به نظر میرسد به تدریج دوقطبی لاریجانی-جلیلی در حال شکلگیری است و هرچه پیش میرویم باتوجه به رویکرد متفاوت لاریجانی و جلیلی نسبت به عرصه سیاسی به ویژه حوزه دیپلماسی این دو قطبی بیشتر هم میشود.
دوقطبی اصلی انتخابات۱۴۰۳ به همان زودهنگامی که خود انتخابات رسید، فرا رسید: «دوقطبی جلیلی- لاریجانی». مشابه همان دوقطبی «جلیلی- روحانی» در انتخابات۱۳۹۲ که حتی محمدباقر قالیباف و سایر کاندیداها هم ناچار شدند خود را ذیل آن تعریف کنند و در نتیجه، به حاشیه روند.
عکاسان خبری تصویری از حاشیه مراسم افتتاحیه مجلس دوازدهم را شکار کردهاند که خنده معنادار لاریجانی، قالیباف و حدادعادل حسابی سر و صدا کرده و خبرساز شده است.
طی سالهای متمادی با قالیبافی روبهرو بوده ایم که اگرچه به تندروی پایداریچیها نبوده اما نوسان شخصیت سیاسی او بهگونهای است که اصول او در فضای سیاسی کشور به درستی مشخص نیست.
علی لاریجانی گفت: مردم صرفا به یک تفکر رای نمیدهند، به افراد با ارادهای را میدهند که صاحب یک تفکر باشند و قدرت اجرای آن را داشته باشند و گرنه به یک عالم رای نمیدهند. مردم به یک سیاستمدار رای میدهند و تفاوت سیاستمدار یا یک دانشمند این است که دانشمند شرایط را توصیف میکند اما سیاستمدار تغییر شرایط را دنبال میکند.
دبیر عالی جامعه روحانیت مبارز مجلس لاریجانی را موفق تر از مجلس قالیباف می داند و میگوید: این امکان وجود دارد که باهنر رئیس یا جزء هیئت رئیسه مجلس آینده باشد. بهر حال با سوابقی که باهنر داشته، در این طراز مطرح میشود.