به گزارش سایت خبری پرسون، محمد فرشتهنژاد بزرگترین دغدغهجامعه هنری ایران به خصوص آهنگسازان سینما را که خود نیز عضو کوچکی از آن است، امنیت شغلی شامل کپی رایت، بیمه و بیمه بیکاری عنوان کرد که باید مورد حمایت قرار گیرند.
وی ادامه داد: اغلب آهنگسازان سینما زخم خورده روابط علّی و معلولی هستند که نه سامانی برای کارشان میشود متصور شد و نه سری دارند که هرجا روند اجر بینند و بر صدر نشینند! به استثنای بعضی چهرههای شاخص کشور که واجبالاحترام اند و مایه فخر.
این هنرمند آهنگساز سینما گفت: از مجموع تولیدات سینما سهم اندکی از آن در حدود ۲۰ درصد در اختیار آهنگسازان رسمی کانون آهنگسازان سینماست و الباقی در اختیار هنرمندانی که عضو این کانون نیستند و با رقمهای غیرمتعارف و خارج از چهارچوب، هم باعث اخلال در دریافت کار برای آهنگسازان سینما میشوند، هم اثری به مراتب بیکیفیتِ شنیداری برای یک اثر دیداری تولید میکنند.
به گفته وی، این وضعیت بازار کمک به کسانی است که به واقع تلاش در کمرنگ کردن هنر هفتم و آثاری تولید میکنند که در زمینه هنری مانا نیست.
فرشته نژاد در عین حال تصریح کرد: به رغم تلاشها و کاوش و پژوهش و ساخت و اجرای موسیقی، درآمد حاصله از آن به نسبت سایر مشاغل توجیه اقتصادی ندارد.
وی اضافه کرد: با احترام به سایر مشاغل، میزان کار و تلاش برای ساخت یک اثر موسیقایی چه به لحاظ زمانِ صرفشده و چه به لحاظ دریافتی حقالزحمه از تهیهکننده و سرمایهگذار، یک مبلغ ناچیز دربرابر حجم کار و هزینههای جاری و اقتصادی کشور است.