به گزارش سایت خبری پرسون، همه ما در سبد خاطراتمان مجموعه ای از افراد دور یا نزدیک داشتیم که کرونا آمد و تکه ای از این خاطراتمان را با خود برد و حال ما ماندیم با کوهی از غم فراق یاران سفر کرده. دوست، فامیل، آشنا و عزیزی را که در طول یکسال گذشته فقط و فقط به بهانه کرونا ویروس از دست داده ایم.
ویروسی که تمام زندگی فردی و اجتماعی همه ما را به صورت دقیقی رصد کرده و جایی برای اشتباه باقی نمی گذارد. اما با این همه اشتباهات کوچک و بزرگی در اطرافمان رخ می دهد که سکوت ما می تواند بهای سنگینی را به همه ما تحمیل کند.
انتشار فیلمی از مسافری در فضای داخل یک هواپیما چند روزیست که دوباره همه را وحشت زده کرده است. «من محترم نیستم ....من گاوم»؛ این دیالوگ ایین مسافر در هواپیما است که وقتی می بیند مردم روی تمام صندلی ها بدون توجه به بحران کرونا نشسته اند طاقتش را از دست می دهد و وقتی به او می گویند « آقای محترم برو روی صندلی ات بنشین»؛ با ناراحتی فریاد می زند: « من محترم نیستم ...من گاوم».
حال این سوال باقی است که قبل از اینکه هموطنی فریاد بزند آنهم از عصبانیت و رنجی که کشیده است و هموطن دیگری، دوربینش را برای فیلمبرداری آماده کند، مسئولان در حال انجام چه کاری هستند؟ وظیفه ای که برعهده آنها گذاشته شده چیست؟
*درخواست عجیب پس از دو بار افزایش قیمت بلیط
اتفاقا ماه گذشته بود که دبیر انجمن شرکتهای هواپیمایی در نامه‌ای از رئیس جمهور تقاضا کرد تا نسبت به لغو محدودیت مسافرگیری با ۶۰ درصد ظرفیت در پروازهای داخلی تجدید نظر کند. محدودیتی که سبب شد تا پس از آن، شرکتهای هواپیمایی مجوز افزایش ۱۰ درصدی قیمت بلیت هواپیما نسبت به نرخ نامه خرداد ۹۹ را دریافت کنند؛ حال آنکه در همان خرداد ۹۹ هم افزایش قیمت بلیت هواپیما به دلیل شیوع کرونا و کاهش پروازها نسبت به نرخ نامه شهریور ۹۸ رخ داده بود.
این درخواست با بهانه ورشکستگی ایرلاین ها و تب سنجی در فرودگاه ها و صدور کارت سلامت انجام شد هرچند با موافقت مواجه نشد.
یادآور می شویم که همه ما یک سال متفاوت را پشت سر گذاشته ایم. سالی پر از عدم ترددها و قرنطینه های کوچک و بزرگ که سبب شده است بخش اقتصادی کشورمان ضربه سنگینی را مواجه شود و بساری از مشاغل به درستی نتوانستند در یکسال گذشته درآمدزایی داشته و حتی ورشکسته شده و شغل چندین ساله خود را تعطیل کرده اند. چرا؟ برای حفظ سلامت خود و اطرافیان و با حفظ مسئولیت اجتماعی خود در این زمان متفاوت.
پس این درخواست بسیار عجیب به نظر آمده است آنهم پس از دو بار افزایش نرخ بلیط هواپیما. اما به نظر می رسد عدم موافقت با درخواست شرکت های هواپیمایی سبب شده است که آنها راه و روش دیگری را پیشه کرده و سکوت گاه و بیگاه مردم بهانه ای برای ادامه این روند عدم اجرای پروتکل ها شود.
به طوری که سخنگوی سازمان هواپیمایی کشور بارها از لغو پروازهای شرکت های هوایی مختلف به دلیل رعایت نکردن استفاده از حداکثر ۶۰ درصد ظرفیت در پروازها، خبر داده است.
حال که کاهش آمارهای مرگ و میر مبتلایان به ویروس کرونا و آغاز اولین مرحله از واکسیناسیون عمومی( دوز اول) که در این مرحله فقط تعداد اندکی از جمعیت ایران می توانند از موهبت الویت تزریق، برخوردار شوند ، انگار عده ای هوای سود میلیاردی دوباره به سرشان زده است و سکوت مردم را بهانه رفتارهای خارج از پروتکل های بهداشتی خودشان و در این مورد خاص، «شرکت هواپیمایی» مربوطه می کنند.
