«هنگامی که برخی دولتمردان از «وفاق ملی» سخن می‌گویند، منظورشان «وفاق جناحی» است. البته «وفاق جناحی» نیز در یک جامعۀ دستخوش تشتت و تفرقۀ فزاینده، هم می‌تواند گامی به سمت بهبود باشد و هم به عنوان عبور از یک مرحله، راه «وفاق ملی» را در آینده بگشاید، اما به شرط آنکه واقعاً از جنس «وفاق» باشد نه تقسیم قدرت به مثابۀ «گوشت قربانی»!»
