به گزارش سایت خبری پُرسون، نشست خبری «مرزها زیر سوال؛ انسانیت در میدان» با حضور جمعی از فعالان برجسته حوزه جامعه مدنی برگزار شد و به بررسی تحولات اخیر کشور، موضوع تجاوز به حاکمیت ارضی جمهوری اسلامی ایران و پیامدهای آن بر اقشار مختلف مردم، بازگشت اتباع به افغانستان و نیز اقدامات بشردوستانه جمهوری اسلامی ایران در طی ۴۷ سال میزبانی سخاوتمندانه پرداخت.
در این نشست دکتر مونا رحمانی (مدیرعامل مؤسسه بین‌المللی کنشگران توسعه فردا و عضو هیأت مدیره شبکه بین‌المللی هماهنگی اقدامات بشردوستانه)، دکتر هادی نیل‌فروشان (عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی و استراتژیست زیست‌بوم نوآوری و فناوری)، آقای مرتضی میری (فعال بین‌المللی اقتصادی)، دکتر اشکان تقی‌پور (مدیرعامل مؤسسه نیک‌گامان جمشید و عضو هیأت مدیره شبکه ملی مؤسسات نیکوکاری و خیریه)، دکتر جواد غفاری (مدیرعامل جمعیت حمایت از بهبودیافتگان و عضو هیأت مدیره شبکه بین‌المللی هماهنگی اقدامات بشردوستانه) با تسهیل گری دکتر شادی عظیمی از اساتید دانشگاه به سخنرانی و گفتگو پرداختند.
در ابتدا این نشست؛ دکتر هادی نیل فروشان بیان کرد: آنچه رخ داده است، گذشته است؛ اما درس‌ها و تجربیات آن باید چراغ راه ما برای آینده باشد. شکل‌گیری حرکت‌های مدنی و صدای رسا و آزاد ملت‌ها، نقطه‌ای است که باید به آن اهمیت دهیم و از آن برای ساختن آینده‌ای بهتر بهره ببریم. تحولات فناوری مانند هوش مصنوعی و اینترنت، اگرچه دستاوردهای بزرگ بشری هستند، اما می‌توانند به ابزاری خطرناک در دست قدرت‌های بزرگ تبدیل شوند؛ این فناوری‌ها گاه علیه منافع ملت‌ها به کار می‌روند و امنیت جهانی را تهدید می‌کنند.
وی افزود: براین باورم که دانشمندکشی در این جنگ، در تاریخ معاصر بی‌نظیر و یکی از تلخ‌ترین جلوه‌های این بحران انسانی است که باید جهانیان به آن واکنش نشان دهند. علم و فناوری خنثی نیستند؛ آنها همواره حامل ارزش‌ها و ایدئولوژی‌ها هستند. متأسفانه، در سال‌های اخیر شاهد افزایش ترور و قتل دانشمندان در ابعادی بی‌سابقه بوده‌ایم؛ این پدیده تهدیدی جدی برای آزادی علمی و پیشرفت بشری است که جامعه جهانی نمی‌تواند نسبت به آن بی‌تفاوت باشد. دانشمندان به عنوان شهروندانی مسئول، باید با تعهد به اهداف انسانی و بشردوستانه، مسیر علم را به سمت خدمت به جامعه هدایت کنند.
عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی گفت: این موضوع محدود به یک کشور نیست؛ ترور نخبگان علمی ممکن است فردا در هر نقطه‌ای از جهان رخ دهد. بنابراین، مقابله با این تهدید و حمایت از آزادی علمی، مسئولیت همه ملت‌ها و نهادهای بین‌المللی است.
