یک استاد جامعه شناسی در گفتگوی اختصاصی با پُرسون مطرح کرد:

گرایش دانش آموزان به رفتارهای پر خطر را جدی بگیریم

دکتر مهرداد هوشمند استاد جامعه شناسی دانشگاه و مدرس آموزش خانواده بیان کرد: متاسفانه گرایش دانش آموزان به رفتارهای پر خطر و آسیب‌های اجتماعی بنا به دلایل و عوامل گوناگون ، نگرانی هایی را برای خانواده ها، مربیان و متولیان تعلیم و تربیت ایجاد کرده که ضرورت دارد علل و زمینه ها و پیامدهای این آسیب مهم اجتماعی به صورت علمی و دقیق و با نگاه و رویکردی نو مورد شناسایی و تحلیل قرار گیرد و از صاحب نظران حوزه جامعه شناسی و روانشناسی در این زمینه کمک گرفته شود و تا دیر نشده برای آن چاره اندیشی شود.
تصویر گرایش دانش آموزان به رفتارهای پر خطر را جدی بگیریم

به گزارش سایت خبری پُرسون، دکتر مهرداد هوشمند در گفتگو خبرنگار ما با بیان اینکه باید رفتارهای پر خطر را در بین دانش آموزان جدی بگیریم، گفت:

وقتی بحث از رفتارهای پر خطر( risky behaviors ) بین دانش‌آموزان مطرح می‌شود، منظور مجموعه ای از فعالیت ها و رفتارهای پر خطری است که سلامت جسمی، روانی و اجتماعی دانش آموزان را به مخاطره انداخته و رفتارهای سالم آنها را تهدید نموده و به سلامت آنها و خانواده ها آسیب جدی می رساند. لذا شناخت و آگاهی بیشتر دانش آموزان، خانواده ها و اولیای مدارس و توجه بیشتر به موضوع آسیب‌های اجتماعی و رفتارهای پرخطر باید یک اولویت اساسی در جامعه باشد‌.

این استاد دانشگاه افزود: باید شناخت ویژگی های رشدی کودکان و نوجوانان و تغییرات جسمی، روانی و اجتماعی آنها و عوامل و زمینه‌های بروز این آسیب ها و رفتارهای پر خطر و نا بهنجار برای خانواده ها، مربیان و مدیران مدارس مورد توجه قرار گیرد و برای پیشگیری و مراقبت از دانش‌آموزان از رفتارهای پرخطر برنامه‌ ریزی های جدی و اساسی مورد نظر قرار گیرد و در مورد راهکارهای مراقبت از آنها در برابر این مخاطرات و موقعیت پرخطر آگاهی های لازم به دانش‌آموزان و والدین داده شود.

دکتر هوشمند گفت: با توجه به مقتضیات سنی کودکان و نوجوانان و زمینه های خطرجویی ، کنجکاوی و هیجان طلبی که آنان را تهدید می‌کند، باید شناسایی این آسیب‌ها و مخاطرات و پیامدهای منفی و زیانبار آنها برسلامت روانی و اجتماعی آنها، برای دانش آموزان و والدین و مربیان مدارس جدی گرقته شود، تا آنها بهتر بتوانند نقش موثر خود را در جهت پیشگیری از آسیب های اجتماعی و رفتارهای پر خطر به خوبی ایفا کنند.

این مدرس آسیب های اجتماعی افزود: برخی از این آسیب‌ها و خطراتی که کودکان و نوجوانان را تهدید می‌کند و باید والدین و مدارس به توجه ویژه داشته باشند ، عبارتند از؛ گرایش به مصرف سیگار و دخانیات، گرایش به خشونت ، گرایش به سبک های زندگی نابهنجار، رانندگی پر خطر، مصرف قلیان، گرایش به سو مصرف مواد، تأثیر پذیری از شبکه‌ های اجتماعی و فضای مجازی و اخیرا هم گرایش به سیگارهای الکترونیکی.

این استاد دانشگاه همچنین اظهار کرد: امروز گرایش دانش آموزان به رفتارهای پر خطر به یک مسئله اجتماعی (social problem ) تبدیل شده است و هرگونه کم توجهی و عدم نظارت و برنامه ریزی نامناسب توسط خانواده ها، مدارس و نهادهای آموزشی و تربیتی و مسئولان مرتبط، قطعا زمینه را برای بروز ناهنجاری‌های اجتماعی دیگری فراهم می‌کند و تهدید جدی برای سلامت افراد، خانواده و جامعه خواهد بود.

