ادعــای اصلــی دولـت ایالاتمتحــده در وضع تحریمهای یکجانبه علیه ایران «مقابلــه با دولــت مستقر» است. این ادعـا با شیوههای گوناگون از طریــق رسانههای وابسته به نگاه مدافع تحریم و بنگاههای خبری همسو با ایشان نیز تزریق میشود. پیش از این تحلیلهای مختلفی درخصوص مصادیق متعدد تحریمهای یکجانبه ارائه شده تا نشان دهد اصلیترین هدف از تحریمها، ایجاد فشار به «مردم» ایران است نه «دولت» و اساساً بار اصلی فشار، مخاطبی جز مردم نداشته و ندارد.
روز گذشته، خبری در صفحه توییتری سفارت کرهجنوبی در تهران منتشر شد که خشم و عصبانیت کاربران فضای مجازی را در پی داشت. در این خبر آمده است که «در جریان دیدار جناب سفیر از بیمارستان آتیه و برای کمک به مردم ایران برای غلبه بر کووید۱۹، جناب سفیر یون، دوهزار عدد ماسک (کیاف۹۴) را به بیمارستان اهدا کرد.»
عضو هیئت نمایندگان اتاق بازرگانی تهران بهترین سیاست برای جلوگیری از اثرات زیانبار چند نرخی بودن ارز و یا ارز دولتی را حذف آن عنوان کرد و گفت: دولت با اختصاص ارز به کالاهای اساسی به دنبال حمایت غیرمستقیم از اقشار متوسط و ضعیف جامعه بود اما حالا با اختصاص کارت اعتباری کالا و یا پرداخت یارانه نقدی و یا بیمه داروها میتواند بهطور مستقیم از آنها حمایت کند زیرا هرکدام از این روشها جایگزین بهتری بهجای تداوم ارز دولتی هستند.
یک کارشناس مسائل بینالملل بیان کرد: در بسیاری از موارد برخی مذاکره کنندگان کشورهای مختلف راجع به موضوعی اظهارنظر کردند، اما دولت آنها سیاست متفاوتی را اعمال کرده است. در همین رابطه در حوزه برجام هیچگونه اختلاف نظری میان ایران و کشورهای چین و روسیه وجود ندارد.
رهبران آمریکا و تروئیکا در حاشیه اجلاس گروه 20 بیانیهای منتشر کردند و بازگشت به برجام را منوط به تغییر رفتار ایران دانستند. بعد از این بیانیه دو نکته را باید گفت. نکته اول خطاب به کشورهای اروپایی است که برجام یک طرف نداشت و طرفهای متفاوتی داشت.
یک مقام سابق آمریکایی در مقالهای نوشت: واشنگتن یک نکته حیاتی را نادیده گرفته و آن این است که «طرف ایرانی به اهمیت آنچه که انجام میدهد واقف است اما ترسی از آن ندارد.
تحریم جزئی از دیپلماسی بین المللی حاکم بر جهان کنونی است از که سوی کشـورهای تحـریمکننـده بـه عنـوان ابـزاری غیرنظامی برای اجبار دولتهای کشورهای هدف جهت انجـام واکنش مورد نظر اعمال میشود.
یک کارشناس مسائل بینالملل گفت: گفتن این موضوع که بهزودی مذاکره میکنیم برای مدت محدودی قابل درک است و طولانی شدن این جریان، نیت اصلی طرفهای مذاکره را نمایان میکند. در چنین شرایطی یک بازی خطرناک و حساس آغاز میشود.
با تأسف پیشبینیها در مورد موضوعاتی که از قبل مطرح بود، دارد درست از آب درمیآید که شاید بیش از هر چیز نشاندهنده این است که عملا اختیار برجام از دست دیپلماتها در ایران خارج است و به همین دلیل دیپلماتهای ایرانی یکسری موضعگیریهای ریشهای را اتخاذ میکنند که نشاندهنده این است که شاید خودشان هم از موضع اصلی اطلاع ندارند.
تا آنجایی که حافظه یاری میکند آنچه هیچوقت دست از سر کشور برنداشته «شایعه و تکذیب» است؛ این شایعه طیف وسیعی از افزایش میزان یارانهها، کاهش قیمت مواد غذایی و کالاهای اساسی تا افزایش نرخ بنزین را در بر میگیرد. با وجود اینکه تقریبا در هیچ کدام از موارد تقریبا باور عمومی برای افزایش میزان یارانهها یا کاهش قیمت مواد غذایی وجود نداشت، اما هر زمان که شایعه پیرامون افزایش قیمت بنزین در رسانهها دست به دست میشد، نگرانیها در خصوص افزایش بیسر و صدا و یکشبه آن مانند آنچه در سال 98 رخ داد، تشدید میشد.
وزارت خزانهداری آمریکا بهتازگی گزارشی را در رابطه با میزان اثربخشی تحریمهای اقتصادی این کشور منتشر کرده است که در آن از ارزهای دیجیتال بهعنوان یکی از چالشهای جدی برای ایالات متحده در حفظ کارایی تحریمها یاد شده است.
معاون هماهنگی امور عمرانی چهارمحال و بختیاری از کاهش بیش از 2 درصدی نرخ بیکاری استان در سال جاری خبر داد و گفت: نرخ بیکاری استان در پایان سال 99 به عدد 15.2 درصد رسید که این شاخص در پایان تابستان امسال به 13.4 درصد کاهش یافت.
روز گذشته اعلام شد بزودی قرارداد ۲۰ ساله همکاری بین ایران و ونزوئلا امضا خواهد شد، این سومین قرار داد بلند مدتی است که طی ماههای اخیر امضا شده و این موضوع نشان میدهد که ایران برای همکاریهای اقتصادی و سیاسی خود با کشورهای مختلف، سیاست قرار دادهای بلند مدت را مد نظر قرار داده است. با این حال باید دید در شرایط اقتصادی و سیاسی موجود چنین قرار دادهایی میتواند برای ایران راهگشا باشد؟
دبیرکل فدراسیون صادرات انرژی در گفت و گو با پرسون:
دبیرکل فدراسیون صادرات انرژی و صنایع وابسته بیان کرد: در جریان تهاتر نفت با کالا و یا سرمایهگذاری معمولا نفت با تخفیف ارائه میشود و همچنین محدودیتهایی نیز در دریافت نوع کالاها وجود دارد و هزینه مبادله نیز افزایش مییابد.
چند روز اخیر یکسری اتفاقات افتاد که نشان داد دولت سیزدهم اولا، نوعی سامان و وحدت لازم را در زمینه سیاست خارجی ندارد. دوما، روش دقیقی برای مقدمهچینی مذاکرات آینده در پیش نگرفته است. تحلیل و فرضیهام را از گزارش سازمان مدیریت و بودجه دولت شروع میکنم. گزارشی که داده شد، نوعی فاجعهسازی پوپولیستی بود بهگونهای که توان چانهزنی ایران را در شرایط کنونی تضعیف خواهد کرد، مگر اینکه دولت گزارش واقعگرایانهای را ارائه دهد.
در شرایطی که جمع کثیری از شهروندان ایرانی به واسطه تحریمهای ظالمانه با مشکلات شدیدی به ویژه در حوزه معیشت رو به رو شده اند و چشم امید به گشایشها در این حوزه دارند، از آنسو هستند هموطنانی که اتفاقاً بازارشان در این شرایط سکه است و نگران رفع تحریمها هستند.