در بخش دیگری از این رویداد؛ دکتر اشکان تقی پور بیان کرد: اثر این ۱۲ روز جنگ تحمیلی برای ما ایرانیان فراتر از یک واقعه موقت است؛ ایران تنها سرزمین جغرافیایی نیست، بلکه میراث مشترک فرهنگی و هویتی ماست. اگر واقعاً ایرانی باشیم، باید فراتر از مرزهای جغرافیایی به ایران فرهنگی بیندیشیم و برای حفظ نام، زبان و فرهنگ فارسی تلاش کنیم، چرا که این خانه مشترک، تنها پناهگاه ما در برابر بحران‌ها و چالش‌های پیش رو است.
وی بیان کرد: در شرایط سخت کنونی، ما به عنوان اعضای یک جامعه مدنی، وظیفه داریم اندوه و ناراحتی خود را پذیرفته و در کنار آن با امید و تفکر عمیق درباره فراز و نشیب‌های تاریخ ایران، راهی برای احیای دوباره این سرزمین و فرهنگ پیدا کنیم. ایران متکثر و واحد است؛ همانطور که فرش ایرانی هزاران سال بافته شده و همواره نشانه‌ای از هویت و اصالت ما بوده، امروز نیز باید در برابر این تهدیدات مقاومت کنیم. تحریمها و فشارهای بین‌المللی آسیب‌های عمیقی بر ساختارهای اقتصادی و اجتماعی ایران وارد کرده‌اند. فقر، محرومیت و مشکلات اجتماعی پیچیده‌تر شده‌اند و تلاش‌های زیادی برای مهارت‌آموزی و حمایت از اقشار آسیب‌پذیر انجام شده، اما واقعیت این است که فشارهای یکجانبه و ظالمانه، زندگی میلیون‌ها نفر را در شرایطی بسیار دشوار قرار داده است.
عضو هیأت مدیره شبکه ملی مؤسسات نیکوکاری و خیریه خاطرنشان کرد: افرادی که ذینفع سازمان‌های حمایتی مانند کمیته امداد و بهزیستی هستند، هر روز با مشکلات این قشر آسیب‌پذیر روبرو هستند. جنگ باعث شده تا این عزیزان شرایط دشوارتری را تجربه کنند؛ جایی که خانواده‌ها از خدمات پایه‌ای محروم می‌شوند، مشاغل کوچک از بین می‌روند و بسیاری حتی نگران تامین نیازهای ابتدایی مانند غذا و تحصیل فرزندانشان هستند. همچنین مراکز نگهداری کودکان بی‌سرپرست، سالمندان و کمپ‌های ترک اعتیاد در این شرایط بحرانی با چالش‌های جدی مواجه شده‌اند. وقتی جنگ ادامه پیدا می‌کند، حمایت از این گروه‌های آسیب‌پذیر سخت‌تر و حیاتی‌تر می‌شود و باید به صورت ویژه به آنها توجه شود، چرا که حقوق انسانی‌شان در معرض تهدید قرار گرفته است.
او ادامه داد: جنگ فقط یک رویداد نظامی نیست، بلکه یک فاجعه انسانی است که اثرات مخرب آن بر کل جامعه گسترده می‌شود. این بحران به معنای نقض تمام و کمال حقوق بشر و نقض حق زندگی و کرامت انسانی است. ما باید این فریاد را بلند کنیم و به جهانیان نشان دهیم که جنگ به معنای نابودی زندگی، خانواده‌ها و آینده یک ملت است.
