بیمار، آقای میانسالی است. یکسال است که گوشاش وزوز میکند، نایلون پر از قرصاش را روی میز مطبم خالی میکند و لابهلای قرصها چند پسته و پوستتخمه به طرفم قل میخورند و درست لب میز میایستند. با خجالت تا کمر روی میزم خم میشود و آنها را جمع میکند. میگوید، یکسال است با وجود مصرف همه این قرصها، صدای لعنتی گوشاش حتی یک لحظه هم قطع نشده و آنقدر مستأصل است که حتی چندبار تصمیم گرفته خودش را بکشد.
