تندروها

جریان‌های تندرو با استیضاح وزرا دولت را تحت فشار قرار می‌دهند و سکوت فراکسیون مستقلین این فشار را تشدید کرده است.

در یک سال و پنج ماهی که از شروع کار دولت چهاردهم می‌گذرد، یک روز در خیابان علیه اجرای وعده‌های رئیس‌جمهور تجمع و تحصن کردند و روز دیگر شایعه استعفای پزشکیان را منتشر کردند.

ناصر ایمانی گفت: اگر ما تندروی را فقط در یک جهت ببینیم، واقعیت‌ها را ندیده‌ایم و نمی‌توانیم با رادیکالیسم مقابله کنیم. اکنون در هر دو سو رادیکالیسم داریم و هر دو طیف خواهان برخورد با دولت هستند.

در غیاب بزرگان جناح راست و با نفوذ مصباح یزدی، شاگردان او و جریان تندروی جبهه پایداری بر جناح راست مسلط شده و حتی میانه‌روهایی مثل قالیباف را کنار زده‌اند.

در سوی دیگر میدان، حامیان مسعود پزشکیان قرار دارند که در ایام انتخابات ریاست‌جمهوری در کنار او حضور داشتند؛ حامیانی که اغلب آنان از طیف اصلاح‌طلبان و اعتدال‌گرایان هستند و بحث استعفای رئیس‌جمهوری گاه از زبان آنان نیز شنیده می‌شود.

پس از افشاگری‌های اخیر از وضعیت اینترنت و خطوط سیاسیون، واکنش تندروها حائز اهمیت بود. برخی از آنان سعی کردند با استراتژی سکوت از کنار این افشاگری‌ها بگذرند تا شاید با وقوع حادثه‌ای جدید، این موضوع به فراموشی سپرده شود

خط تضعیف دولت را جریان موسوم به انقلابیون تندرو با موضع گیری‌های افراطی، خط و نشان کشیدن، جمع آوری امضا و برگزاری تجمعات و محافل سیاسی دنبال می‌کند.

برایشان فرقی ندارد که چه کسی و چه نهادی باشد، هر جا که مخالف خواسته‌های آنها حرکتی انجام شود، تاخت و تاز را شروع می‌کنند؛ انگار همه محکوم هستند که براساس میل آنها رفتار کنند و هر رفتاری خلاف خواسته آنها حرام به شمار می‌رود.

مقایسه دوره اصلاحات با قبل و بعدش در یک سرمقاله نمی‌گنجد ولی ریشه این حد از تفاوت آشکار در کجاست؟ در بازگشت به مردم و احترام گذاشتن به آزادی، علم، عقلانیت، حاکمیت قانون، قانونی متناسب با خواست مردم، پرهیز از اراده‌گرایی پوچ، پرهیز از حذف دیگران، تاکید بر مشارکت عمومی و نخبگان و...

سخنگوی دولت در نشست خبری دیروز خود، در پاسخ به پرسشی درباره بازگشت گشت ارشاد گفت:«قطعاً با زور نمی‌توانیم حجاب را به ایرانیان برگردانیم، کما اینکه با زور هم نتوانستند بردارند. هیچ بودجه‌ای برای‌ کار ویژه این‌چنینی اختصاص پیدا نکرده‌ است.»

جریان تخریبی که در واقع با اسم مستعار جریان پایداری در کشور فعالیت می‌کند، نسبت به هر تصمیم دولت و نظام حکمرانی ازجمله تصویب CFT و پالرمو جنجال‌سازی کرده و تخریب می‌کند.

عیسی کلانتری در گفت وگویی به موضوع اختیارات رئیس جمهور پرداخته است.

صادق کوشکی، فعال سیاسی اصولگرا، در واکنش به اظهار نظر رئیس امور اطلاع‌رسانی دولت درباره روانه کردن ۸۰ هزار آمر به معروف در تهران، تأکید کرد که مردم از ترویج حجاب و آموزش امر به معروف عصبانی نمی‌شوند، بلکه نگرانی اصلی آن‌ها ناشی از سیاست‌های غلط و تصمیمات اقتصادی و اجتماعی دولت پزشکیان است.

حسین مرعشی دبیر کل حزب سازندگی درباره واکنش‌های دوباره به موضوع حجاب گفت: نباید به موضوعی که حل شده پرداخته شود. پرداختن به این موضوعات باعث تحریک تندروها می‌شود و باز دردسر ایجاد می‌کنند به نظر من آقای باهنر هم نباید در این زمینه اظهارنظر می کرد چراکه یک چیز تمام شده است و قانون همان چیزی است که الان اعمال می‌شود.

محسن هاشمی درباره صحبت‌های دیروز رییس‌جمهور در خصوص روند مخرب رفتارهای افراطیون در کشور می‌گوید: «صحبت‌هایی که آقای پزشکیان درباره آسیب‌های تندروی و افراط به درستی مطرح کرده‌اند، موضوع جدیدی نیست . بیش از 45 سال است که این مشکل در ایران وجود دارد. نخستین نمونه‌های این تندروی‌ها با ترورهای فرقان آغاز شد و بخشی از مهم‌ترین ظرفیت‌های کشور (از جمله آیت‌الله مطهری) را از ایران گرفت.

از دو سال پیش که جنگ غزه آغاز شد تاکنون مهم‌ترین خبری که در این مدت منتشر شده، اعلان موافقت حماس با طرح پیشنهادی ترامپ است.

جناح‌های سیاسی از دعوا کردن و همدیگر را مقصر جلوه دادن بپرهیزند. مردم، ضمن اینکه از عملکرد جناح‌ها راضی نیستند از جنگ آنها بشدت احساس خستگی می‌کنند.

در حالی که خبری از انتصاب علیرضا زادبر از مجریان صداوسیما و عنصر همسو با جبهه پایداری در شورایعالی امنیت ملی منتشر شده بود وی از سمت خود کنار گذاشته شد.

فارغ از هر نتیجه‌ای که از توافق عراقچی-گروسی حاصل شود، تندروها بازی سیاست را باخته‌اند و باید به فکر کار دیگری باشند؛ چون از این نمد کلاهی برای آنان نخواهد بود. علت آن نیز روشن است. همان روزی که خبر تاییدصلاحیت پزشکیان را شنیدند، باید متوجه می‌شدند که: «کشتی‌بان را سیاستی دگر آمد».

ویژه بودن شرایط ایران بر کسی پوشیده نیست. از وضعیت کسری بودجه و تورم و قیمت ارز گرفته تا ناترازی‌های گوناگون و مهم؛ تا شکاف‌های اجتماعی و بالاخره از همه فوری‌تر وضعیت ناپایدار روابط بین‌الملل و احتمال فعال شدن اسنپ‌بک و افزایش تنش‌های نظامی و....