به گزارش سایت خبری پُرسون، روابط ایران و ترکیه هیچ زمانی صمیمانه و بسیار گرم نبوده است و همواره دو کشور گرچه با یکدیگر ارتباط اقتصادی و البته سیاسی داشته‌اند اما این ارتباط با احتیاط بوده است. حالا اما مشخصا بعد از سقوط بشار اسد با نقش‌آفرینی ترکیه روابط دو کشور به سمتی خواهد رفت؟
جعفر قنادباشی، تحلیلگر مسائل سیاست خارجی، درباره این موضوع به «نامه‌نیوز» گفت: «در دسته‌بندی‌های روابط کشورها روابط گرم، عادی، سرد، تیره و اضطراری داریم. کمتر زمانی بوده است که روابط ایران و ترکیه گرم یا حتی عادی بوده باشد و عمدتا روابط دو کشور سرد و اضطراری بوده است؛ آن هم به دلیل شرایطی مانند وجود راه‌های ارتباطی برای تجارت یا شرایط منطقه‌ای و... می‌شد روابط ایران و ترکیه گرم باشد اما در همه این سال‌ها چنین نشد و این در حالی است که ما ارتباط اقتصادی با این کشور داریم و به ترکیه گاز صادر می‌کنیم و در حوزه گردشگری مسافران بسیاری از ایران به این کشور می‌روند ولی در حوزه سیاسی ارتباط مطلوبی برقرار نشد».
او ادامه داد: «این شکل از رابطه هم ریشه‌هایی دارد؛ از جمله گرایش‌های عثمانی‌گری حکومت ترکیه، پیوستن این کشور به ناتو و سیاست‌های برتری‌طلبی هر دو کشور که همه اینها باعث شد روابط ایران و ترکیه به سردی بگراید. واقعیت این است که به دلیل آنکه در دوران باستان بخش‌های زیادی از ترکیه خاک ایران بوده است، ریشه‌های فرهنگی بسیاری میان مردم ایران و ترکیه وجود دارد. ضرورت‌های اقتصادی هم میان دو کشور هست اشتراک منافع زیادی وجود دارد. بهترین حالت آن است که ترکیه بر اساس منافع ملی‌اش عمل کند و سیاست‌هایش را بر اساس منافع ترکیه تعیین کند».
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی همچنین بیان کرد: «ترکیه از زمانی که به عضویت ناتو درآمد به دلیل اقتضائات این پیمان نتوانست بر منافع خودش تمرکز کند. پیگیری سیاست عثمانی‌گری هم باعث انزوای این کشور شد. اکنون هم تکیه دولت ترکیه بر موضوع قوم‌گریی این کشور را بیش از پیش تنها گذاشته است. ما خواهان برقراری امنیت در ترکیه هستیم زیرا امنیت ترکیه را امنیت خودمان می‌دانیم اما واقعیت این است که ترکیه در یک دهه گذشته از تروریست‌ها در ترکیه حمایت کرد و نفت‌هایی که از سوریه دزدیده می‌شد، در خاک ترکیه به فروش می‌رسید».
قنادباشی در پایان گفت: «اردوغان و به طور کلی همه گروه‌هایی که با نام‌هایی مشتق از عدالت کار می‌کنند مانند حزب عدالت و توسعه در ترکیه یا حزب عدالت و آزادی در مصر همه وابستگی اخوانی دارند و در این قالب سعی می‌کنند نوع خاصی از اسلام اخوانی را ترویج دهند. اردوغان هم همین کار را کرد اما نتوانست در حوزه اسلامی به برتری دست یابد و آنقدر که موضوع عثمانی‌گری او پررنگ بود، بحث نفوذش در کشورهای اسلامی جواب نداد. ما هم نخواستیم که در کشورهای اسلامی تعیین‌کننده باشیم. بنابراین چنین رقابتی در حوزه رهبری جهان اسلام میان ایران و ترکیه اساسا رخ نداد. ایران همواره یک محور را دنبال کرده است و آن اسرائیل‌ستیزی است و هر کشوری در هر کجای دنیا علیه اسرائیل باشد، ما از آن کشور حمایت می‌کنیم. در خصوص موضوع سوریه هم باید گفت که ایران و ترکیه و روسیه در پیمان آستانه درباره سوریه با یکدیگر صحبت کردند و ترکیه متعهد شد که خودسر و بدون هماهنگی کاری نکند اما ترکیه عهدشکنی کرد و اکنون هم زمینه رفتن یکی از متحدان ایران را رقم زد. به هر حال در این شرایط روابط ایران و ترکیه بیش از گذشته تیره شده است اما به نظرم به بحران نخواهد رسید زیرا ترکیه خود را در باتلاقی انداخته است که اساسا نمی‌تواند تحت هیچ شرایطی با ایران مواجهه‌ای داشته باشد و خود ترکیه هم می‌داند که به صلاحش نیست که روابطش با ایران تیره‌تر از آن چیزی که اکنون می‌بیینم، بشود».
منبع: نامه نیوز
