همکلام با «ابوالحسن تهامی نژاد» دوبلور پیشکسوت کشور

به گزارش سایت خبری پرسون، بیش از ۶۰ سال است که دوبله می‌کند؛ از زمانی که فیلم‌های ۲۴ کیلویی را از هند و انگلستان به ایران می‌آوردند تا حال حاضر که ده‌ها فیلم در یک فلش جا می گیرد! دوبلور ۸۴ ساله حالا دیگر برای خودش هیچ آرزویی ندارد، او فقط خوشحالی مردم را می‌خواهد.

ابوالحسن تهامی نژاد، صداپیشه نام آشنایی که اغلب صدایش را در ابتدای فیلم‌های سینمایی و با معرفی فیلم و بازیگران می‌شناسیم، متولد (۱۳ مرداد سال ۱۳۱۷) است. در ۲۰ سالگی کار دوبله را آغاز کرده و اکنون بیش از ۶۰ سال است که در عرصه صدا فعالیت می‌کند. اما به گفته خودش مدتی است که فعالیتش را کاهش داده و به جز در معدود کارهایی آن هم کوتاه، در این عرصه فعالیت نمی‌کند. با این وجود تهامی نژاد در یکی ـ دو سال اخیر با وجود کرونا یک فیلم قدیمی که سال‌ها پیش دوبله شده بود را با همکاری دوبلورهای جوان، مجددا صدا گذاری کرده است؛ فیلمی که گفته می‌شود نخستین اثری است که به فارسی دوبله شده است.

در ادامه خواننده گفت‌وگوی با ابوالحسن تهامی خواهید بود که به بهانه سالروز تولدش با این دوبلور نام آشنا انجام شده است.

تهامی نژاد درباره فعالیت‌های اخیرش در حوزه دوبله توضیح داد: تقریبا بازنشسته شده و از کار دست کشیده‌ام. الان به آن صورت کار دوبله انجام نمی‌دهم فقط گاهی از اوقات تیزر های کوتاه را صداگذاری می‌کنم. البته در این یکی ـ دو سال با وجود کرونا در استودیو کوالیما چند کار انجام داده ام. فیلمی بود به نام «نخستین وعده دیدار» که فرانسوی بود؛ در زمان جنگ جهانی دوم ساخته شده و ایرانی‌های مشتاق و دوستدار دوبله، مثل آقای دکتر اسماعیل کوشان که در آن زمان جوانی در اروپا بود، این فیلم را خریده و دوبله کرده بودند. این اولین کار دوبله بود؛ بعد آقایی به اسم محمد علی محراب بیگی نام این فیلم را شنیده بود، با کمپانی مربوطه در فرانسه تماس گرفته و یک نسخه الکترونیکی برایش فرستادند. این فیلم را من در اواخر فروردین دوبله کردم؛ خانم آشا محرابی و آقای افشین ذی نوری همراه من شخصیت‌های اصلی فیلم بودند.

انجمن گویندگان را ثبت رسمی کردم

تهامی نژاد درباره ثبت رسمی انجمن گویندگان در وزارت کار که به او سپرده شده بود، توضیح داد: از طرف خانه سینما به من ماموریت دادند که مراحل ثبت انجمن گویندگان در وزارت کار را انجام دهم. در اواخر سال ۹۹ شروع و در دوم تیر ماه ۱۴۰۰ تمام کارهایش انجام شده و یک مجمع عمومی تشکیل شد. حدود ۹ ماه من فعالیت کردم تا این کار به ثمر رسید و انجمن ما در شمار انجمن‌های ثبت شده در وزارت کار درآمد.

