خیابان طالقانی یکی از معبرهای دلنشین و زیبای شیراز است؛ خیابانی که در هر طرف آن ساختمان‌های قرار دارد پُر از خاطرات تاریخی، از باغ موزه پارس تا کتابخانه شهید دستغیب در این سو و مغازه‌ها و ساختمان بانک و اولین ساختمان‌های ۲ طبقه تراس دار، در آن سو؛ اما در میانه‌ی این خیابان نه چندان طولانی، اندکی بالاتر از حمام وکیل، عمارت فراموش شده‌ای قرار دارد که با یک در دو لنگه به پیاده رو وصل می‌شود؛ بنایی که با قدمتی قریب به یک قرن، با وجود اهمیت کاربری تاریخی‌اش، زیر غبار سنگین بی‌تفاوتی‌ها و در انتهای هفت پیچ بروکراسی‌های اداری و در سایه تعلل و سهل‌انگاری‌ها، آخرین روزهای حیاتش را طی می‌کند.
