اهمیت شرکت کودکان در ورزشها و فعالیتهای گروهی فراتر از فواید سلامت جسمی است که مزایای اجتماعی و عاطفی را برایشان فراهم می کند، زیرا ورزش یک راه عالی برای تعامل اجتماعی میان کودکان است.
درحالی والدین تصور دارند کودکان باید پس از بازی کردن به نتیجه اخلاقی برسند که اساسا بازی باید آزادانه و با اشتیاق از سوی خود کودک انتخاب شود و ایجاد احساس خوشایند در کودک و نه کسب نتیجه اخلاقی هدف از بازی باشد.
یک روانکاو و روان درمانگر تحلیلی با بیان اینکه بازی کردن جزو جدا نشدنی رشد کودکان است، گفت: کودکانی که میتوانند بازی کنند، سلامت روان بهتری دارند، به این دلیل که میتوانند محیط را بیشتر کشف و درک کنند.