خشونت

شرایط به گونه‌ای است که تحلیل رفتارهای سیاسی و فضای کلی کشور بیش از آنکه به دانش و اطلاعات سیاسی وابسته باشد، در بند روان‌شناسی فردی و اجتماعی است.

این روزها در سطوح مختلف علمی و فضای عمومی کشور، گزارش‌هایی از رشد خشونت کلامی و فیزیکی در انحا و اشکال مختلف دیده و شنیده می‌شود. در این زمینه می‌توان به آمارهایی که مشاوران، روانشناسان، روانپزشکان و جامعه‌شناسان ارایه می‌دهند، مراجعه کرد.

در روزهای گذشته فیلم دو اتفاق جالب را دیدم که برای درس‌آموزی به ویژه برای دستگاه قضایی مفید است.

شنیدن این میزان خبر جنایت‌های هولناک به هیچ وجه عادی نیست و نشان از وضعیتی خطرناک در جامعه دارد. به برخی اخبار هــولناک چند وقت اخیر که هر کدام موی بر تن آدمی سیخ می‌کند، بنگریم: یکی با داس و دیگری با تبر به جان دخترش می‌افتد، آن یکی سر دختر عمویش را از تن جدا می‌کند، دیگری فرزندانش را سلاخی می‌کند و جسد تکه تکه شده او را در سطلل زباله می‌گذارد، آن یکی به راحتی آب خوردن رگ گردن پلیس را می‌زند و حالا هم در یک خبر هولناک و ویرانگر دیگر یکی پیدا شده که سر از تن دختری نوجوان جدا کرده و آن را در خیابان می‌چرخاند.

فاصله ی زمانی کم وقوع جنایت هولناک مونا_حیدری تا دست بدست شدن تصاویر سر بریده شده‌اش بین مردم این بار رکورد جدیدی از زمان بندی خشونت را در کشور ثبت کرد. هرگامی که قاتل فاتحانه در خیابان برمیداشت اخلاق، روح، روان و احساسات جامعه چندین متر سقوط می‌کرد و در این میان شیطانِ خشونتِ عریان بود که پیروزمندانه تکثیر میشد.

یادداشت/محمد کاظم کاظمی یکی از شاعران همین نسل افغانستان است که اشعار او از چنان پختگی برخوردار است که به حق می‌توان او را راوی دردهای کهنه مردم افغانستان دانست.