به گزارش سایت خبری پرسون، هادی حق‌شناس اقتصاددان نوشت: قطعا اگر خط لوله ایران-پاکستان-هند به نتیجه برسد فاینانس‌های خارجی وجود دارد که از این پروژه حمایت مالی کرده و بعدا پول خود را از پاکستان یا هند یا خود ایران به تناسب میزان سرمایه‌گذاری و سهمی که در این پروژه دارند را از محل درآمدهای نفتی دریافت کنند.
در کنار این موضوع باید توجه داشت که ایران به دلیل تحریم‌های موجود سال‌هاست که از دریافت فاینانس محروم مانده و حتی اگر دریافت آن برای ایران مقدور هم باشد بسیار سخت است ولی هند و پاکستان چنین مشکلی ندارند و می‌توانند با هدایت ایران و درخواست این کشورها فاینانس را جذب این پروژه کرد. اینکه امروز می‌بینیم این پروژه مهم برای هر سه کشور رها شده به این دلیل است که هند و پاکستان با مشکلات سیاسی مواجه هستند و اگر ایران بتواند به حل مشکلات این دو کشور کمک کند قطعا می‌تواند به اجرای دوباره پروژه خط لوله صلح کمک کند که منافع بسیاری برای ایران خواهد داشت.
از این رو توسعه روابط با همسایگان به‌ویژه پاکستان در این مقطع بسیار مهم است. در همین تحریم‌های ظالمانه آمریکا علیه ایران چند مورد از جمله فروش بذر به عراق به دلیل منافع مشترک دو کشور و استفاده از بندر چابهار به دلیل منافع مشترک با هندی‌ها استثنا شدند یعنی ایجاد منافع مشترک با کشورها می‌تواند در آینده برای ایران موازنه‌های سیاسی برقرار کند و اگر در بیشتر بخش‌ها با آسیب‌های جدی و محدودیت‌های زیادی مواجه هستیم به این دلیل است نتوانستیم منافع مشترک با کشوری ایجاد کنیم. این اتفاق باعث شده تا تحریم‌ها اثرگذاری بیشتری داشته باشند. از این است که باید به شرکای تجاری خود تنوع ببخشیم و با معاهدات بین‌المللی متعدد و قوی منافع مشترک ایجاد کنیم تا سطح اثرگذاری و نفوذ تحریم‌ها به حداقل برسد.
صادارت بذر به عراق و ادامه فعالیت بندر چابهار نمونه‌های بارز همین سیاست است که در گذشته مورد توجه قرار گرفته و در آینده هم باید با تاکید بیشتر مورد استفاده قرار بگیرد. قطعا زمانی‌که منافع سایر کشورها با منافع ایران گره بخورد می‌توان به کاهش فشارها در بخش‌های مختلف از جمله اقتصاد امیدوار بود وگرنه باید همین انزوای اقتصادی حاصل سیاست‌های نادرست را تحمل کرد.
توجه: مطلب مندرج صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد.
منبع: آرمان ملی
