به گزارش سایت خبری پرسون، سید احمد نجفی، بازیگر و مجری شناخته‌شده سینما و تلویزیون کشور، متولد دوم فروردین ماه 1327 در خرمشهر است. وی بازیگری حرفه‌ای در سینما را از سال 1368 با ایفای نقش در فیلم سینمایی «دندان مار» ساخته مسعود کیمیایی آغاز کرد و در ادامه با حضور در آثار سینمایی و مجموعه‌های تلویزیونی متعددی نظیر: گروهبان، برخورد، تاواریش، پناهنده، تجارت، خط آتش، آخرین بندر، توفان شن، بالاتر از خطر، هتل کارتن، کمکم کن، صدای سخن عشق، پیگرد، ولایت عشق، جزیره‌ای در خشکی، شب چراغ، یک میهمان، روزهای آخر، پرده عشق، چهل سرباز، برگه‌های سفید، گارد ساحلی، پدرخوانده، کارآگاه علوی، بشارت منجی، عملیات 125، چیزی شبیه معجزه، ملکوت، شب شیشه‌‌‌ای، معمای شاه، روزهای ابدی، هشت‌پا، گرداب، شوریده، مسیح، شور شیرین، خاک و آتش، دوازده صندلی، پایان‌نامه، من یک ایرانی‌ام و مشت آخر، کارنامه هنری خود را پربارتر ساخت.
وی همچنین به عنوان مجری سابقه حضور در برنامه‌هایی مانند: صندلی داغ، با ایرانیان، یک بار دیگر و فرش قرمز را نیز در کارنامه هنری خود به ثبت رسانده است.
به سراغ نجفی رفتیم و با او درباره مهم‌ترین دغدغه‌ها و مطالبات هنرمندان از دولت آینده به گفت‌وگو نشستیم.
این بازیگر و مجری سینما و تلویزیون کشور ضمن اشاره به مطالبات هنرمندان از دولت آینده گفت: مطالبه سینماگران از دولت بعدی باید شامل تحول کامل در سینمای شکست‌خورده، بدون برنامه و فارغ از هر نوع تفکر و تجربه‌ای باشد که طی سال‌های اخیر با آن مواجه بوده‌ایم. وقتی معاون مطبوعاتی کشور در حالی که فاقد تخصص و تجربه مدیریتی لازم در حوزه سینما است، به‌عنوان معاون سینمایی ارشاد منصوب شود، مشخص است که چه وضعیتی در انتظار سینما خواهد بود.
وی افزود: باید در سینما تحولی عمومی و همه‌جانبه به معنای تام و تمام کلمه رقم بخورد. باید شورایی ذیل عنوان شورای عالی هنر زیر نظر رئیس‌جمهور تشکیل شود. اینکه تشکیلاتی مانند صنف بخواهد تصمیم‌گیری کند، راه به جایی نمی‌برد. وضعیت بچه‌های سینما بد است. هزاران نفر در حال تحمل بی‌کاری، گرسنگی، بی‌خانمانی و عدم تأمین اجتماعی‌اند. اگر قرار است دولت آینده کاری برای سینما انجام دهد، باید تحولی خاص را رقم بزند. ضروری است که افراد باتجربه، فهیم و کارآزموده روی کار بیایند. وضعیت تئاتر هم به همین صورت؛ تئاتر ما اکنون نیز به ذلت افتاده است.
نجفی ادامه داد: حمایت‌هایی که به صورت ماهانه توسط دولت از هنرمندان پیشکسوت انجام می‌شود، خجالت‌آور است و تنها کفاف یک فنجان قهوه آنها را می‌دهد. این نوع حمایت، توهین به چهل، پنجاه یا شصت سال سابقه کار هنری ارزنده هنرمندان پیشکسوت است. سینمای ما نیازمند تحول است نه مُسکن؛ مُسکن دردی را از سینمای ما دوا نمی‌کند. این تحول باید زیرنظر شورای عالی هنر که پیش‌تر به لزوم تشکیل آن اشاره کردم صورت پذیرد.
این هنرمند سینما و تلویزیون کشور تأکید کرد: باید گروه دیگری بر حُسن انجام امور در سینما نظارت کنند و جایگزین افرادی شوند که تنها و تنها خواسته‌های خود را مصوب و بر حُسن انجامشان نظارت می‌کنند. در غیر این صورت وضعیت سینما در همین روال معیوب فعلی باقی خواهد ماند و در کماکان روی همین پاشنه خواهد چرخید.