دوبله در زمان ما دنگ و فنگ داشت

این دوبلور پیشکسوت درباره تفاوت کار دوبله در زمانی که کارش را آغاز کرد با حال حاضر توضیح داد: من از روز اول شهریور سال ۱۳۳۷ وارد کار دوبلاژ شدم و در آن زمان درست ۲۰ ساله بودم. در زمان ما شرایط فرق می کرد. از سال‌های ۱۳۳۷ به بعد که من وارد این حرفه شدم ما فیلم‌ها را برای سینما دوبله می‌کردیم و دوبله را با خود فیلم انجام می‌دادیم. یک فیلم سینمایی به طور متوسط حدود ۱۲ حلقه بود و هر حلقه حدود ۳۰۰ متر و دو کیلو بود که حدودا ۲۴ کیلو می‌شد و از آمریکا، انگلستان یا هندوستان به اینجا می‌فرستادند. ما اول تیکه تیکه فیلم را ترجمه می‌کردیم و بعد در آپارات می‌گذاشتیم؛ آپارات دستگاه نمایش بزرگی بود که حداقل ۱۳- ۱۴ متر جا می‌خواست و زیرش هم بتن می‌گذاشتند که نلرزد، و لامپ مخصوصی هم برای نمایش داشت و دنده‌های زیادی داشت که فیلم از میان این دنده‌ها باید رد می‌شد می‌چرخید و صدا هم در جای مخصوص قرار می گرفت؛ خیلی دنگ و فنگ داشت. یک فیلم را حدودا ۱۰ روز طول می کشید تا دوبله کنیم. الان شما یک فلش دارید که می‌توانید ۱۰ تا فیلم در آن بریزید و در جیبتان بگذارید و با خودتان ببرید خانه و در کامپیوتر نگاه کنید.

او افزود: الان فیلم‌ها برای سینما دوبله نمی‌شود. قبلا مردم فیلم‌های دوبله شده را در سینما می‌دیدند و درباره این فیلم‌ها بحث می‌شد و در مجلات درباره شان نوشته می‌شد؛ سینما آن موقع بخش عمده سرگرمی مردم بود. الان این طور نیست؛ تلویزیون و فضای مجازی بخش عمده تفریح مردم را گرفته است. سینما نقشش کمرنگ تر شده در نتیجه وقتی به دوبله توجه آنچنانی نمی‌شود زیاد هم نیاز نیست که در این زمینه کار شود زیرا چه کار شد چه نشود، آنطور که باید دیده نمی‌شود.

دوبلورهای جوان خوبند اما دیگر رقابت نیست

تهامی نژاد درباره نسل جوان دوبلورهای کشور نیز اظهار کرد: من در تمام جوانانی که الان هستند و دوبله می‌کنند توان ارائه بهترین کارها را می‌بینم. اما همان طور که گفتم الان کار را خیلی زود می خواهند که در وی او دی ها هم پخش می‌شود و به آن صورت مورد استقبال قرار نمی‌گیرد.

او افزود: میان دوبلورها رقابت هست اما در جهت بهبود و عرضه کار بهتر نیست، در جهات دیگری هست؛ در زمان ما این رقابت بود که من از آقای جلیلوند بهتر باشم و آقای جلیلوند از من بهتر باشند؛ آقای اسماعیلی و ناظریان از ما بهتر باشند. الان متاسفانه این رقابت نیست زیرا کار دوبله دیده نمی‌شود. هرچند که عده زیادی هستند که به صورت یک فریضه به دوبله نگاه می کنند و بعضی از دوبلورها به ویژه دوبلورهای قدیمی برایشان حالت قداست پیدا کرده‌اند؛ مثلا اگر به ایرج ناظریان یا چنگیز جلیلوند کلام ناروایی بگویید اگر دم دستشان باشید سرتان را می‌برند!

تهامی نژاد در پایان آرزوی خود در روز تولد ۸۴ سالگی‌اش را اینگونه عنوان کرد: در۸۴ سالگی برای خود هیچ آرزویی ندارم اما برای مردم بهروزی و نجات از کرونا و بهتر شدن اوضاعشان را آرزو می کنم؛ امیدوارم مردم تندرست و شاد باشند و همه مردم دنیا بتوانند مثل قدیم تفریح کنند و از این ویروس لعنتی نجات پیدا کنند.