فرهنگ و اقتصاد ایران زیر فشار تحریم و تجاوز قرار می‌گیرد/ نقض حقوق بشر و اقتصاد در جنگ تحمیلی؛ صدای ملت ایران از عرصه فرهنگ تا معیشت
در بخش دیگری از این رویداد مرتضی میری، فعال بین المللی اقتصادی عنوان کرد: من یک شهروند ایرانی هستم، یک فعال اقتصادی، وارث یک کسب و کار دویست و پنج ساله در حوزه تجارت خارجی، تجارت فرش دستباف یعنی مهمترین نماد فرهنگ، هنر و صلح ایرانی. نمادی که همواره پیش چشم سیاستمداران و مردم مغرب زمین و مشرق زمین بوده است. از سازمان ملل متحد تا کاخ سفید، از کرملین تا رویال پالاس نروژ، از موزه آرمیتاژ تا متروپولیتن. از قالی اصفهان تاجگذاری پادشاهان دانمارک تا قالی ملایر خاکسپاری پاپ فرانسیس. نیمه شب بیست و سوم خردادماه، سیزدهم ژوئن، اسرائیل به کشور من تجاوز کرد و حاکمیت ملی ایران را نقض کرد. به دلایل واهی و بدون هیچ پشتوانه قانونی. این جنگ البته مدتها پیش آغاز شده بود. از ٨ می ٢٠١٨ و خروج آمریکا از برجام و ٦ آگوست ٢٠١٨ و فرمان ١٣٨٤٦ رئیس جمهور آمریکا با تحریم اقتصادی و فشار حداکثری که نتیجه آن جز فشار سنگین بر زندگی و معیشت مردم نبود. مردمی که خواسته ای بجز زندگی، رفاه و توسعه نداشتند. و آن جنگ اقتصادی به تهاجم غیرقانونی، غیر انسانی و نامشروع اسرائیل انجامید. که بر خلاف ادعا نقطه زنی نکرد، منازل مردم غیر نظامی را هم هدف گرفت، خودروهای پشت چراغ قرمز را قربانی کرد، نوزاد و کودک و زن باردار. ورزشکار و هنرمند و امدادگر. مردم عادی، غیرنظامی، مظلوم.
وی افزود: من از آثار و تبعات سیاسی و نظامی جنگ در می گذرم و به آنچه این تجاوز آشکار بر سر اقتصاد و فعالین آن آورده و می آورد، می پردازم. تجاوز ناگهانی به کشوری با اقتصاد تحریمی و شکننده، یعنی بستن روزنه های تنفس کسب و کارهای فعال در تجارت خارجی، یعنی قطع دسترسی به مواد اولیه تولید، یعنی تعدیل نیرو و موج فزاینده بیکاری، یعنی نابودی گردشگری و تعطیلی کسب و کارهای این حوزه، یعنی کاهش شدید مخاطب کسب و کارهای خدماتی. یعنی انقباض اقتصاد. یعنی تأمین نشدن معیشت و گسترش فقر. یعنی مرگ امید و از بین رفتن امنیت روانی انسان ها. اجازه بدهید مثالی بزنم. فرش دستباف و صنایع دستی مردمی ترین حوزه اقتصادی در ایران هستند. با زنجیره اشتغال گسترده بالغ بر دو ونیم میلیون نفری که بخش عمده از آن را زنان و دختران در روستاها تشکیل می دهند. با احتساب خانواده شان معیشت ١٠ میلیون ایرانی به رونق فعالیت در این حوزه وابسته است یعنی چیزی نزدیک به جمعیت یونان یا سوئد. اما تحریم های بین المللی بویژه ایالات متحده و تجاوز اسرائیل کمر آنها را خم کرده. صادرات فرش دستباف در هفت سال گذشته ٩٠% کاهش یافته و کسب و کارهای این حوزه را با خطر نابودی مواجه کرده است. آنچنانکه گزارشگر ویژه حقوق فرهنگی در گزارش سال ٢٠١٣ آورده است: « تحریمها و جنگ‌ها می توانند بطور سیستماتیک حقوق فرهنگی را محدود کنند. بویژه در جوامعی که اقتصادشان وابسته به تولیدات فرهنگی است.
