پدیده ای بنام شوتی سوار

به گزارش سایت خبری پرسون از لرستان، پدیده ای که حاصل اقتصاد و صنعت بیمار لرستان و مدیریت غلط اقتصادی این استان است. پدیده شوتی سواری که جان بسیاری از رانندگان جوان لرستان را گرفته است همانند کولبران جوان کم درآمد استان های مرزی در غرب ایران است. هر دو پدیده ناشی از بالا رفتن هزینه های زندگی و نبود شغل مناسب با درآمد کافی در استان های غربی ایران است.

شوتی سوار به چه کسی می گویند؟

شوتی سوار جوانی است که از سر بیکاری و زندگی سخت، صندلی عقب ماشینش را در می‌آورد، به شیشه پنجره‌های عقب ماشین، روکش دودی می‌چسباند، از کف تا سقف فضای خالی پشت صندلی راننده را بسته‌های ریز و درشت باری که مجاز به خروج از حریم بندر نیست می‌چپاند ، بار قاچاق را با یک چادر کُدری استتار می‌کند، روی نمره پلاکش آدامس می‌چسباند و اعداد را ناخوانا می‌کند تا به هنگام عبور از جلوی پاسگاه های راهنمایی و رانندگی و دوربین های کنترل سرعت جاده ای شناسایی نشود.

رانندگان جوان شوتی سوار پشت فرمان که می‌نشیند، با سرعت بالای ۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتر به سمت مقصد سفر می کنند، با هزاران اتفاق پیش بینی نشده در طول مسیر، در پایان محتویات صندوق و صندلی عقب را داخل گاراژ صاحب بار پیاده می‌کند، مزدی می گیرند تا شاید مرهمی بر زخم های زندگی باشد.

آشنایی با رسم و رسوم شوتی سوار ها

شوتی سوار ها برای خود رسم و رسومی دارند که رعایت آن برای رانندگان شوتی واجب است. در بین این رانندگان مرسوم است که یک شوتی سوار وقتی در مبدأ پایش را روی گاز گذاشت، فقط و فقط در مقصد ترمز می‌کند، این امر بیشتر با دست کاری پلاک های خودرو و برای شناسایی نشدن صورت می‌گیرد. دستمزد رانندگان این خودروها بین یک تا ۵ میلیون تومان بابت هر بار سفر متغیر است. رانندگان شوتی جان برکف اند و پولی که می‌گیرند خون بهایشان است. آن‌ها باید به هرطریق ممکن و با هر سرعت و شتابی به مقصد برسند. این خودروها در جاده‌ها مانند عقاب حرکت می‌کنند.

اصطلاح شوتی سوار

شوتی سوار اصطلاحی است که کارکرد هویتی نیز پیدا کرده و در شهرهای جنوب کشور به ویژه لرستان و کرمانشاه به عنوان نماد جوانانی «شجاع» و «ماجراجو» تبدیل شده است و خرده فرهنگ خاص خود را به وجود آورده‌اند. در این شرایط فرد شوتی دیگر به خود افتخار می‌کند و حتی اگر کالای قاچاق حمل نکند در مواقع عادی با سرعت بالایی رانندگی می‌کنند و برخی دیگر از جوانان برای دیده شدن و جلب توجه ادا و اطوار رانندگان شوتی را در می‌آورند. فنرماشین خود را بالا آورده و تند رانندگی می‌کنند.

بیکاری علت اصلی بوجود آمدن پدیده شوتی سوار

در سال های اخیر مشکل عمده ای که استان لرستان با آن دست و پنجه نرم می کند مشکل "بیکاری" می باشد، بیکاری که ریشه در گذشته دارد و با توجه به مدیریت استان در سال های اخیر به نظر میرسد که این وضعیت همچنان گریبان گیر استان باشد.

مشکل بیکاری در لرستان، یک ویژگی چندوجهی دارد که اگر همه عوامل دست‌اندرکار، در قالب یک سیاست واحد همراه با مسئولیت‌پذیری اجتماعی نتوانند آن را اجرا کنند، این پدیده شوم اجتماعی ـ اقتصادی، لرستان را ترک نخواهد کرد و طبیعتاً اثرات نامطلوب اجتماعی آن دامن‌گیر جامعه خواهد شد.

جوانان تحصیل کرده گرفتار پدیده شوتی سوار

شوتی سواری تنها مختص به جوانان کم سواد و بی تخصص نیست بلکه جوانان تحصیل کرده را نیز گرفتار خود کرده است. دیر زمانی ست جوانان تحصیل کرده استان های مرزی نیز برای لقمه ای نان شوتی سوار کارگران اربابان و کار چاق کن های مرزی شده اند، چند سالی است که شوتی سواری شغل جوانان تحصیل کرده شده است. جوانانی که با هزار امید و آرزو درس خوانده و هزینه کرده اند. به امید روزی که در شرکت، کارخانه و یا ارگانی وارد بازار کار شوند.

در کنار مرزها جوانان بیکار با شوتی سواری و کوله بری، سفارشات اربابان بازار را به داخل اولین شهر مرزی می آورند، نکته ی قابل تامل در این خصوص این می باشد که معامله و مبادله ی اجناس خارجی در داخل شهرهای مرزی آزاد می باشد اما خارج از شهرهای مرزی جرم محسوب می شود.

مخلص کلام اینکه پس از اتمام کار کوله بران و تحویل اجناس به چرخه ی اول اربابان بازار، نوبت به شوتی ها برای انتقال اجناس به تهران و استان های کشور می رسد که عموما کالاهایی که عوارض گمرکی آنها پرداخت نشده به جای اینکه یک جا حمل شود به خودروهای سواری داده می شود تا در صورت توقف توسط پلیس زیان کمتری کرده باشند، از اینجا به بعد انتقال این اجناس به تهران و اقصی نقاط کشور، نوبت به جوانان تحصیلکرده ی استان های محروم می رسد،شوتی سوارها به معنای واقعی جان‌برکف هستند، هیچ مانعی سد راهشان نمی‌شود مگر تصادف یا شلیک پلیس، دیوانه‌وار رانندگی می‌کنند و سالیانه تعداد زیادی از آنها در جاده‌ها کشته می‌شوند.این همه خطر کردن و آمار بالای تلفات شوتی‌ها نشان می‌دهد این رانندگان به ناچار رو به این کار می‌آورند.

ویدویی این روزها در رسانه های الکترونیکی دست به دست می شود که لحظه ی جان سپردن شوتی سوار خرم آبادی است، پس از مشاهده ی این ویدیو، قلب همه ی ما اندوهگین شد لحظه ی جان دادن یک جوان جویای کار، لحظه ی جان سپردن پیک اجناس ارباب، بخدا سوگند این جوانان جان برکف فرزندان همان جوانان غیور زمان جنگ هستند که برای زنده ماندن راهی جز جان دادن ندارند، چرا اکثریت شوتی سوارهای ایران، جوانان استان های محروم هستند چرا کوله بران مرزی و بازار تهران از جوانان و پیران استان های محروم است، حال که هیچ کسی صدای بیکاری جوانان استان های محروم را نمی شنود لااقل لحظه جان دادن آنها را ببینید.

مهدی بیرانوند روژمان ـ استان لرستان