دکتر بهروز قزل، استاد دانشگاه و کارشناس حوزه قفقاز در گفتگو با خبرنگار پرسون، در موضوع تنش های اخیر ارمنستان و جمهوری آذربایجان بر سر منطقه قره باغ گفت: یک قاعده اصولی در بحث بحران ها و مسائل امنیتی وجود دارد؛ اینکه هرکجا بحرانی پیش می آید پای قدرتهایی که بدنبال افزایش گسترش نفوذ خود هستند به میان کشیده می شود.
قزل افزود: پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی به جهت مرزبندی ها و نوع چینش موزائیکی، اقوام، گروهها و مناطق جغرافیایی ساخته شده و پرداخته شده است؛ برای اینکه یکسری بحرانها را به وجود بیاورد.
استاد دانشگاه و کارشناس حوزه قفقاز عنوان کرد: اتحاد جماهیر شوروی تا زمانی که حضور قدرتمندانه مسکو را توجیه کند و پس از آن زمینه ای ایجاد شده تا هر قدرتی چه غرب چه شرق بخواهد در این مناطق بحران خیز حضور داشته باشد.
وی با اشاره بر اینکه منطقه قرهباغ جزو مناطق بحران خیز محسوب میشود، گفت: آنچه در قره باغ جریان دارد وضعیت نه جنگ؛ نه صلح و وضعیت آتشبسی که وجود دارد به اصطلاح بحران منجمد را پیدا کرده که هر از چند گاهی این بحران سرباز می کند.
قزل افزود: این موضوع سبب می شود یکسری تحولات دوباره به وضعیت منجمد خود برگردد. گروه مین که مسئول هدایت این جریان به سمت صلح هستند؛ با ناکارآمدی خود طی سال های اخیر موجب یک وضعیت تصاحب ایجاد شده ای است که روسیه فرانسه و آمریکا به طور مستقیم در آن نقش دارند. همچنین درحل بحران و جلوگیری از سر باز کردن دوباره بحران ناکارآمد است.
وی با اشاره بر اینکه دو طرز عمومی مرسوم شده، نشان می دهد که اشتباه وجود دارد. گفت: در موضوع قره باغ چه کشور ارمنستان و جمهوری آذربایجان و چه تحلیلگرانی که این موضوع را تحلیل می کنند؛ نقش تعیین کننده قدرت های خارجی و قدرتهای فرا منطقهای برای حل و فصل نهایی این بحران را حیاتی می دانند.
استاد دانشگاه و کارشناس حوزه قفقاز با عنوان اینکه قدرت های فرامنطقه ای منافع آنها در حل نشدن و باقی ماندن این بحران است. ادامه داد: زمانی که این بحران به واسطه گفت و گوی مستقیم و یا مشارکت عمومی این کشورها به همراه کشورهای همسایه قفقاز جنوبی حل و فصل نشود این بحران ادامه خواهد داشت.
وی همچنین با توجه به نتیجه زد وخوردهای جاری که حاصل شده است گفت: گفتگوی دو کشور با یکدیگر و با همکاری و مشارکت کشورهای همسایه که دارای مرز هستند می توانند در این موضوع ذی نفع امنیتی موثر باشد.
بهروز قزل تصریح کرد: چشم دوختن به اروپا، غرب، شرق و کشور های دیگر در این چند دهه هیچ اتفاق خاصی که به نفع این کشورها باشد را رقم نزده و نخواهد زد.