این فعال بین المللی اقتصادی ابراز داشت: بندهایی از اسناد بین المللی سازمان ملل را با هم مرور کنیم: بند ٤ ماده ٢ منشور ملل متحد همه کشورها را ملزم به خودداری از تهدید یا استفاده از زور علیه تمامیت ارضی و استقلال سیاسی کشورها می نماید. در بند ٢ ماده ١ میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی آمده است که »در هیچ موردی نمی توان ملتی را از وسایل معیشت خود محروم کرد«. در بند ١ ماده ١١ همین میثاق آمده است » کشورها حق مردم برای داشتن سطحی از زندگی کافی برای خود و خانواده شان شامل غذا، لباس، مسکن و بهبود مستمر شرایط زندگی را به رسمیت می شناسند«. در بند ١ ماده ٨ اعلامیه حق توسعه آمده است »کشورها باید برای محو فقر و بهبود شرایط معیشت مردم، بویژه در کشورهای در جال توسعه همکاری کنند«. در بند ١ ماده ٢٥ اعلامیه جهانی حقوق بشر آمده است »هرکس حق دارد که از سطح زندگی مناسب برای سلامت و رفاه خود و خانواده اش، شامل خوراک، پوشاک، مسکن، مراقبت های پزشکی و خدمات اجتماعی لازم برخوردار باشد«. هدف های ١.١ و ٢.١ اهداف توسعه پایدار سازمان ملل از پایان دادن به فقر در همه اشکال می گویند. بند ٢ ماده ١٤ کنوانسیون حذف کلیه اشکال تبعیض علیه زنان از ضرورت حمایت ویژه از زنان روستایی و مشاغل سنتی آنان می گوید. اصل ٨ اصول راهنمای سازمان ملل درباره تجارت و حقوق بشر، دولت ها را از استفاده از ابزارهای اقتصادی برای نقض حقوق بشر منع می کند.
وی خاطرنشان کرد: تحریم و تجاوز ماده ٢ منشور ملل متحد را نقض می کند، ملت ایران را از وسایل معیشت خود محروم می کند، حق مردم برای داشتن سطوج ابتدایی زندگی را نقض می کند، بجای حرکت در جهت رفع فقر به گسترش آن کمک می کند، اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد و کنوانسیون حذف کلیه اشکال تبعیض علیه زنان را نقض می کند و از ابزار اقتصادی برای نقض حقوق بشر استفاده می کند.
و نقض همه اصول و کنوانسیون ها و منشورها و اعلامیه ها در سایه حمایت تمام و کمال مدعیان حقوق بشر انجام می شود. آنانکه این جنایات را "کار کثیف به نمایندگی از غرب" می خوانند و سست شدن پایه های حقوق بین الملل را وقعی نمی نهند. رفتار این دولت ها در حمایت بی چون و چرا از اسرائیل، تمسخر تهادهای بین المللی و استهزای حقوق بشر است. کدام دولت یا نهاد بین المللی این اقدامات تجاوزگرانه و غیرقانونی اسرائیل را محکوم کرد؟ و اگر دولت دیگری دست به چنین اقدامات و جنایاتی می زد، آیا همین اصول ذکر شده مبنای مجازات آن کشور قرار نمی گرفت؟ امروز دولت های حامی اسرائیل چه پاسخی برای این رفتار و استانداردهای دو گانه دارند؟
میری تاکید کرد: من بازرگانم و در نتیجه خواهان صلح و ثبات. طرفدار دیپلماسی که خود اهل مذاکره ام. معتقدم که در جنگ طرف پیروز وجود ندارد که بشریت و توسعه نابود می شوند. معتقدم اقتصاد و فرهنگ عامل دوستی و پیوستگی میان ملت ها هستند و از این رو می بایست مبنای سیاستگذاری ها و تصمیم سازی ها قرار بگیرند. قویاً بر این باورم که مهمترین حق هر انسان در سراسر گیتی، آرامش، رفاه و زیست شرافتمندانه است و هیچ حقی منبعث از هیچ معاهده ای، بر زیست شرافتمندانه ارجح نیست. به عنوان یک شهروند ایرانی معتقدم که می بایست به دیپلماسی پایبند بود و در مسیر توافقی جامع گام برداشت که متضمن زیست شرافتمندانه مردم ایران باشد. آرامش، رفاه و توسعه حق مسلّم ملّت هنرپرور، صلح جو و تمدن ساز ایران هستند. باشد که همه سیاستمداران و سیاستگذاران این حقوق اساسی را محترم بشمارند.
