توسط وزارت نیرو محقق شود؛
به گزارش سایت خبری پرسون، سعید جاسبی نوشت:
توقعی نیست زندگی‌اش از ساختار طبیعی خارج شده و دیگر بی حس شده کاملا بی‌تفاوت؛ بی‌اهمیت؛ بی‌توجه؛ ساختار که به هم بریزد نتیجه‌اش همین است؛ بی حوصلگی...
حالا اگر این بهم ریختگی برای شهر باشد نتیجه‌اش می‌شود برای میلیون‌ها شهروند... عملا شهروند مشارکت پذیر را به شهروند مقاومت پذیر بدل کردیم و نشسته‌ایم در انتظار معجزه؛ معجزه‌ای به نام شهردار بعدی تهران.
حقیقت این است که نام هر کس به قرعه بیافتد؛ چه رستم قاسمی باشد یا محسن پیرهادی، چه علیرضا زاکانی باشد یا مجتبی عبدالهی، چه مهرداد بذرپاش باشد و یا هر گمان دیگری؛ بایستی این موارد را در پوشه قرمز فعالیت‌های اورژانسی شهر قرار دهد.
"آقا یا خانم شهردار بعدی" شهر بی حوصله است، مردم بی‌حوصله‌اند، پایتخت بی‌حوصله است و ۶۰ هزار پرسنل شهرداری منتظر تحول...
امروز شهرمان:
شده؛ نارضایتی مردم از رفت و روب و کم کاری در وظیفه ذاتی مدیریت شهری، شده ؛ ظاهر نازیبا و عدم به کارگیری جذابیت، هنر و خلاقیت در دیواره‌های شهر، شده؛ مبلمان شهری بی تناسب با پایتخت و فراموشی فرهنگ، تمدن، تاریخ، شده؛ حمل و نقل عمومی خسته با طرح ترافیک ثانی و معطلی نگهداشت زیرساخت‌های ترافیک شهری، شده؛ استنشاق هوای مملو از ذرات آلوده با رشد تصاعدی بیماران قلب و ریه، شده؛ درجا زدن در درآمد پایدار و حالا مواجهیم با آفتی به نام "شهربی حوصله" .
همه را گفتم تا بگویم سامان بخشی ساختار درون شهرداری که تحقق آن در مدیریت منابع انسانی و اهمیت دادن به این ذخیره ارزشمند نمود دارد، می‌شود انگیزه، خلاقیت، هنر؛ مسئولیت پذیری، وجدان، ایده و در نهایت اصلاح ساختار بیرونی و شهری سربلند به نام تهران زنده، شاد، قوی با شهروندانی راضی. شهروند هم جدا از ساختار درون شهرداری نیست جزء لاینفکی است که بدون همراهی‌اش نمی‌توان موفق بود.
اگر برنامه‌ریزی‌ها به سمت همراهی شهروندان با مدیریت شهری سوق داده شود و تک تک شان حس کنند که در پیشرفت شهرشان سهیم‌اند یکی از منابع درآمدی شهرداری از طریق پرداخت به موقع عوارض از سوی همگان، به راحتی مرتفع می‌شود و اجرای طرح‌ها و برنامه‌ها با مشکل مواجه نخواهد شد. فقط مردم می‌خواهند بهبودی اوضاع را ببیند و حس کنند؛ حتی در حد نظافت روزانه کوچه محل سکونتشان... .
اساس مشکل نارضایتی مردم از وضعیت موجود؛ عملکرد ناقص، غیرشفاف و پویش‌های اجتماعی بی ثمر و نمادین است. همیشه می‌گویند پیشگیری بهترین درمان است ولی در شرایط امروز دیگر جایگاهی ندارد باید گفت علت یابی، رمزگشایی و ریشه یابی و در یک کلام تشخیص فوریت‌ها، تنها راه باقیمانده برای درمان این شهر سست ، کرخت و بی هدف است".
توجه: مطلب مندرج صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد.
