اصلاحات سیستمی

وزارت راه و شهرسازی سال‌هاست با پیامدهای ادغام ناقص و غیرمنطقی گذشته دست‌وپنجه نرم می‌کند؛ ادغامی که نه به چابک‌سازی دولت انجامید و نه به کاهش تداخل وظایف. این یادداشت تأکید می‌کند که پیش از هر قضاوت درباره عملکرد وزیر فعلی، باید ریشه مشکلات ساختاری، کارنامه وزرای پیشین و منطق غلط ادغام بازخوانی شود تا مسیر اصلاحات واقع‌بینانه و قابل اجرا برای ارتقای حکمرانی در حوزه مسکن، شهرسازی و حمل‌ونقل فراهم گردد.

کوچک‌سازی دولت اگر صرفاً به حذف پست‌ها و کاهش بودجه محدود شود، نه به کارآمدی منجر خواهد شد و نه به کاهش هزینه‌ها؛ راه‌حل، بازطراحی ساختارها با رویکرد داده‌محور و مشارکتی است.