تعهد ایران به خدمات برابر و حفظ کرامت مهاجرین/ چالش‌ها و تدابیر دولت در برابر موج جدید مهاجرت افغان‌ها
در بخش دیگری از این نشست؛ دکتر جواد غفاری، مدیرعامل جمعیت حمایت از بهبود یافتگان بیان کرد: ما در کمک‌رسانی به اتباع مقیم ایران هرگز از آنها سوال نمی‌کنیم که چه مدارکی دارند یا ندارند، زیرا ملاک ما تنها نیاز واقعی آن‌هاست و سطح نیازشان که به عنوان یک جامعه محلی وظیفه داریم خدمات لازم را بدون هیچ تبعیض و مانعی ارائه دهیم، کاملاً مشخص و قابل توضیح است، به طوری که فرصت‌های برابر برای همه مهاجرین، حتی آن‌هایی که تازه وارد شده‌اند و تنها دو یا سه سال است در ایران اقامت دارند، در حوزه‌های مختلف بهداشت، آموزش و خدمات رفاهی و درمانی فراهم شده است، چرا که دیگر نمی‌توانیم صرفاً به دلیل نداشتن مدارک، سفره میزبان را محدود کنیم و باید واقع‌بین باشیم و بپذیریم که شرایط تغییر کرده است.
وی افزود: دولت با تدبیر و برنامه‌ریزی ویژه‌ای اقدام به سرشماری موقت این افراد کرد تا بتواند به شکل سازمان‌یافته و قانونی خدمات لازم را به مهاجرین ارائه دهد؛ این سرشماری به آن معنا بود که افراد به طور موقت شناسایی شوند و بتوانند به خانه‌های بهداشت مراجعه کنند، در مدارس ثبت‌نام نمایند، حتی در بانک‌ها حساب باز کنند و از دیگر خدمات بهره‌مند شوند، اما این روند تا پایان اسفند ماه ۱۴۰۳ ادامه داشت و پس از آن اعلام شد که کسانی که مدارک قانونی ندارند یا در طرح سرشماری شرکت نکرده‌اند، باید از کشور خارج شوند تا نظام خدمات‌رسانی دچار آشفتگی نشود.
عضو هیأت مدیره شبکه بین‌المللی هماهنگی اقدامات بشردوستانه خاطرنشان کرد: برای کسانی که دارای کارت آمایش یا پاسپورت معتبر نیستند، دولت ایران مهلتی قائل شد و به خانواده‌هایی که شرایط سختی داشتند اجازه داد تا تا پایان خرداد ماه فرزندانشان در مدارس حضور داشته باشند و بتوانند امتحاناتشان را با موفقیت پشت سر بگذارند؛ پس از آن، از دهم تیرماه تا اواسط مردادماه، برگه‌های خروج برای آنها صادر شده تا به صورت قانونی ایران را ترک کنند، اما به دلیل همزمانی این مهلت با حمله اسرائیل و شرایط امنیتی خاص، تعداد قابل توجهی از این افراد هنوز در کشور باقی ماندند که شرایط خاصی را برای همه به وجود آورد.
وی ادامه داد: با وجود تمام چالش‌ها، دولت ایران همواره متعهد بوده است تا آموزش را برای همه کودکان افغان فراهم کند و بر اساس پلتفرم‌های موجود، تمامی مراحل آموزشی به شکل قانونی و رسمی برای اتباع افغانستانی قابل دسترسی است، به گونه‌ای که می‌توانند امتحان دهند، مدرک رسمی دریافت کنند و تحصیل خود را ادامه دهند که این امر بسیار ارزشمند و قابل تقدیر است. در کنار این خدمات آموزشی، موکب‌هایی که پیش از این در ایام اربعین و مناسبت‌های دیگر فعال بودند، هم اکنون در محل‌هایی مستقر شده‌اند تا خدمات مضاف و مورد نیاز مهاجرین را به بهترین نحو ارائه کنند، هرچند چالش‌هایی همچون نبود انگشت‌نگاری و ثبت دقیق در هنگام خروج از مرزها به ویژه در افغانستان وجود دارد و متأسفانه این موضوع باعث ایجاد معطلی و سختی برای مهاجرین شده است، اما با توجه به شرایط سخت آب و هوایی و امکانات محدود، تلاش‌ها برای حفظ کرامت انسانی این افراد همچنان ادامه دارد.
