به گزارش سایت خبری پرسون، یک نکته مهم که بطور کلی در هر انتخاباتی باید توجه داشت این است که رأی ندادن به کسی هرگز به معنای بدبین بودن به او یا خصومت با او و بی احترامی به او نیست. شما ممکن است به کسی خوش بین باشید، حتی او را بسیار دوست داشته باشید و برایش احترام قائل باشید و او را برای بسیاری از مسئولیت ها شایسته بدانید، اما برای ریاست جمهوری مثلا به او رأی ندهید. این رأی ندادن یا از این جهت است که او را برای ریاست جمهوری مناسب نمی دانید، یا ممکن است حتی او را برای ریاست جمهوری مناسب بدانید اما رقیب او را مناسب تر از او بدانید. در این صورت با همه محبت و احترامی که نسبت به او دارید به او رأی نمی دهید.
از سوی دیگر رأی دادن به کسی در یک انتخابات نیز هرگز به معنای انسان کامل دانستن او، معصوم دانستن او، حلّال همه مشکلات و سوپرمن دانستن او نیست. تنها به این معناست که در حد شناخت من از میان نامزدها این شخص برای این مسئولیت شایسته تر است.
به نظر می رسد هر عاقلی اگر در آنچه گفتیم تأمل کند آن را می پذیرد. اما متاسفانه بسیارند کسانی که به این مسأله بدیهی توجه ندارند. از نامزد مورد نظر خود قهرمان بلامنازعی می سازند که جامع جمیع صفات کمالیه و منزه از جمیع صفات رذیله و خلاصه استثنائی در نوع بشر است بطوری که اگر او برسر کار آید همه مشکلات حل و مدینه فاضله مستقر می شود. در مقابل، رقیب او منبع همه شرور و مظهر همه رذائل و تجسم ابلیس است بطوری که با قدرت گرفتنش جهنم روی زمین برپا می شود، لذا مستحق هر نوع لعن و طعن و توهین است. این نوع حب و بغضی که هیچ مبنایی در عقل ندارد و تنها پشتوانه اش احساساتی است که از القائات و تبلیغات دروغین برانگیخته می شود بسیار خطرناک وآسیب زاست. برای تصحیح این ذهنیت ما نیازمند به تلاش فرهنگی بسیار هستیم. عقلای قوم و معلمان و مربیان فرهنگ و اخلاق و معنویت در این زمینه وظیفه ای سنگین دارند.
بنابر این اگر به آقای پزشکیان رأی نمی دهم هرگز به این معنا نیست که به او بدبینم یا خدای ناکرده با او خصومت دارم و برای او احترام قائل نیستم. نه تنها چنین نیست بلکه آقای دکتر پزشکیان اولا به عنوان یک انسان، ثانیا به عنوان یک مسلمان، ثالثا به عنوان یک ایرانی، رابعا به عنوان یک پزشک، و خامسا به عنوان یک نمایندۀ مجلس و کسی که سالها به این کشور خدمت کرده است مورد احترام و تکریم است. جزاه الله خیر الجزاء.
اگر به او رأی نمی دهم فقط به این معناست که ایشان را برای منصب ریاست جمهوری مناسب نمی دانم. همین و تمام. البته نه به این معنا که ایشان شایسته ریاست جمهوری هستند اما چون رقیب ایشان آقای دکتر جلیلی شایسته تراند به ایشان رای نمی دهم. خیر، اساسا ایشان برای این جایگاه مناسب نیستند.
به دو دلیل:
1. از سخنرانی ها، مصاحبه ها، و مناظره های ایشان روشن شد که ایشان توان و آمادگی لازم برای بر عهده گرفتن چنین مسئولیتی را ندارند. در هیچ حوزه ای از حوزه های مدیریت کلان کشور مانند اقتصاد، سیاست خارجی، و فرهنگ نه تنها طرح و راه حلی ندارند، بلکه اساسا تصور درستی از مسائل پیچیدۀ این حوزه ها ندارند. متاسفانه آنچه در این مدت از ایشان شنیدیم چیزی فراتر از سطح درک مردم عادی نبود. محتوای بیانات ایشان موجود است و کارشناسان بی طرف در هر رشته ای می توانند آن را بررسی کنند.
2. مشکل دوم این است که برخی از حامیان ایشان که متاسفانه نقشی تعیین کننده در تبلیغات و فعالیت های ایشان دارند، کسانی هستند که در سودای بازگشت به قدرت گرد ایشان را گرفته اند و آنها هستند که خط سیر عملکرد ایشان را رقم خواهند زد و کشور را به همان گرداب مهلکی بازخواهند گرداند که حاصلش فلج شدن اقتصاد، فساد گسترده، تسلیم شدن در برابر زیاده خواهی های دشمن و برباددادن دستاوردهای ارزشمند هسته ای بود، گردابی که شهید خدمت رئیسی عزیز طی سه سال تلاش خستگی ناپذیر شبانه روزی کوشید کشور را از آن نجات دهد.
دکتر محمد فنائی اشکوری- استاد دانشگاه
منبع: 598
