«شیوا خنیاگر» بازیگر سینما و تلویزیون: صدا مرا به سینما برد

به گزارش سایت خبری پرسون، «شیوا خنیاگر» متولد 6 خرداد 1346 در تهران است و در ده ها فیلم و سریال بازی کرده که از جمله آن ها می توان به فیلم های عبور از غبار، مریم و میتیل، عروس فراری، کلاغ پر و دلتنگی های عاشقانه و سریال های دایره تردید، روشنایی های شهر، پرواز در حباب، اغما، ستایش، بوم و بانو و یاور اشاره کرد. با این بازیگر پیش کسوت، نام آشنا و با اخلاق سینما و تلویزیون درباره مسائل مختلف صحبت کردیم.

این که می گویند در سینما و تلویزیون باندبازی وجود دارد، صحت دارد؟

خیلی ها از من می پرسند که چرا در سریال ها و فیلم ها نیستی یا چرا در یک فیلم سینمایی خوب بازی نمی کنی؟ از این طعنه ها به من زیاد می زنند ولی نمی دانم چگونه می شود رفت و کار کرد، نه راهش را بلدم و نه تقاضا می کنم، اگر پیشنهادی داده شود پاسخ مثبت می دهم.

با این توضیحات اعتقاد به باندبازی دارید؟

بله. دوست دارند تیم خودشان را بیاورند و اگر در اثری نقشی باشد که به سن من بخورد شاید یک بازیگر دیگر را ببرند.

برخی بازیگران دستمزد برایشان اهمیت دارد و اگر بازی در پروژه ای را می پذیرند صرفاً بحث مالی برایشان مهم است. با این توضیح شما دغدغه مالی دارید که بازی در اثری را می پذیرید؟

مسلم است که دارم. در شرایط فعلی بد و وحشتناک اقتصادی، 80، 90 درصدمان دغدغه مالی داریم ولی صرفاً از این جهت که این فیلم این قدر دستمزد می دهد، بازی در آن اثر را نمی پذیرم. خیلی از کارهای کمدی پیشنهاد داده می شود که ضعیف است و نمی پذیرم. اگر چه دغدغه مالی دارم اما سعی می کنم انتخاب شونده باشم. معمولاً آن دستمزدی که دلم می خواسته پرداخت نشده است، رقمی که در قرارداد بود پرداخت می شد اما دلم می خواست بیشتر از آن در قرارداد نوشته شود.

اتفاق افتاده با توجه به سابقه کاری تان بعد از بازی در نقشی خروجی خوبی نداشته باشد و پشیمان شوید؟

معمولاً پیش نیامده است و ندامت نداشتم. تولید یک اثر نمایشی یا سینمایی گروهی است و اگر قرار باشد ندامت داشته باشم‌ فقط شامل حال من نمی شود و مجموعه عوامل دست به دست هم می دهند. سعی می کنم به عنوان بازیگر نقش ام را به درستی درآورم.

بهترین نقشی که به دل تان نشسته، کدام است؟

کار با نگاتیو را خیلی دوست دارم، بدنه سینما را زمانی دیدم که با آقای «ژکان» فیلم «چهره به چهره» را کار کردم و چون با نگاتیو کار می کردیم به طور واقعی کار کردم و نقش اصلی را داشتم.

حضور حرفه ای تان در سینما با فیلم «عبور از غبار» پوران درخشنده بود. به یاد دارید چگونه پیشنهاد بازی به شما ارائه شد؟

در رادیو فعالیت می کردم و چون اولین فیلمی بود که صدابرداری سر صحنه انجام می شد، خانم درخشنده از بچه های رادیو خواست یک نفر را معرفی کنند که صدای خوبی داشته باشد، من هم یک سکانس داشتم و صدا مرا به سمت سینما برد.

صدای پخته و رسایی دارید؛ چرا فعالیت در رادیو را ادامه ندادید؟

رادیو خیلی اذیت می کرد یعنی دستمزدهای بالا و زمان های طولانی را به دوستان و آشنایان خودشان و به فرد غریبه برنامه های خیلی کم و کوتاه می دادند. اگر فیش حقوقی را که دارم در اختیارتان قرار دهم می بینید که حتی کفاف رفت و آمدم را هم نمی داد.

در سال هایی هم در سینما و هم در تلویزیون فعالیت داشتید اما سال های بیشتری با تلویزیون همکاری داشتید. دلیل آن چیست؟

روال کار در سینما این گونه است که بازیگران ابتدا در سریال بازی می کنند و بعد وارد سینما می شوند، من سال های زیادی در سینما کار کرده بودم و بعد بازی در سریال های نمایشی را شروع کردم و حالا که می خواهند مرا به سینما ببرند انگار اندکی برای شان سخت است.

لیسانس زبان فارسی دارید که در بازیگری و رادیو خیلی کمک تان کرد. اگر فلاش بکی به استودیوی رادیو بزنیم می خواهم بدانم به عشق بازی وارد رادیو شدید؟

خیر، آرزوی من همیشه این بود که مدیر دوبلاژ شوم. کار صدا اولویت من و لذت بخش ترین دوران کاری ام زمانی بود که در استودیو بودم.

دل تان برای رادیو تنگ شده است؟

بله دلم تنگ شده است ولی وقتی این گونه برخورد می کنند رغبتی برای کار کردن ندارم.

گفت و گو: مریم ضیغمی