سیاسی

در سال‌های پایانی قرن نوزدهم میلادی لُرد اکتون فیلسوف و مورخ نامدار انگلیسی در نامه‌ای به اسقف مندل کرایتون جمله‌ای نوشت که یکی از مهم‌ترین و معروف‌ترین نقل قول‌های سیاسی در طول تاریخ را شکل داد و آن اینکه «قدرت فساد می‌آورد و قدرت مطلق، فساد مطلق به همراه دارد.»

اینکه نوشته ام فعلا به معنی این است که عملکرد سیاستمداران پیچیده است.

امروزه پس از گذشت حدود یک ربع قرن از آغاز حیات پدیده‌ای به نام «جنبش اصلاح‌طلبی» در ایران، اگر چهره‌های موثر این پدیده را به بحث و گفت‌وگویی درباره آسیب‌شناسی اصلاحات فرا بخوانیم، معمولا نخستین حرف‌شان این خواهد بود که: «ابتدا باید مشخص شود چه ‌چیزی، چگونه در این نظام باید اصلاح شود!» در واقع همین یک جمله، از بی‌برنامگی و سردرگمی و بی‌نظمی عملکردِ اصلاح‌طلبان در 25 سال گذشته پرده برمی‌دارد و دلیل اصلی ناکامی سیاسی آنها را توضیح می‌دهد.

به گمانم هر رسانه‌ای، به ویژه رسانه‌ای فراگیر و سراسری مانند صداوسیما که حوزه درون مرزی و برون مرزی دارد و ظاهرا یا واقعا در حال کار بر حوزه‌های مختلفی است، اول باید مخاطبی داشته باشد.

بارها شنیده‌ایم که در کشور ما «همه‌ چیز سیاسی شده است»؛ از حجاب و پوشش گرفته تا سبک زندگی و حتی فوتبال! این حجم متراکم از معلول‌های سیاسی برای بسیاری از مردم که در حافظه‌شان «سیاست پدر و مادر ندارد» و «این و آن فرقی با یکدیگر ندارند» موجب «سیاست‌زدگی» شده است.

کاسبان سیاسی تحریم، بیش از اینکه به "جیب" خود فکر کنند، به "جاه" خود فکر می‌کنند و از ناکارآمدی ناشی از تحریم‌ها، چماقی می‌سازند برای اثبات بی‌کفایتی رقیب.

زمانی بود که مرزبندی‌ها و مفاهیم آنقدر از یکدیگر فاصله داشتند و بدانها پرداخته می‌شد که جامعه ذیل این مفاهیم و شاخص‌های هر گروه سیاسی یا مدیریتی انتخاب می‌کرد که رو به سمت کدام جریان داشته باشد.