استانداردهای دوگانه بین‌المللی و مسئولیت‌های انسانی در بحران‌های ایران و افغانستان
دکتر مونا رحمانی، مدیرعامل موسسه بین المللی کنشگران توسعه فردا نیز به عنوان سخنرانی پایانی این نشست ابراز داشت: دلیل انتخاب عنوان «مرزها زیر سوال، انسانیت در میدان» برای این رویداد آن است که با وجود آنکه تمامی قوانین بشر دوستانه و کنوانسیون‌های بین المللی مدعی حفاظت از جان مردم و مرز کشورها می‌باشند اما ایران شاهداجرایی شدن این قانون نبود؛ علاوه براین، با تمامی شرایط موجود در کلیه مراکز بازگشت اتباع غیرمجاز به کشورشان حفظ کرامت انسانی و اصول اخلاقی توسط ارائه دهنگان خدمات در حال اجرا می‌باشد. در شرایطی که استانداردهای دوگانه بین‌المللی بارها و بارها در مهمترین لحظات تاریخی خود را نشان داده‌اند، بیش از ۱۴۰ بیانیه از سوی جامعه مدنی ایران شامل انجمن‌های صنفی، ورزشکاران، دانشگاهیان، فعالان حقوق بشر و سازمان‌های غیردولتی به دبیرخانه سازمان ملل در ژنو ارسال شده است، اما متأسفانه این بیانیه‌ها از سوی رسانه‌های بین‌المللی و نهادهای ذی‌ربط مورد بی‌توجهی قرار گرفته و مسدود شده‌اند. این در حالی است که جامعه مدنی ایران که فراتر از خیریه‌ها و NGOهاست، با وجود تهدیدها و فشارهای شدید، در تلاش است صدای واقعی مردم ایران و مهاجران افغانستانی را به گوش جهانیان برساند و نسبت به نقض حقوق انسانی و بحران‌های منطقه واکنش نشان دهد.
وی ادامه داد: ایران که در برابر تحریم‌های ظالمانه و فشارهای گسترده بین‌المللی در بالاترین سطح تاب‌آوری قرار دارد، در عین حال پذیرای میلیون‌ها مهاجر افغانستانی است که به دلایل جنگ و ناامنی به این کشور پناه آورده‌اند و دولت ایران با تمام توان در حوزه‌های آموزش، درمان، خدمات رفاهی و حمایت‌های اجتماعی تلاش کرده تا شرایط زندگی آنان را بهبود بخشد. به رغم این، شرایط سخت مرزها، مشکلات اداری، و نبود ضمانت اجرایی قوانین بین‌المللی در حمایت از مهاجران باعث شده است که چالش‌های فراوانی برای این جمعیت آسیب‌پذیر ایجاد شود.
عضو هیأت مدیره شبکه بین‌المللی هماهنگی اقدامات بشردوستانه عنوان کرد: نهادهای جامعه مدنی و داوطلبان ایرانی با فداکاری و تلاش مستمر در سخت‌ترین شرایط، به ویژه در مرزهای غربی و شرقی ایران، به حمایت از مهاجران افغانستانی پرداخته و خدمات درمانی، آموزشی و انسانی ارائه می‌کنند؛ آنها تلاش دارند کرامت انسانی را حفظ کنند و خواستار بازگشت امن و با عزت این افراد به کشورشان هستند. متأسفانه در مقابل، رسانه‌ها و برخی نهادهای بین‌المللی با توجه به استانداردهای دوگانه خود، این اقدامات و خدمات گسترده را ندیده گرفته و تصویری ناعادلانه و ناقص از واقعیت ارائه می‌دهند.
