات عربستانی در وین، نشان دهنده سیاست توازن منفی است. برخی از بازیگران سیاست توازن منفی را دنبال می‌کنند که روسیه هم در این بازی شریک است.
وقتی دیدند حضور کره‌جنوبی در وین مثبت است مبنی بر اینکه امکان آزادسازی منابع مسدود شده ایران وجود دارد، در چنین شرایطی سعی کردند عربستان را وارد کنند. عربستانی که به همراه اسرائیل، دولت بایدن اجازه نداده بود نه تنها وارد متن و حاشیه مذاکرات نشوند، بلکه حتی هشدار داده بود که این دو کشوراقدامات خرابکارانه‌ای علیه برنامه هسته‌ای ایران انجام ندهند. چالش هسته‌ای ایران دو طرف دارد که ایران و آمریکا هستند. باقی طرف‌ها را ایران ساخته است.
طرف‌هایی که ایران ساخته، حالا برای خودشان دارند بازیگران جدیدی همچون عربستان را می‌سازند. ایران باید به این مسئله حساس باشد. نقش فرانسه در مذاکرات هسته‌ای قابل انتقاد است. الان می‌بینیم که امانوئل مکرون در منطقه حاضر می‌شود، جایی که حتی آمریکا اجازه نداده که منافع منطقه‌ای یا دغدغه‌های منطقه‌ای وارد حوزه برجام شود. اما می‌بینیم که مکرون یک سری ادعا‌های منطقه‌ای را تکرار می‌کند، برای اینکه قرارداد‌هایی را نصیب فرانسه کند.
نقش بیش‌فعال اولیانوف، نشان دهنده برتری دادن منافع ملی روسیه از سوی روس‌ها بر منافع برجامی در جهان است. یک اشتباهی که همیشه در ایران مطرح می‌شود، تحت این عنوان که روسیه را دوست راهبردی می‌دانند، این اشتباه باعث شده تا روس‌ها از این تعارف لفظی ایران بیشترین استفاده را ببرند. کشور‌ها همه روابط‌‌شان تاکتیکی است و همان طوری که دو متحد آمریکا، مثل کره‌جنوبی و عربستان سعی می‌کنند با هیات روسی مذاکره کنند، به همان میزان هم روسیه تلاش می‌کند تا حوزه منافع مختلف را برای خودش شکل دهد.
جالب اینجاست که ایران و آمریکا این فرصت را برای رقبای خودشان ساختند تا صاحب نقش شوند؛ بنابراین دو کشور ایران و آمریکا هر چه زودتر توافق کنند به سود منافع دو کشور است، وگرنه به حدی دیگر موضوعات غیرمرتبط با برجام را بیان می‌کنند تا توافق ایران و آمریکا سرانجام صورت نگیرد.
توجه: مطلب مندرج صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد.
منبع: آرمان ملی
