به گزارش سایت خبری پرسون، صدای ضجه و ناله و الفاظ رکیک و توهین آمیز در تمام ثانیه های این کلیپ حدودا دو دقیقه ای به گوش می رسد، اینجا «زندان ابوغریب» یا «گوانتانامو» نیست، اینجا یک کمپ مجاز ترک اعتیاد در قلات شیراز است و این مردانی که با شلنگ نواخته می شوند مجرم جانی، اختلاسگر یا قاچاقچی نیستند بلکه برای درمان اعتیادشان به متصدیان این کمپ اعتماد کرده اند.
شکنجه و آزار جسمی و روانی حتی برای خلافکارترین انسان ها هم اخلاقی نیست چه برسد برای انسان های درمانده ای که برای رهایی از غول اعتیاد به کمپ پناه آورده اند. فیلم تمام می شود و وحشت، ترس و ناراحتی بیننده را بی حس می کند، برای کدام اشتباه یا گناه، معتادان این کمپ و بسیاری از کمپ های مجاز و غیر مجاز باید این چنین شکنجه شوند؟
البته پس از انتشار این فیلم در فضای مجازی، جلسه فوق العاده در بهزیستی شیراز تشکیل شد و مرکز ترک اعتیاد مذکور تخلیه و پلمب شد و متهمان با دستور مقام قضایی بازداشت شدند و بیماران هم به سایر مراکز اقامتی انتقال داده شدند، اما همچنان این سوال ذهن را رها نمی کند که چرا وضعیت کمپ های ترک اعتیاد کشور تا این حد نابسامان است و چه کسی مقصر است؟ مسوولیت بهزیستی به عنوان صادرکننده مجوز کمپ های ترک اعتیاد و ناظر بر فعالیت این کمپ ها چیست؟
انتشار این کلیپ و کلیپ هایی از این دست در سال های اخیر اگرچه عکس العمل فوری بهزیستی و دستگاه قضا را به همراه داشته و با پلمب مرکز مذکور داستان خاتمه یافته است، اما همچنان این ابهام وجود دارد که تکلیف صد ها کمپ ترک اعتیاد که با تخلفات گسترده قانونی و آزار جسمی و روحی، روزگار می گذرانند ، چه می شود؟ چند نفر مثل محسن قاسمی، فرنگی‌کار قهرمان آسیا و جهان باید بر اثر ضرب و شتم در کمپ ترک اعتیاد به کما بروند، چند نفر باید شدیدترین آسیب های روحی و جسمی را تحمل کنند، تا گامی برای ساماندهی مراکز ترک اعتیاد کشور برداشته شود؟
*قصه پردرد کمپ های ترک اعتیاد
در سال های اخیر گزارش های زیادی درباره تخلف کمپ های ترک اعتیاد غیر مجاز رسانه ای شده اما شکایت از تخلفات مراکز ترک اعتیاد فقط مربوط به کمپ های غیر مجاز نیست، بلکه مراکز مجاز هم پرونده های بسیاری در دستگاه قضایی کشور دارند.
آبان ماه سالجاری بود که گزارشی درباره تخلفات دو مرکز مجاز ترک اعتیاد زنان در مشهد منتشر شد، براساس این گزارش گردانندگان این دو کمپ علاوه بر شکنجه معتادان زن، آنها را مجبور به فحشا و کار اجباری می کردند، فروش نوزاد، سقط جنین و … هم از دیگر تخلفاتی بود که در این دو کمپ رخ داده بود.
تکرار مداوم از تخلفات کمپ های ترک اعتیاد به خوبی نشان می دهد که بهزیستی به عنوان مسوول صدور مجوز کمپ های ترک اعتیاد، نظارت مناسبی بر این کمپ ها ندارد و مسوولیتی هم در قبال کمپ های غیر مجاز قبول نمی کند، یعنی نه تنها در صدور و نظارت بر کمپ های مجاز اهمال می کند، بلکه تلاشی هم برای ساماندهی وضعیت مراکز غیرمجاز نمی کند.
و در این میان به نظر می رسد تا مساله تخلفات گسترده مراکز ترک اعتیاد به بحرانی غیر قابل حل تبدیل نشده، مجلس شورای اسلامی یا دولت، تدوین طرح یا لایحه ای را برای ساماندهی کمپ های ترک اعتیاد در دستور کار قرار دهند، چون تداوم وضع موجود و بی اعتمادی معتادان و خانواده های آنها به این کمپ ها می تواند تبعات منفی بسیاری برای جامعه و مقابله با گسترش مصرف مواد مخدر در کشور داشته باشد.