وی ادامه داد: این وضعیت نشان می‌دهد که قانون بین‌الملل بدون ضمانت اجرایی واقعی، فقط برگه‌ای بر روی میزهای دیپلماتیک است و در عمل مسئولیت‌های انسانی و حقوقی به درستی اجرا نمی‌شود، در حالی که مردم بی‌گناه ایران و افغانستان بار این بحران‌ها را تحمل می‌کنند. ما به عنوان بخشی از جامعه مدنی ایران ضمن قدردانی از خدمات دولت و نهادهای فعال، خواستار تشکیل کمیته حقیقت یاب بین المللی تحت نظر سازمان ملل متحد جهت بررسی و مستندسازی سواستفاده رژیم صهیونیستی از فناوری‌های نوین در زمینه‌های نظامی و ضد حقوق بشر دوستانه هستیم. همچنین لازم است چهارچوب‌های حقوقی جدید در سطح بین المللی تدوین شوند تا استفاده از هوش مصنوعی در درگیری‌های نظامی، مشمول نظارت، محدودیت و پاسخگویی گردد. سازمان‌های بین المللی ملزم هستند تا در قبال بحران مهاجرت و ساخت افغانستانی پایدار تنها نظاره گر نبوده بلکه در عکل نیز مسئولیت پذیر باشند و این امر با توجه به اصل بشر دوستانه (مسئولیت عادلانه) می‌تواند سبب گردد تا ساماندهی منصفانه، قانونی و انسانی در حوزه مهاجرت در افغانستان ایجاد شود. لازم به ذکر است، از نهادهای بین المللی به ویژه شورای امنیت سازمان ملل متحد، شورای حقوق بشر و دادگاه کیفری بین المللی می‌خواهیم که این اقدام غیر انسانی رژیم صهیونیستی را نه تنها محکوم بلکه مستند سازی، بررسی قضایی نموده و با عاملان آن برخورد حقوقی گردد.
مدیرعامل موسسه بین المللی کنشگران توسعه فردا گفت: کمپین «ایران سرزمین مادری» نمونه‌ای بارز از ابتکار جامعه مدنی است که با همت فعالان و کنشگران حقوق بشر دوستانه و شبکه بین المللی هماهنگی اقدامات بشر دوستانه در ایران، در مدت زمان کوتاه به ارائه خدمات آموزشی و حمایتی برای کودکان و زنان ایرانی و خانواده‌های مهاجر افغانستانی ساکن در ایران پرداخته و همواره تلاش کرده تا صدای مردم آسیب‌دیده را به گوش جهانیان برساند. این کمپین نه تنها به دفاع از سیاست‌های بشر دوستانه می‌پردازد بلکه به دنبال ایجاد فضایی عادلانه، انسانی و کرامت‌مدار برای مهاجران است.
دکتر مونا رحمانی در پایان بیان کرد: در نهایت باید گفت که اجرایی سازی حقوق بشر دوستانه، حمایت از مهاجران و تضمین امنیت و ثبات در منطقه، وظیفه‌ای است فراتر از مرزهای جغرافیایی و سیاسی، و تنها با همکاری و تعامل همه‌جانبه دولت‌ها، جامعه مدنی و نهادهای بین‌المللی امکان‌پذیر خواهد بود. ما همچنان متعهد به دفاع از کرامت انسانی و حقوق برابر برای همه مردم این سرزمین و مهاجران عزیز هستیم و از جامعه جهانی می‌خواهیم با دیدی عادلانه و مسئولانه به این بحران‌ها نگاه کند و اقدامات عملی و مؤثر را در جهت حمایت و همدلی با آسیب‌دیدگان به کار بندد.
در بخش پایانی این نشست نیز جلسه پرسش و پاسخ میان خبرنگاران و سخنرانان رویداد شکل گرفت.
منبع: پُرسون
