تندروها

بیانیه اخیر جبهه اصلاحات ایران با مضمون «آشتی ملی؛ فرصتی طلایی برای تغییر و بازگشت به مردم» واکنش‌های متفاوتی برانگیخته است. بیشترین نقدها را تندروهای جریان حاکم کرده‌اند که تقریباً اغلب نقدهایشان بی‌پایه و شعاری است و فراتر از نقد، فحاشی و اتهام است. اتهاماتی که نیروهای درون خودشان بیش از همه شایسته این اتهام‌ها هستند.

در روزهای اخیر، سخنان صریح و شفاف و همه‌فهم آقای پزشکیان درباره رویکرد ماجراجویانه تندروها در حوزه سیاست خارجی و مذاکرات، آنان را بسیار عصبانی کرد و به همین دلیل، شمشیر چوبین خود را از رو بسته‌اند و پُز اول انقلابی گرفته و به‌صورت هماهنگ خاطره بنی‌صدر و استیضاح او را یادآوری می‌کنند.

محمد مهاجری در واکنش به تحرکات تندرو‌ها علیه علی لاریجانی گفت: استراتژی آن‌ها این است که هر زمانی قطاری به حرکت درمی‌آید، به آن سنگ می‌زنند. این را در مواجهه با آقای لاریجانی یا هر فرد دیگری که قصد انجام کاری را دارد، می‌بینیم.

هر روز که می‌گذرد جامعه به عمق فاجعه‌ای به نام سیاست‌ورزی تندروها بیش از پیش پی‌ می‌برد.

نظرسنجی‌های موجود نشان می‌دهد که رویکرد مردم نسبت به موضوعات پایه‌ای سیاست بهتر از پیش از جنگ شده است. البته، با گذشته زمان دوباره و به مرور به‌جای قبلی باز می‌گردد و در همین دو هفته نیز این بازگشت را می‌توان دید.

دو جریان افراطی از دو سو، به مثابه لبه تیز یک قیچی، در حال خدشه به وحدت و انسجامی هستند که موجب عزت و اقتدار این ملت شده است.

برخی حرف ها نباید بر زبان و قلم جاری شود اما دریغا که می شود و دریغاتر این که به نام انقلابیگری هم چنین می شود و تیر در چله کمان دشمن گذاشته می شود.

یک روزنامه تندرو که خود را متولی مبارزه با اسرائیل می‌داند، اخیراً همراه با سایر تندروها جهت‌گیری خود را بر تضعیف نقطه قوت ایران در جنگ تحمیلی اخیر متمرکز کرده و نوشته است که: «دشمن اگر در ساعات بامداد روز ۲۳خرداد جسارت حمله پیدا کرد، این جسارت نه از سر اعتماد به قدرت خود، بلکه ناشی از ادراک ضعف از داخل کشورمان به‌واسطه مواضع افراد و جریانات غربگرا بود.»

گفت‌وگوی رئیس‌جمهوری ایران با روزنامه‌نگار آمریکایی، برخلاف انتظار جناح تندرو، نه با شعارهای رادیکال بلکه با تأکید بر صلح، مذاکره و پرهیز از جنگ همراه بود؛ رویکردی که خشم جریان‌های افراطی را برانگیخته است.

در روزهایی که ایران با تهدیدات جدی منطقه‌ای مواجه است، شاهد یکی از نادرترین پدیده‌های اجتماعی-سیاسی هستیم، یکپارچگی مثال‌زدنی ملت ایران، فارغ از قومیت، دین، مذهب و گرایش‌های سیاسی، در حمایت از موجودیت کشور و دفاع از کیان ملی. جنگ دوازده‌روزه اخیر نه‌تنها عاملی برای تنش نبود، بلکه باعث تقویت پیوندهای ملی و روشن شدن خطوط مرز میان "ملت" و "اقلیت بی‌پروا" شد.