وی در پایان افزود: کم توجهی به موضوع آسیب‌های اجتماعی و گرایش کودکان و نوجوانان به رفتارهای پر خطر می‌تواند بر آینده تحصیلی و شغلی آنها تأثیر منفی داشته باشد و فرصت‌های شغلی و تحصیلی آنها را مورد تهدید قرار دهد، همچنین می‌تواند آسیب‌های جدی از نظر جسمی، روانی و اجتماعی برای نوجوانان ایجاد کند و باعث بروز و افزایش مشکلات روانی، اجتماعی و خانوادگی برای آنها شود و فرصت های سالم و سازنده را از آنها گرفته و آنها را از داشتن یک زندگی سالم و با نشاط باز می دارد و به طور کلی سلامت افراد، خانواده ها و روابط اجتماعی آنها را مورد تهدید جدی قرار می دهد.

862993

نظرات شما ( 1 نظر )

محمد احسانی |
جمعه 12 بهمن 140300:49
نقد مقاله "مدارس نقش مهمی در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی دارند" مقاله مورد بحث با تأکید بر نقش مدارس در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی، چندین ایراد اساسی دارد که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌شود: 1. کلی‌گویی و عدم ارائه مستندات علمی مقاله فاقد داده‌های آماری یا پژوهش‌های مشخصی است که نشان دهد مدارس تا چه میزان در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی مؤثر هستند. بدون ارائه شواهد علمی، این ادعاها صرفاً در حد نظری باقی می‌مانند. 2. نادیده گرفتن سایر عوامل تأثیرگذار نقش خانواده، محیط اجتماعی، رسانه‌ها و سیاست‌های کلان فرهنگی و اقتصادی در بروز آسیب‌های اجتماعی کاملاً نادیده گرفته شده است. بسیاری از این مشکلات ریشه در فقر، بیکاری و تأثیرات رسانه‌ای دارند و تمرکز صرف بر مدارس، تحلیل را ناقص می‌کند. 3. بیان تکراری و بدون ارائه راهکارهای عملی مشخص مقاله بارها به نقش مدارس در برگزاری کارگاه‌های آموزشی و ارائه مشاوره اشاره کرده اما توضیح نمی‌دهد که: آیا مدارس امکانات و منابع مالی کافی برای اجرای این برنامه‌ها دارند؟ آیا معلمان و مشاوران آموزش‌های لازم را دیده‌اند؟ آیا سنجش مشخصی برای تأثیرگذاری این اقدامات وجود دارد؟ 4. نادیده گرفتن مشکلات سیستم آموزشی مشکلاتی مانند تراکم بالای دانش‌آموزان، کمبود نیروی متخصص، عدم جذابیت برنامه‌های آموزشی و تمرکز صرف بر آموزش تئوری، باعث شده مدارس درگیر مسائل ساختاری باشند. مقاله این موانع را نادیده گرفته و تصور می‌کند مدارس به‌راحتی می‌توانند این نقش را ایفا کنند. 5. استفاده ناقص از نظریه جامعه‌شناسی مقاله به نظریه "همنشینی افتراقی" ساترلند اشاره می‌کند اما بدون بررسی نقدهای وارد بر آن. در حالی که عوامل متعددی مانند فشارهای اجتماعی، شرایط اقتصادی و ویژگی‌های شخصیتی نیز در بروز رفتارهای پرخطر تأثیرگذارند. 6. عدم بررسی تأثیر سیاست‌های کلان بر وضعیت اجتماعی دانش‌آموزان اگر وضعیت اقتصادی خانواده‌ها بهبود نیابد یا سیاست‌های رسانه‌ای به ترویج مصرف‌گرایی و رفتارهای پرخطر منجر شود، آیا مدارس به تنهایی می‌توانند از آسیب‌های اجتماعی جلوگیری کنند؟ مقاله هیچ اشاره‌ای به این مسائل نکرده است. نتیجه‌گیری: مقاله صرفاً نظرات کلی درباره نقش مدارس ارائه داده و از شواهد علمی، راهکارهای عملی و تحلیل انتقادی بی‌بهره است. همچنین، با نادیده گرفتن سایر عوامل مؤثر در آسیب‌های اجتماعی، تحلیل آن یک‌جانبه و ناقص به نظر می‌رسد. برای علمی‌تر شدن این بحث، لازم است داده‌های آماری، نمونه‌های عملی و بررسی جامع‌تری از عوامل مختلف ارائه شود.
    سازمان آگهی های پرسون