دولت وفاق ملی

تاکید آقای پزشکیان بر «وفاق» که با استناد به توصیه‌های قرآن و تاکیدهای حضرت امیر علیه‌السلام در نهج‌البلاغه شریف همراه بوده و هست، درخور تقدیر است ولی همراهی با افراد ناهمراه حتی اگر برخاسته از دوستی‌های دیرین باشد، مصداق وفاق نیست، بلکه اقدامی زیان‌آور است که نمی‌تواند با شخصیت مردمی آقای رئیس‌جمهور همخوانی داشته باشد.

معاون اول رئیس‌جمهور گفت: وفاق ملی، در ارجاع به نقش تعیین کننده ملت در سرنوشت ِخویش معنا می‌یابد و نیازمند درک همه جانبه مبانی آن از سوی ملت و حاکمیت است.

وزیر خارجه گفت: چالش‌ها و رخدادهای اخیر در منطقه ما به روشنی بر ضرورت وفاق و همدلی عمیق میان کشورهای اسلامی در این برهه زمانی خطیر تصریح دارد.

«نشستگان بر سر سفره وفاق» بیشترین لطمه را به این مفهوم و کارکرد آن زدند تا باردیگر ثابت شود بدیهیات یک امر ملی، نزد برخی‌ها هیچ ارزش ملی ندارد.

شاید این ادعا بیراه و غلوآمیز نباشد، اگر بگوییم سال۱۴۰۳ در سپهر سیاست ایرانی و مسائل مبتلابه حکمرانی و چالش‌های ریز و درشت داخلی و خارجی یکی از عجیب‌ترین، غریب‌ترین و پرحادثه‌ترین سال‌های چند دهه اخیر کشور را تجربه کرده و از حیث تنوع و گستره تکانه‌های سپری‌شده در سطوح و لایه‌های مختلف و متکثر سالی پر از فرازونشیب و فراتر از نرم‌ها و روندهای معمول و متداول و حتی می‌توان گفت؛ شاخص و متمایز را از سر گذراندیم.

هر چند برخی مشکلات به تحریم‌ها مربوط است، ولی قبول کنیم که اصل مشکل در نحوه مدیریت کشور است. تا دیر نشده برای بهبود اوضاع در ۱۴۰۴ فکری کنید.

۱۴۰۳ سالی سخت بود. هنوز چند روزی از این سال نفسگیرِ پرماجرا مانده است. بعید نمی‌نماید که باز هم در همین آخرین روزها و واپسین پیچ گردنه سال جاری باز هم با ماجرایی رویارو شویم. در دهه‌های اخیر در ایران، در منطقه و در جهان کمتر شاهد چنین حجم حیرت‌انگیزی از ماجرا بوده‌ایم.

روزنامه اصلاح طلب از چند فاز حمله تندروها به دولت مستقر در پاستور روایت کرده است.

اگر دکتر پزشکیان مستحکم در برابر زیاده خواهان و کاسبان و رانت طلبان نایستد، وفاق چه معنی دارد؟ اگر نتواند وعده‌های کوچکش را برای چند قلم آرامش مردم در فضای حقیقی و مجازی وفا کند، چگونه ناترازی و تنگناهای بزرگ را چاره تواند کرد؟

معاون اول رئیس‌جمهور نوشت: وفاق ملی امری دو سویه و نیازمند هم راستایی و هم‌آهنگی ملت و حاکمیت است.

با روی کار آمدن دولت چهاردهم، کلید‌واژه «وفاق» بیش از همیشه در ادبیات سیاسی و اجتماعی کشور رواج یافته است. وفاقی که رئیس‌جمهور محترم در تعریف آن به همراهی و همکاری دولت و قوای دیگر و دستگاه‌های مختلف اشاره کردند و البته بعید است هیچ فرد دلسوزی بر اهمیت و لزوم وجود این وفاق ارزشمند تردید داشته باشد.

اسماعیل حسینی نماینده فارس در مجلس با اشاره به خاموشی‌ها، گفت: با خاموشی‌ها و تعطیلی‌های مکرر اخیر متاسفانه دولت وفاق تبدیل شده به دولت خاموشی‌ها و تعطیلات، با این روش مدیریت کشور مضحکه شده است.

معاون اول رئیس‌جمهور با تاکید بر اهمیت بسیار بالای اطلاع‌رسانی «صحیح» اقدامات و فعالیت‌های دولت گفت: تصمیم اساسی ما در دولت وفاق این است که سیاست «تصمیم‌گیری در پشت درهای بسته» را دنبال نکنیم، ما می‌خواهیم اقدامات دولت برای جامعه بیان شده و نقد شود اما نقد به گونه‌ای نباشد که «سوال غلط مطرح شود» و «تحلیل بر اساس آن سوال غلط» صورت گیرد.

مسعود پزشکیان مهم‌ترین راهبرد انتخاباتی و سپس ایجاد دولت خود را بر راهبرد وفاق بنیان گذاشت.

روزنامه ایران می‌گوید درست است که دولت در زمینه اقتصادی کاری برای مردم نکرده، اما کارهای نکرده دولت، بهتر و مهم‌تر است!

هرچند وفاق ایده بسیار مناسبی است که اثر مثبتش در چند ماه نیز قابل مشاهده بود، اما وفاق امری دوجانبه است. در هر تضادی، از جمله در سیاست، اگر یک طرف نخواهد به وفاق بگراید و همچنان بر طبل انشقاق بکوبد و توهین و تهدید روانه بازار سیاست کند، وفاق با او بی‌معناست.

رئیس‌جمهور گفت: خلق جلوه‌های ماندگار از انسجام و وفاق ملی و نمایش مجدد پایگاه مردمی انقلاب و نظام جمهوری اسلامی، به دل‌ها روشنایی و به قدم‌های خادمان ملت استواری و پویایی بخشید و بار دیگر زمستان رنگ بهار گرفت و امیدهای بزرگی جوانه زد.

شینا انصاری معاون رئیس جمهوری و رئیس سازمان حفاظت محیط‌ زیست در پیامی به مناسبت سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی گفت : با گفتمان وفاق ملی؛ آرمان های متعالی انقلاب اسلامی تجلی می یابد.

وزیر بهداشت گفت: امروز در رشته‌های پزشکی، پیشرفت‌های قابل توجهی داشته و در مرزهای علمی حرکت می‌کنیم.

گر کسی از فراز آسمان به ایران امروز نگاه کند، دچار تعجب خواهد شد که یک ملتی با وجود منابع فراوان و نیروی انسانی توانمند و امکانات وسیع، چرا و چگونه اجازه می‌دهند که یک گروه اندک چنین بلایی بر سر وحدت و وفاق ملی بیاورند؟