بارها و بارها رسانه ها به مسئولین گوشزد کرده اند که توجه جدی به احساسات مردم آنهم در شرایط بحرانی کرونا و نیز وضعیت اقتصادی کشور داشته باشند. توییت هایی مانند نمونه زیر، نشانه بی اعتمادی است که برخی از عدم نظارت ها به بار آورده و می آورد و آیا نظارت دقیق و صحیح بر عملکرد حوزه های زیرمجموعه تان بهتر از سرخوردی و اعمال فشار مضاعف بر مردمی که همچنان از مسئولین خود حمایت می کنند نیست؟!
*وظیفه مردم با قانون شکنی
مریم کاظمی آسیب شناس اجتماعی در گفتگو با «سایت خبری پرسون» می گوید: مردم ایران خوی آرامی دارند و می توان گفت از صبر و حوصله زیادی برخوردارند و سالهای متمادی از دیدن و تحمل این قانون شکنی ها سبب شده است که بسیاری از ما برای زود رسیدن چه در تاکسی و چه در هواپیما، چه در صف نان یا هایپرمارکت، پروتکل ها را زیر سبیلی رد کنیم و ناقضان این پروتکل ها را خطاب قرار ندهیم.
وی در ادامه می افزاید: همیشه نباید منتظر بمانیم یک نفر فریاد بزند و ما دوربین هایمان را به سمتش بگیریم. باید بدانیم هر یک از ما مجری قانون هستیم و باید قانون رعایت شود. حال که کرونا دامن گیر دنیا شده است باید به عنوان یک انسان، از شیوع بیشتر این ویروس جلوگیری و جان هزاران نفر را در خطر یک لحظه بی مبالاتی، قرار ندهیم.
این آسیب شناس اجتماعی تاکید می کند که باید در مقابل قانون شکنی ساکت و بی تفاوت نبوده و حتما به مسئولین بالاتر مراجعه و پیگیر رعایت حق و حقوقمان باشیم. روندی که شششاید خسته کننده باشد ولی ارزش داشته و نتیجه زیبنده ای هم برای ما و هم برای جامعه در پی دارند. زیرا که مسئولین هم متوجه مسئولیت پذیری و دقت ما خواهند شد.
کاظمی با اشاره به مسئولیت فردی و اجتماعی و لزوم توجه به وظایفی که در اجتماع بر عهده همه ماست می گوید : هر یک از شهروندان مسئولیت دارند پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کرده و به فاصله گذاری اجتماعی توجه داشته باشند. دولت نیز وظیفه دارد تا بستر مناسب برای ایفای نقش شهروندان در مقابله با این ویروس را فراهم کرده و شرایط را به گونه‌ای مدیریت کند که شهروندان احساس مسئولیت‌پذیری بیشتری داشته باشند. هر یک از شهروندان نیز باید خود را متعهد به رعایت پروتکل‌ها دانسته و به دستورالعمل‌های مشخص شده از سوی ستاد ملی کرونا توجه داشته باشند. هر یک از شهروندان ابتدا در برابر حفظ سلامتی خود مسئول هستند و سپس در قبال جامعه مسئولیت دارند. مردم باید از رفت و آمدهای غیرضروری پرهیز کرده و در زمان لزوم و با رعایت پروتکل‌ها در جامعه رفت و آمد داشته باشند.
در پایان نکته مایوس کننده این است که باید به یاد داشته باشیم تا زمانی که به حفظ مستمر قوانین همت نکنیم، اینگونه برخوردها نه اولین بار بوده است که آخرین بار هم نخواهد بود. پس با تاکید بر اینکه کمبود نظارت جدی مسئولین مربوطه بارها و بارها دیده شده و می شود، لزوم اجرای دقیق پروتکل ها را خواستاریم و همه ما در مقابل عدم رعایت مقررات از سوی مسئولین، مسئول هستیم مسئولینی که سکوت مردم و مسافران را به بهانه های مختلف سببی ساخته اند تا این حجم از بی اعتمادی را در کشور اشاعه دهند.