درباره ماهیت رفتار تندروهایی که شب و روز دنبال تحریک داخل و خارج به درگیری و جنگ هستند، چه می‌توان گفت که تاکنون نگفته باشیم؟ آنان به اندازه‌ای بی‌پروا هستند که حتی خواستار اعدام رئیس آژانس بین‌المللی انرژی اتمی شده‌اند و چنان هزینه‌ای برای کشور بار کردند که نماینده دائم ایران در سازمان ملل متحد را مجبور به تکذیب کردند و جالب است دادستان محترم تهران هم اصلاً خلافی در این رفتار ندیده است که حداقل تذکری دهد.

یکی از مهمترین لقلقه‌های زبانی تندروها از سال‌ها پیش، «عدالت» بود و اگر خجالت نکشند، همچنان و در آینده هم تکرار می‌کنند. منظورشان از عدالت نیز خیلی ساده‌انگارانه و صرفاً هم از منظر اقتصادی و یک نوع توزیع مساوی ثروت است که هیچ نگاهی به تولید ثروت هم ندارد.

یک دسته و فرقه سیاسی که هم در مجلس و هم در برخی دستگاه‌ها و رسانه‌ها هستند و خود را فریبکارانه عدالتخواه و ولایتمــدار می‌نامند، در این فرصتی که کشور فضای خوبی دارد و از اختلافات جناحی که زمانی با جریان اصلاحات، اوج گرفته بود، خبری نیست، گویا می‌خواهند این خلأ را پرکنند و دوقطبی‌های نامیمون سیاسی را به اوج برسانند!

فعال سیاسی اصلاح‌طلب، در یادداشتی با عنوان "از حمایت تا اهانت!" به انتقاد از چپگرایانی پرداخت که از سیاست منطقه‌ای جمهوری اسلامی دفاع می‌کنند و اکنون به اهانت به مسئولان بلندپایه نظام روی آورده‌اند.

نمایندگان محترم رهبر معظم انقلاب در استان ها و ائمه محترم جمعه شهرها، به عنوان پدران معنوی استان ها و شهرستان ها و حلقه وصل بین ولایت و ملت، موظفند در خطبه های خود به تقویت اعتماد عمومی و انسجام ملی اهتمام بیشتری باید داشته باشند.

حدود دو ماه پیش که دلار نزدیک به ۹۰ هزار تومان شده بود، تندروهای مجلس با خوشحالی تمام، فرصت را مناسب دیدند تا با استیضاح و انداختن وزیر اقتصاد با یک تیر سه نشان بزنند.اول؛ نمایش دهند که به فکر مردم و رفع گرانی هستند. دوم؛ ضرب شستی هم به پزشکیان نشان دهند. سوم؛ دق و دلی‌های سیاسی قبلی که از همتی داشتند را به نحوی خالی کنند.

در آستانه گفت‌وگوهای عمان، منابع آگاه از اختلاف نظر شدید میان مقامات ارشد آمریکایی درباره نحوه برخورد با ایران خبر دادند. این اختلاف‌ها به دو دیدگاه متفاوت در میان تصمیم‌گیرندگان کلیدی بازمی‌گردد.

محمد باقر قالیباف رئیس‌مجلس قصد ندارد با سوپرتندروها در یک جبهه قرار بگیرد. او ترجیح می‌دهد تا راه میانه را انتخاب کند و منتظر بماند.

هر آن آتش مناقشات در منتهی الیه رادیکال جریان راست در حال زبانه کشیدن و تندتر شدن است. پس از رویارویی‌های دامنه‌داری که میان طیف‌های مختلف جریان پایداری بر سر موضوع حجاب شکل گرفته بود، با دوئل روز گذشته حمید رسایی و سید محمود نبویان این مناقشات خود را در حد انشقاق و دوپارگی جدی نمایان کرد.

هرگونه که نگاه کنیم، باز هم نمی‌توانیم آن اندازه خوشبین باشیم که اقدامات خطرناک تندروها را مسئله‌ای عادی و فقط در سطح زدن دولت بدانیم؛ و باید به این نتیجه رسید که جریانی انحرافی پشت نابخردی‌های اخیر است.