یادداشت میهمان؛
سایت خبری پرسون ـ پوپولیسم یا عوامفریبی را می‌توان یکی از جدی‌ترین آفت‌ها و موانع پیش روی توسعه دانست.
اما پوپولیست چه می گوید و چه می خواهد؟
پوپولیسم و پوپولیست‌ها:
مردم را بسان یک گیرنده صِرفِ بدونِ باز تولیدِ داده‌ها فرض می‌کنند. جریانی است که مردم را به‌عنوان توده عوام و فاقد ایده مستقل می‌داند.
پوپولیسم جامعه را مزرعه رشد پنداشت‌ها و ایده‌های خود می‌داند.
پوپولیست، جامعه را محلی یا تابلویی برای نوشتن مشق‌های ذهنی خود می‌شناسد وجامعه را عوام‌زده و فاقد تحلیل، به‌جهت القای هر آنچه می‌پسندد، می‌خواهند.
پوپولیسم، بجای تکیه بر برنامه بر شعار متکی است.
پوپولیست، شعار می‌دهد اما عمل نمی‌کند.
پوپولیسم، ادعا محور است.
پوپولیست، کمترین عمل و پایین‌ترین سطح بهره‌وری را در توسعه دارد.
پوپولیسم، بر اساس فریب جامعه به‌سمت سطحی نگری بنا شده است.
پوپولیست‌ها، فاقد استراتژی و نقشه راه برای توسعه هستند.
پوپولیسم، مخالف آگاهی جامعه از عملکردها و روندها است.
پوپولیست، به‌دنبال هدایت افکار عمومی به‌سمت خود است.
پوپولیست ها، در تلاش برای اقناع جامعه به‌سمت این موضوع هستتد که من بهترین گزینه برای شما بوده و دیگر نیازی به خِرَدِ جمعی و تشریک مساعی نیست.
پوپولیست، از برنامه و توسعه بیزار است و می‌کوشد مردم را با شعار و آنهم هر چه «دَهن پر کن تر بهتر» سرگرم کند.
پوپولیست، از روشنگری دیگران نسبت به عملکردهایش می‌ترسد.
پوپولیست‌ها، به‌دنبال ناآگاهی جامعه از واقعیت‌های موجود هستند.
پوپولیست، معتقد است که باید ذهن‌ها، با داده‌های آنها پُر شود نه با تحلیل‌های منطقی و عقل محور.
پوپولیست‌ها از تعقل، منطق و تحلیل واهمه دارند و سعی می‌کنند که بگویند من هر آنچه بهتر است را انجام می‌دهم دیگر نیازی به تفکر شما نیست.
پوپولیست به‌دنبال عمل نیست لذا تلاش می‌کند که با شعار و یا مصادره عمل و دستاورد دیگران به‌نام خود، جامعه را از جهت‌یابی صحیح امور منحرف کند.
پوپولیست ها معمولا خود را به افراد موفق سنجاق می‌کنند که ناکرده‌ها و ناتوانائی‌های خود را از معرض دید و قضاوت جامعه دور نگه دارند.
پوپولیست حُبِّ دیده شدن و تعریف و تمجید را به وفور دارد.
پوپولیست‌ها از اینکه به آنها بگویید روندها و راهکارهایتان را اصلاح و بهبود بخشید، آشفته می‌شوند.
پوپولیست تحمل شنیدن صدای منتقد را نداشته و به هر شکل ممکن سعی می کند که آنرا از میدان به دَر کند.
پوپولیست همان کسی است که شعار نه دزدید سر می‌دهد و خودش می‌دزدد.
پوپولیست کسی است که شعار انقلابی می‌دهد و بویی از انقلاب و آرمانهایش نبرده است.
پوپولیست کسی است که مسئولیت را فرصتی برای منفعت کَشی خود می‌داند، نه فرصتی برای خدمت به مردم.
پوپولیست همان مسئولی است که وظیفه مسئولیتش را انجام نمی‌دهد و بجای آن لباس تظاهرِ به خدمت بر تن می‌کند.
پوپولیست مسئولی است که کم کاری‌ها بیشتر از همه متوجه خودش است اما آنرا به‌سمت دیگران هدایت می‌کند.
پوپولیست کسی است که همیشه به‌دنبال مقصر می‌گردد اما غافل از اینکه خودش مقصر اصلی حوزه مسئولیتش است.
پوپولیست نماینده‌ای است که مدام مَن مَن می‌کند و تلاش می‌کند حتی باریدن باران را هم حاصل پیگیری خودش معرفی کند.
پوپولیست نماینده و مسئولی است که سنگهای بزرگ را یکی یکی و بدون وقفه بر می‌دارد اما دریغ از پرتاب و به مقصد رساندن یکی از آنها.
پوپولیست‌ها همیشه مدعی و بستانکار هستند و مردم همیشه بدهکار و مقروض به آنها.
پوپولیست‌ها، پشت داد و بیداد و فریادهایشان پنهان شوند که مبادا از آنها چرایی عملکردشان پرسیده شود.
پوپولیست نماینده‌ای است که به‌جای عمل به وظایف قانونگذاری‌اش مشغول کار در دستگاه اجرایی است.
پوپولیست‌ها نه به آرمانها اعتقاد دارند و نه به اهداف انقلاب پایبندند بلکه فقط پشت نظام مخفی شده‌اند.
پوپولیست‌ها همان نفوذی‌ها هستند و نفوذی‌ها همان پوپولیست‌هایی هستند که در لباس خیرخواه ملت، نماینده خادم، مسئول دلسوز به نظام جمهوری اسلامی و ملت خیانت می‌کنند و مدام بر طبلِ خدمتِ خود به ملت می‌زنند و در اصل آن کار دیگر می‌کنند.
پوپولیسم و پوپولیست همان خطر و تهدیدی است که در قالب طرح نفوذ دشمنان در میان ما رخنه کرده‌اند و مقام معظم رهبری (مدظله العالی) سالهاست که آنرا هشدار می دهند.
پوپولیسم و پوپولیست‌ها جایی در نظام اسلامی و محلی در گامِ دوم انقلاب ندارند.
نویسنده: سید علاءالدین حیدری ـ فعال اهل سنت
توجه: مطلب مندرج صرفا دیدگاه نویسنده است و رسانه پرسون در قبال آن هیچ موضعی ندارد.