به گزارش سایت خبری پُرسون، بخش مهمی از یادداشت به تشریح تأثیر سخنرانی حضرت زینب (س) در کوفه میپردازد. پس از مشاهده اهل بیت (ع) در هیئت اسارت، هنگامی که مردم شروع به گریه کردند، امام سجاد (ع) پرسیدند: چه کسی ما را کشت؟! سپس، حضرت زینب (س) با کلامی که گویی زبان امیرالمؤمنین (ع) بود، سکوت حاکم کرد. بشیر بن اسدی در وصف ایشان میگوید: لم ار خضرة قط انطق منها (هرگز کسی را فصیحتر از او ندیدم).
خطبه کوفه حضرت (س) با این جمله کوبنده آغاز شد: یا اهل الکوفه… ای مردم کوفه، ای اهل خدعه و غدر! آیا برای گرفتاری ما گریه میکنید؟… ننگ و عار روزگار شدید! ایشان جنایت کشتن جگر رسول خدا (ص) را به آنان یادآوری کردند. این افشاگریها همراه با سخنرانی امام سجاد (ع) و حضرت امکلثوم (س) باعث شد تا هزاران نفر در کوفه قیام کرده و قیام توابین شکل بگیرد.
رسالت زینبی؛ تداوم نبرد تبیین
نویسنده یادآور میشود که رسالت زینبی پس از بازگشت کاروان به مدینه نیز ادامه یافت، جایی که سخنان ایشان زنان مدینه را به قیام علیه یزید واداشت که در نهایت منجر به سرکوب شهر و تبعید حضرت زینب (س) شد. ایشان در نهایت در سال ۶۲ هجری در دمشق یا مصر به شهادت رسیدند.
در جمعبندی، به وظیفه امروز جامعه پرداخته شده و با استناد به دکتر علی شریعتی که فرمود: «آنانکه رفتند کاری حسینی کردند و آنانکه ماندند باید کاری زینبی کنند»، تأکید میشود که کار زینبی همان تبیین فرهنگ جهاد و شهادت است. این تبیین امروز در قالب جهاد تبیین و شناخت «شمر امروز» (مانند نتانیاهو و ترامپ) خلاصه میشود تا همراهی با جبهه مقاومت، همگام با روشنگری انجام شود.
منبع: تسنیم