بازیگر نقش «کارآگاه علوی» تصریح کرد: اکنون سینما و تئاتر ما در معرض فروپاشی است و این شرایط لزوما به دلیل فراگیری ویروس کرونا رقم نخورده است؛ چهار سال پیش هم شرایط به همین صورت بود. اینک بسیاری از بچه‌های سینما و تئاتر، هزینه‌های معاش خود را از طریق کار کردن در آژانس تأمین می‌کنند. طی هشت سال اخیر، وضعیت هنرمندان به بغرنج‌ترین حد ممکن رسیده است. اینکه برخی شرایط کنونی را لزوما به کرونا نسبت می‌دهند، فرافکنی است؛ کرونا بهانه است؛ عدم مدیریت صحیح در وزارت ارشاد و معاونت‌های مربوطه، کار سینما و تئاتر را به اینجا کشانده است.
وی ضمن انتقاد از مناسبات حاکم بر سینمای کشور گفت: اکنون هر اتفاق سوئی که تصور آن را داشته باشیم در سینما رخ می‌دهد؛ از پولشویی و انحصار گرفته تا خودکامگی و تک‌صدایی و زد و بند. برای رفع معضلات کنونی در سینما و تئاتر، اقدام تحولی سریع و عاجل لازم است. دولت آینده به محض استقرار باید زمینه و بسترهای لازم را برای تحقق چنین تحولی رقم بزند. لازم است گروهی متخصص، دلسوز و عدالت‌خواه در مسند کار قرار گیرند؛ نه کسانی که با تمامیت‌خواهی، سالن‌های سینما و چرخه اکران را قبضه کرده‌اند. باور کنید طی سال‌های اخیر، از بس فریاد تظلم‌طلبی و داد عدالت‌خواهی سر داده‌ام، خسته شده‌ام.
وی بیان کرد: اکنون دیگر راننده تاکسی‌ها هم فهمیده‌اند که شرایط در سینما چقدر بد و بغرنج است. بسیاری از اوقات که در تاکسی می‌نشینم و با راننده تاکسی همکلام می‌شوم، می‌بینم که حتی او هم از وضعیت حاد سینما باخبر است. دلیل وجود شرایط فعلی این است که در وزارت ارشاد با ضعف جدی مدیریت و برنامه‌ریزی مواجهیم.
نجفی یادآور شد: سال‌هاست عده‌ای که نسبت به شرایط کنونی سینما انتقاداتی دارند و با گروه فعلی هم‌نظر نیستند، پشت درهای بسته اتاق‌های مدیران نشسته‌اند و کسی آنها را به داخل اتاق دعوت نمی‌کند. این طیف منتقد مدت‌هاست که در صف اکران منتظر اکران آثارشان‌اند؛ نه توان اکران فیلم‌هایشان را دارند و نه یارای رقابت با فیلمهای میانمایه امروزی که من آنها را عروسک‌بازی می‌دانم.
بازیگر «توفان شن» تصریح کرد: شما به خوبی می‌دانید که من درِ خانه این سینما را گِل گرفتم؛ چندبار دیگر باید این کار را انجام دهم تا باور کنید که در سینمای ما این‌قدر نابسامانی و نقصان وجود دارد؟ باید از سینماگران حمایت شود و این حمایت صرفاً شامل پول نیست. چرا باید منِ نوعی برای اکران فیلمم چندین و چندسال پشت اکران منتظر بمانم و در مقابل، عده محدودی همراه با رفقایشان از همه امکانات موجود برخوردار شوند؟ عده‌ای که هم صاحب سینما هستند، هم صاحب پخش‌اند، هم صاحب شورا هستند، هم صاحب خانه سینما و هم... جالب است که بسیاری از اهالی سینما این‌ها را می‌دانند اما خودشان را به آن راه می‌زنند.
