انتخابات

جناح اصولگرا سرخوش از پیروزی در انتخابات مجلس هفتم به‌اصطلاح روزگار تلخ مجلس ششم را پشت سر گذاشت اما هنوز یکسالی باید دولت اصلاح‌طلب را تحمل می کردند.

قابل پیش‌بینی بود که وقتی مشارکت حداکثری در انتخابات از دستور کار کنار گذاشته شود، امکان تحقق حداقلی از رقابت در انتخابات هم از مردم سلب می‌شود. هدف چه بود؟ یکدست‌سازی حاکمیت.

انتخابات آینده پارلمانی در لبنان با توجه به صف آرایی احزاب، جریانها و طوایف موجود از حساسیت بالایی برخوردار است و جریان های نزدیک به محور مقاومت باید از نا کامی سیاسی اخوان المسلمین مصر در انتخابات سال ۲۰۱۲ وحزب اسلامی النهضه تونس که اکنون کشور تونس را وارد یک چالش سیاسی کرده درس عبرت بگیرند.

در جریان انتخابات ۱۴۰۰ نامزدهای انتخاباتی به‌طور معمول قول‌ها و وعده‌هایی می‌دادند. قابل انتظار است که برخی وعده‌ها مبهم یا حتی فراتر از ظرفیت وعده‌دهنده یا واقعیات باشد، ولی اگر وعده‌های روشن و قابل اجرایی دادند که در عمل نه تنها به سوی تحقق آن حرکت نشد که خلاف آن وعده رخ دهد، در این صورت آنها را چگونه باید تحلیل کرد؟ برای نمونه وعده‌هایی درباره بورس و رونق آن داده شد که اکنون خلاف آن در جریان است. این وعده‌ها را چگونه می‌توان تحلیل کرد؟ آیا دروغ بود یا صادقانه و ناشی از بی‌اطلاعی نسبت به بورس؟ یا نمونه دیگر و مهم‌تر اینترنت بود.

برخی از وعده‌ها و شعارهای نامزدهای انتخابات را نباید جدی گرفت، چون برای کسب رای است، مثل آنان که گفتند مشکل بورس را در چند روز حل می‌کنند، یا نمی‌دانستند مشکل چیست؟ یا نمی‌دانستند حل چیست؟ یا نمی‌دانستند چند روز چه مدتی است؟ یا هر سه را نمی‌دانستند. یا آن دیگری که وعده ایجاد سالانه چند میلیون شغل داده بود! بگذریم.