به گزارش سایت خبری پرسون، «مقدمه کمبریج بر شکسپیر» نوشته اِما اسمیت با ترجمه هلن اولیائینیا منتشر شد.
این کتاب در ۲۷۹ صفحه و با قیمت ۵۰ هزارتومان در انتشارات علمی و فرهنگی راهی بازار کتاب شده است.
در معرفی ناشر از این کتاب آمده است: از دوران زندگی ویلیام شکسپیر، بیش از چهار قرن میگذرد. شکسپیر را با جایگاه و مرتبه بلندِ ادبی او میشناسیم، تا جایی که برخی از منتقدین بر این باور هستند که بهتر از او در نمایشنامهنویسی وجود ندارد. برخی دیگر او را همتراز با فردوسی در شعر فارسی و هومر در شعر لاتین میدانند. قیاسی که از درونش، القابی چون پدر ادبیات مدرن انگلیسی بیرون آمده است؛ گواهش هم لغات غیرتکراری آثار اوست که بالغ بر ۲۹ هزار و ۶۶ عدد بوده و کلمات جدیدی که او به انگلیسی افزود، ۱۷۰۰ کلمه برآورد شده است.
نمایشنامههای ویلیام شکسپیر از نیمه قرن نوزدهم میلادی با اقبال گسترده ایرانیان روبهرو شد و امروزه میتوان ترجمههای گوناگونی از آثارش پیدا کرد. در کنارِ آثار، زندگی حرفهای شکسپیر نیز همواره برای مخاطبانش جذابیت داشته است. «مقدمه کمبریج بر شکسپیر» نوشته اِما اسمیت، عضو هیئت علمی و مدرس کالج هرتفورد دانشگاه استندفورد، یکی از این آثار است. اسمیت این کتاب را در سال ۲۰۰۷ میلادی به رشته تحریر درآورد. این اثر در ادامه مجموعههای مقدمه کمبریج بر نامآوران ادبیات و اندیشه است. کتابهایی که با نثری روان به معرفی آثار و اندیشههای نویسندگان و متفکرانی بنام میپردازد.
همانطور که پیشتر اشاره شد، این کتاب در واقع یک «مقدمه» است؛ نویسنده در توضیح، آن را به واژهنامۀ آکسفورد ارجاع داده و «عمل معرفی یا شناساندنِ شخصی» دانسته است. از همین رو میتوان مقدمۀ کمبریج بر شکسپیر را راهنمایی برای دانشجویان و پژوهشگران دانست، هرچند که نویسنده گوشه چشمی هم به مخاطبان عام داشته است.
در هر فصل از این کتاب با محدودهای از آثار ویلیام شکسپیر روبهرو هستیم؛ بر همین اساس این کتاب به هفت فصل مبتنی بر موضوع تقسیم شده است. نگاهی به فهرست کتاب، تصویری دقیقتر از ساختار آن به دست میدهد. عناوین اصلی این فهرست شامل: شخصیت، اجرا، متون، زبان، ساختار، منابع و تاریخ است. در سراسر این فصول با رهیافتی انتقادی به نمایشنامههای شکسپیر پرداخته شده است و نویسنده به فراخور موضوع آن، آثاری را مورد کندوکاو قرارداده است. در پایان هر فصل نیز بخشی با عنوانِ «پس از این کجا؟» تعریف شده است که منابعی را جهت پژوهش مستقل برای خواننده فراهم آورده است.
در پایان باید گفت این کتاب کوشیده است با بهرهگیری از تحقیقات بهروز، بر خوانش آثار شکسپیر تأکید کند. چهرهای که حتی در مورد آشناترین و مطرحترین نمایشنامههایش، همچنان فضای تازه و نو برای پژوهش و مطالعه عمیق وجود دارد. نکتهای که به نظر میرسد خواندن این اثر را برای مخاطب لذتبخش کند