دعای پرفضیلت یا حمید بحق محمد یا عالی بحق علی

به گزارش سایت خبری پرسون، همه ما داستان حضرت آدم و رانده شدن او از بهشت را می دانیم.

در قرآن کریم آمده که بعد از پشیمانی حضرت آدم از نافرمانی خود از دستور خدا، جبرئیل کلماتی را برای طلب بخشش و توبه به او آموخت.

این دعا دعای یا عالی بحق علی بود که در حقیقت یک قسم شریفه می باشد و بسیار پر فضیلت است.

دعا یا عالی بحق علی

دعای یا عالی بحق علی دعایی است که در تفسیر آیه 37 سوره بقره و پذیرفته شدن توبه حضرت آدم از سوی خداوند در مورد آن گفته می شود؛ جبرئیل کلماتی را به او آموخت که در آن اسماء پیغمبر و آل پیغمبر بود

ان دعا این است:

بسم_الله_الرحمن_الرحیم

اِلهی
یا حَمیدُ بِحَقِّ مُحَمَد
یا عالیُ بِحَقِّ علی
یا فاطِرُ بِحَقِّ فاطمه
یا مُحْسِنُ بِحَقِّ الحسن
یا قدیمَ الاِ حسان بِحَقِّ الحُسَیْن

معنی دعای یا عالی بحق علی

ای خدای ستوده بحق محمد
ای خدای برتر بحق علی
ای خدای پدید کننده بحق فاطمه
ای خدای احسان کننده بحق حسن و حسین
و احسان و خوبی تنها از توست

در مورد دعای یا عالی بحق علی گفته شده که حضرت آدم پس از نافرمانی به شدت پشیمان شد و به فکر جبران خطای خود افتاد.

به لطف خداوند جبرئیل کلماتی را به او آموخت تا توبه کند.

حضرت آدم خداوند را به این کلمات سوگند داد و هنگامی که به نام امام حسین (ع) رسید، آتش از قلبش برانگیخت و اشک چشمانش جاری شد.

سپس از جبرئیل شوال کرد ای جبرئیل، چرا در هنگام خواندن نام حسین اشک من جاری شد؟

جبرئیل پاسخ داد: (این فرزند تو به مصیبتی بزرگ مبتلا شود که همه مصیبت‌ ها در نزد او کوچک باشد.)

حضرت آدم درباره این مصیبت سوال کرد و جبرئیل گفت:

(یقتل عطشاناً غریباً وحیداً فریداً، لیس له ناصر ولا معین و لو تراه یا آدم و هو یقول وا عطشاه وا قله ناصراه حتی یحول العطش بینه و بین السماء کالدخان فلم یجبه احد الا بالسیوف و شرب الحتوف، فیذبح ذبح الشاه من قفاه و ینهب رحله اعدائه و تشهر رؤسهم، هو و انصاره فی البلدان و معهم النسوان، کذالک سبق فی علم الواحد المنان.

(کشته می شود در حالتی که تشنه باشد و بی کس باشد و تنها و فرید باشد و او را ناصری و معینی نباشد. ای آدم، اگر او را ببینی در حالتی که می گوید: “وا عطشاه وا قله ناصراه” تا گاهی که از تشنگی چشمش چنان تاریک می شود که آسمان را نتواند دید و هیچ کس او را جواب نگوید الا با زبان شمشیر و شراب مر . پس، او را می‌ کشند چنانکه گوسفند را از قفا سر میبرند، و احمال و اثقال او را دشمنان او به نهب و غارت می برند و سر او و اصحاب او را بر سنان‌ – نیزه‌ها – می کنند و در شهرها می گردانند و اهل‌بیت او را اسیر می گیرند و این صورتی است که از پیش به علم خداوند واحد برگذشته است.)

چون این سخن به پایان رفت آدم و جبرئیل چون زن بچه مرده گریستند.

(ناسخ التواریخ ، ج 1 ، ص2759)

منبع: دعاگو