احزاب و شخصیت ها

اگر روابط راهبردی میان دو کشور را بر مبنای منافع مشترک تعریف نکنیم و فقط بر اساس دشمن مشترک ایجاد کنیم این روابط نه تنها ناپایدار می‌شود بلکه کم‌عمق نیز خواهد بود ضمن اینکه استقلال در تصمیم‌گیری را مخدوش می‌کند.

مشکل قالیباف نگاه پررنگ او به «پاستور» است. او در همه حرکات و سکنات خود را با عینک ریاست‌جمهوری تنظیم می‌کند. در سه ماراتن قبلی شکست خورده و هنوز رؤیای جلوس بر صندلی پاستور را از سر بیرون نبرده و برای دستیابی بر آن این‌گونه برای کشور هزینه‌تراشی می‌کند.

زید آبادی در رابطه با پیشنهاد رئیس قوه قضائیه نوشت: برای عملی شدن این پیشنهاد به نظرم لازم است چند کشور اروپایی از جمله سوئد و نروژ و سوئیس و دانمارک و بلژیک و فرانسه و آلمان و ... ضمن استقبال از طرح رئیس قوۀ قضائیه ایران، یک هیئت مشترک را برای بازدید از زندان‌های ایران تشکیل دهند و در همان حال، برای بازدید هر هیئت ایرانیِ مورد نظر آقای رئیسی از زندان‌های کشور خود، اعلام آمادگی کنند!

شاید آقای روحانی هم همچون آقای هاشمی رفسنجانی و همچون بسیاری از مسئولینِ دیگرکه در برابر شعار مرگ بر مخالفین سیاسی‌شان سکوت رضایت‌مندانه‌ای هم می‌کنند، و ای‌بسا، لبخندی هم بر لب می‌آورند، هیچوقت تصور نمی‌کردند که روزی ممکن است علیه آنان هم همان شعار داده شود.

انتخابات مال مردم است، حق مردم است، تکلیف مردم است. خودشان باید سرنوشت خود را مشخص کنند و از منتخب یا منتخبین خود بخواهند به وعده خود در دوران تبلیغات انتخاباتی جامعه عمل بپوشانند.

در 40 سال گذشته صعودهای ایران بیشتر متکی بر ثروت خداداد کشور بوده است و چون گنج بادآورده‌ای آن را هزینه کرده‌ایم و هرگاه صدور نفت ما مناسب بوده، تولید ناخالص ملی (GDP) افزایش پیدا کرده است؛ درحالی‌که کشورهایی مانند مالزی، سنگاپور، کره جنوبی و ترکیه که واردکننده نفت و مواد اولیه هستند، تولید ناخالص ملی‌شان چند‌برابر رشد کرده و سرانه درآمد تا حدود 30 هزار دلار رسیده است.