در دنیای امروز با پیچیدهشدن مسائل شهری، گفتاری تحت عنوان «توسعه شهری پایدار» از دهه ۱۹۹۰ تا به امروز مورد عنایت مدیران و برنامهریزان شهری قرار گرفته است. گفتاری چندبُعدی و پویا که معیارهای کیفی و انسانی را در مرکز ثقل فعالیتهای خود دارد و دموکراسی را در هسته مرکزی خود میپروراند؛ گفتاری که مبتنی بر نیازهای واقعی و تصمیمگیریهای عقلایی، با درنظرگرفتن ملاحظات مختلف اقتصادی، اجتماعی و زیستمحیطی است.