به گزارش سایت خبری پُرسون، مجید قاسم کردی، حقوقدان و فعال مدنی طی یادداشتی به نقض حقوق بشر و جنایت جنگی آشکار در نوار غزه پرداخته است و ضمن ضرورت واکنش فوری جامعه بینالمللی نوشت:
نوار غزه، جایی که بیش از دو میلیون انسان در تنگنای محاصره، تخریب زیرساختها و بمبارانهای مکرر زندگی میکنند، این روزها شاهد یکی از فاجعهبارترین نقضهای حقوق بشر در حوزه حق بنیادین غذاست. تحریمها، انسداد گذرگاهها و توقف کمکهای بشردوستانه بهعنوان ابزارهایی در دست رژیم اشغالگر صهیونیستی، نه تنها امنیت غذایی مردم غزه را تهدید کرده، بلکه ابعاد حقوقی و اخلاقی این موضوع را به یکی از بحرانیترین مسائل بشری و بینالمللی تبدیل ساخته است.
حق بر غذا، به عنوان یکی از حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی که در اسناد بینالمللی حقوق بشر به رسمیت شناخته شده، بیش از رفع گرسنگی صرف معنا دارد. این حق، ناظر بر دسترسی پایدار، ایمن و فرهنگیمناسب به غذای سالم برای تمامی افراد، به ویژه گروههای آسیبپذیر است. در جهانی که امکان تولید و توزیع غذا به اندازه کافی وجود دارد، وجود گرسنگی مزمن و سوءتغذیه سیستماتیک، نه فقط یک چالش انسانی بلکه مصداق آشکار نقض حقوق بنیادین بشر به شمار میآید.
بر اساس ماده 25 اعلامیه جهانی حقوق بشر، ماده 11 میثاق بینالمللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و توصیههای کمیته حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، دولتها موظف به احترام، حمایت و تحقق این حق هستند. اما تجربه تلخ نوار غزه، نشان میدهد که تعهدات بینالمللی در برابر سیاستهای محاصره و جنگ رژیم صهیونیستی، به شکل بیسابقهای نقض میشود. محاصره اقتصادی، تخریب مزارع و منابع آب، و استفاده از گرسنگی به عنوان ابزار جنگ، مطابق ماده 54 پروتکل الحاقی اول به کنوانسیونهای ژنو و اساسنامه دیوان کیفری بینالمللی، مصداق بارز جرایم جنگی و جنایت علیه بشریت است.
در طول سالهای گذشته، بارها گزارشهای سازمانهای بینالمللی از جمله سازمان ملل، صلیب سرخ و دیدهبان حقوق بشر، به وضوح نقض گسترده حق بر غذا را در غزه ثبت کردهاند؛ با این حال، فقدان ضمانت اجرای موثر و سکوت نهادهای جهانی، شرایط وخیم این منطقه را تشدید کرده است. این سکوت نه تنها خلاف عدالت و وجدان انسانی است، بلکه به منزله نقض اصل مسئولیت جمعی جامعه بینالمللی در حمایت از حقوق بشر قلمداد میشود.
نقض حق بر غذا در غزه تنها یک مسئله انسانی نیست، بلکه یک موضوع حقوقی با پیامدهای بینالمللی است که دولتها و نهادهای ذیربط را به اقدام فوری وادار میسازد. طرح شکایتهای رسمی در دیوان کیفری بینالمللی و اعمال فشار جهانی بر رژیم اشغالگر، تنها راهکار قانونی و اخلاقی برای احقاق حقوق مردم مظلوم غزه است.
در نهایت، باید تاکید کرد که حق بر غذا، حداقل حقوق انسانی برای بقاست و محروم ساختن عمدی یک جمعیت از این حق، نه تنها نقض حقوق بینالملل، بلکه خیانت به ارزشهای انسانی است که جهان باید برای آن ایستادگی کند.
منبع: پُرسون