گذری در مکتب حاج قاسم؛

اسطوره حقیقی، نه افسانه ای

آنچه بزرگمردان تاریخ را اسطوره و نام ونشان آنها را جاودانه می سازد، جمع اضداد و جمع صفات متضاد در وجود آنهاست. وقتی شکوه و افتخار پهلوانی خود را فدای امید و شادی دل پیرزنی می کنی پوریای ولی میشوی. تختی را مدال‌ها وجهان پهلوانی اش ماندگار نکرد، چه بسا دیگرانی که مدال هایشان بیشتر بود.، فتوت و جوانمردی، خاکساری و فروتنی در برابر مردم، با بی اعتنایی و ناسازگاری با ظالمان جمع اضدادی است که تختی را تختی کرد.

به گزارش سایت خبری پرسون از یزد، آنچه بزرگمردان تاریخ را اسطوره ونام ونشان آنها راجاودانه می سازد، جمع اضداد و جمع صفات متضاد در وجود آنهاست. وقتی شکوه و افتخار پهلوانی خود را فدای امید وشادی دل پیرزنی می کنی پوریای ولی میشوی. تختی را مدال‌ها وجهان پهلوانی اش ماندگار نکرد، چه بسا دیگرانی که مدال هایشان بیشتر بود.، فتوت و جوانمردی، خاکساری و فروتنی در برابر مردم، با بی اعتنایی و ناسازگاری با ظالمان جمع اضدادی است که تختی را تختی کرد.

حاج قاسم هم صلابت را با نجابت، دلاوری را با مهربانی و نرمخویی، رزم در سنگر را با اشک و ناله سحر، شجاعت را با حکمت و بصیرت، شهامت و سرسختی را با افتادگی و تواضع، ارشدیت و سروری را با سربازی و از جان گذشتگی و..... در هم آمیخته بود. جمع این اضداد است که از حاج قاسم اسطوره ای بی‌نظیر ساخته بود.

وقتی که صلابت با نجابت درامیزد، نام و یادت لرزه بر اندام دشمن آندازد، اما کودک و فرزند شهیدی هم تو را با اشک وشوق در آغوش می کشد.

وقتی در رشادت و شجاعت آنچنان اوج بگیری، سر برآوری وجلوه نمایی تا آنجا که دشمن حقیر انکار پیشه را به اعتراف به عظمت وجودی خود واداری، اما ره گم ننمایی و خود نبازی، مغرور نشوی و خود را تنها سربازی بدانی، سردار دلها می شوی. آری کسی می تواند سردار دلها شود که نام و یاد رشادت‌هایش بیم در لشکر خصم اندازد، اما او خویش را سربازی بیش نداند.

وقتی دلاوری با عطوفت و نرمخویی بهم آمیزد، آن دل بی باکی که درمیانه رزم و محاصره، خود را به میان دشمن می اندازد، همان نازک دلی می‌شود که ‌در شهادت دوست و هم رزم عزیزی چون شهید کاظمی یا بقول خود حاج قاسم همان «فاتح خرمشهر»، آنچنان بی تابی می کند.


بیشتر بخوانید؛

انگار چشم شهدا با من حرف می زنند


صلابت شیر روزت می‌کند و با عطوفت پارسای گریان شب می شوی. روزها حق ستیزان را می لرزانی و خود شبها از ترس نافرمانی خدای بر خود می لرزی.

وقتی شهامت با تعهد و از خود گذشتگی همراه شود، همواره جلودار لشکری و دیگران را به خود می‌خوانی ، نه آنکه در سنگر بمانی و دیگران را به جلو برانی.

و آنگاه که شجاعت با بصیرت آمیخته است، در صراط مستقیم میمانی و با صیرورتی الهی به پیش می روی. با شجاعت از مشکلات نمی هراسی وپای پس نمی گذاری و با بصیرت از انحراف به چپ و راست و افتادن به پرتگاه ها در امان میمانی. با شجاعت در برابر حرامیان می ایستی و با بصیرت در مکتب ولایت، با ادب می نشینی. و اینها همه لطف و پاداش الهی به توست و تحقق همان وعده ای است که می فرماید : « اگر تقوی پیشه کنید خداوند به شما فرقان < توان تشخیص حق و باطل > عطا می‌کند.

مهدی مجاهدی/

انتهای پیام/

226146