این بازیگر عنوان کرد: وضعیت فعلی سینما و تئاتر ما مثل بازار شام است و مدیرانمان توان اداره سینما را ندارند. درد من این است که چرا باید همه امکانات به سمت گروهی خاص سرازیر شود؟ چرا نباید بودجه در سینما به درستی و عادلانه تقسیم شود؟ تا کی باید شاهد چنین شرایط تبعیض‌آمیز و ناعادلانه‌ای باشیم؟ تا کی باید فریاد بزنیم اما کسی صدایمان را نشنود؟
احمد نجفی مطرح کرد: امروز در سینما 10 نفر هستند که همه پول‌ها و امکانات را تصاحب کرده‌اند. سه شرکت وجود دارند که همه امکانات و تسهیلات به سمت آنها سرازیر می‌شود. با این شرایط رقابت شکل می‌گیرد؟ متأسفانه مدیران ما برای شکست این انحصار و بی‌عدالتی هیچ اقدامی نمی‌کنند؛ انگار اصلا در باغ نیستند! وقتی تصمیم می‌گیری با آنها دیدار کنی و در جریان حقایق قرارشان دهی، باید دست‌کم دو سال دوندگی کنی و در صف انتظار باشی؛ بعد از دو سال که فرصت دیدار با مدیر را پیدا می‌کنی، وعده‌هایی از او می‌شنوی و پس از مدتی که برای پیگیری وعده‌ها و مطالباتت به دفتر وی می‌روی، منشی می‌گوید که ایشان نیست یا در جلسه است و... از این حرف‌ها و بهانه‌های واهی همیشگی! دیگر نمی‌دانیم در این شرایط چه باید بکنیم. اگر قرار باشد این وضعیت ادامه پیدا کند، مجبور می‌شویم سینما را رها کنیم و برویم خیار و گوجه بفروشیم!
بازیگر «کمکم کن» اضافه کرد: اکنون بسیاری از هنرمندان ما در شرایط معیشتی سختی به سر می‌برند اما از آنجا که نجابت و شأن دارند، این شأن و نجابت به آنها اجازه نمی‌دهد که برای رهایی از شرایط بغرنج و پیگیری مطالباتشان به وزارت ارشاد بروند. اینکه این گروه از هنرمندان اهل قیل و قال نیستند و مقابل ارشاد تجمع نمی‌کنند، بدین معنا نیست که در رفاه و آسایش کامل به سر می‌برند؛ به معنای این است که نجابت و خویشتن‌داری می‌کنند. مدیران ما باید ارزش این نجابت و خویشتن‌داری را درک کنند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اهمیت کار هنرمند، اظهار کرد: ماهیت کار هنرمند، اثربخش و ارزشمند است. ما تفکر می‌فروشیم، رویا می‌فروشیم، برای اینکه مردم امیدوار شوند و امیدوار باقی بمانند. نمی‌دانم دیگر باید درِ کجا را گل بگیرم که آقایان بفهمند شرایط هنر و هنرمندان ما وخیم است و کارد به استخوانشان رسیده است؟! هنرمندان ما مدیرانی را می‌خواهند که پای حرف‌ها و درددل‌هایشان بنشیند، در مواقع سخت و تنگنا، دستشان را بگیرد و به آنها دلداری دهد.
نجفی اضافه کرد: متأسفانه امروز کسانی که فیلمهای سخیف و مثلاً کمدی می‌سازند، شأن بالاتری دارند و بیشتر مورد حمایت آقایان قرار می‌گیرند اما ما که تلاش می‌کنیم در فیلمهای شریف و سالم حضور داشته باشیم، در چتر حمایتی آقایان هیچ جایگاهی نداریم.
بازیگر «هتل کارتن» ضمن انتقاد از عملکرد بنیاد سینمایی فارابی گفت: پرسش اساسی من این است که بنیاد فارابی چه خاصیتی برای سینمای ما دارد؟ این بنیاد، زمانی نگاتیو در اختیار سینماگران قرار می‌داد اما در شرایط کنونی سودی برای سینما و سینماگران ندارد؛ فارابی اکنون به بنیادی هزینه‌زا و رخوت‌انگیز تبدیل شده که بود و نبودش فرقی به حال سینمای ایران ندارد و چه‌بسا بهتر است که منحل شود.
وی در بخش پایانی سخنان خود خاطرنشان کرد: از رئیس جمهور، وزیر ارشاد و مدیران آینده سینما می‌خواهم رانت‌خواری مضحکی که اکنون با قدرت و شدت هرچه تمام‌تر در سینمای ما جریان دارد را متوقف کنند.
