دولت مکلف است به ازای هر فرزند که از ابتدای سال ۱۴۰۰ متولد شود، ۱۰ میلیون ریال از محل یک درصد از یک دوازدهم هزینههای شرکتهای دولتی را به صورت بلاعوض صرفاً جهت خریداری واحدهای صندوقهای سرمایهگذاری پذیرفته شده در بورس به سرپرست فرزند تخصیص دهد. آییننامه اجرایی این بند توسط هیئت دولت تهیه و به تصویب مجلس شورای اسلامی میرسد.
در این راستا خبرنگار اقتصادی پرسون گفتوگویی با احسان رضا پور، کارشناس بازار سرمایه داشته که به شرح ذیل است.
رضاپور بیان کرد: جزئیات نحوه اجرای این قانون هنوز مشخص نیست. ولی به صورت کلی قوانین این شکلی برای تقویت جایگاه بازار سرمایه است و به نوعی اندوختهای برای افرادی که به تازگی به دنیا میآیند.
وی ادامه داد: در نتیجه این قانون کودکان زمانی که به سن نوجوانی میرسند به راحتی وارد بازار سرمایه میشوند و اندوختهای اندک نیز دارند. مسئولین با این کار بازار سرمایه را به عنوان مکانی برای سرمایهگذاری در ذهن مردم بیشتر از امروز تثبیت میکنند.
این کارشناس بازار سرمایه در پاسخ به سوال آیا این طرح همانند سهام عدالت است، گفت: بله و اتفاقی که برای سهام عدالت رخ داد، به دلیل ریزش های پرشتاب بازار و عدم کنترل درست بود.
رضاپور در ادامه ضمن اشاره به لزوم حمایت مسئولین دولتی از بازار سرمایه گفت: سرمایهگذاران همیشه منابع خود را در جایی سرمایهگذاری میکنند که از سود بیشتر بهرهمند شوند و با توجه به شرایط اقتصادی بازارهای مختلف را برای سرمایهگذاری انتخاب میکنند.
وی افزود: به صورت کلی همانطور که همه مطلع هستند در بازه های زمانی بلندمدت و به واسطه جذابیت ها و منافعی که سرمایهگذاری در بازار سرمایه میتواند ایجاد کند این روشی است که هم بازده بیشتری میتواند برای سرمایهگذار نداشته باشد و هم میتواند منافع جانبی بیشتری برای اقتصاد و خود جامعه داشته باشد.
این کارشناس بازار سرمایه تصریح کرد: مسئله مهم گرایش نقدینگی و سرمایه های مردم است. زیرا به سمتی سوق پیدا میکند که بیشترین منافع را در بازارهای کوتاه مدت و میان مدت نصیب خودش کند.
رضاپور تأکید کرد: موضوعی که در این چند وقت به بورس آسیب رسانده و به واسطه رشد پرشتابی که در بازار ایجاد شد گرایش های زیادی را از سمت سرمایه گذاران داشتیم و به واسطه ی تصمیمات نا به جایی که گرفته شد اثرات ریزش پرشتاب بازار را تجربه کردیم.
وی ادامه داد: در نتیجه طبیعی که نگاه سرمایه گذاران را به بازار سرمایه بدبینانهتر کند و این حس را دارند که ممکن این روش درستی برای سرمایه گذاری نباشد چون از امنیت کافی برخوردار نیست بصورت کلی هر تصمیمی که از طرف حاکمیت برای این اندیشه شود که نوسانات بازار سرمایه را از هیجانات دورتر کند و رفتار منطقی تری به آنها کمک کند و از طرفی با مشوق ها و ابزارهای مختلفی که می تواند طراحی کند که بتواند ریزش های بازار برای سرمایه گذاران کاهش پیدا کند و تاحد زیادی امکان مدیریت شدنش وجود داشته باشد و یا جذابیت های سرمایه گذاری برای سرمایه گذاران خرد به روش های غیر مستقیم بیشتر باشد به نظر می رسد میشود رفتار بهتر و منطقی تری در بازار سرمایه گذاری مشاهده کرد.