به گزارش سایت خبری پرسون، کتر سیما اورنگ با اشاره به پویش ملی پیشگیری و تشخیص زود هنگام سرطان پستان، با بیان اینکه سرطان با خودمراقبتی و امید قابل پیشگیری و درمان است، اظهار کرد: خطر بسیاری از بیماری‌ها از جمله سرطان، در افرادی که اضافه وزن دارند یا چاق هستند افزایش می‌یابد. برآورد شده که درصدی از کل مواد مرگ و میر سالیانه مرتبط با سرطان، ناشی از اضافه وزن یا چاقی است.
وی افزود: بروز برخی از انواع سرطان‌ها مانند سرطان‌های پستان (در زنان یائسه)، روده بزرگ، رحم، کلیه، مری، پروستات و ریه، رابطه تنگاتنگی با افزایش وزن بدن دارند.
رئیس گروه پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های غیر واگیر مرکز بهداشت خوزستان گفت: همچنین اضافه وزن و چاقی با ابتلا به بسیاری از بیماری‌های دیگر مانند بیماری‌های قلبی عروقی، سکته مغزی، فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت نوع دو، آرتروزف آسم، قطع تنفس (آپنه) در هنگام خواب، بیماری‌های کیسه صفرا، اختلالات قاعدگی و اختلالات روانی مثل افسردگی در ارتباط است.
وی بیان کرد: متاسفانه جامعه ما نیز به سمت کم‌تحرکی، پرخوری و در نتیجه افزایش وزن در حال حرکت است به طوری که حدود نیمی از جمعیت مردان و زنان ایرانی اضافه وزن دارند.
اورنگ عنوان کرد: شواهد موطجود حاکی از آن است که حفظ وزن مناسب در پیشگیری از سرطان، مهم و حتی در روند بهبود بیماران مبتلا به سرطان نیز تأثیرگذار است. علاوه بر افزایش وزن در دوران بزرگسالی که با افزایش خطر سرطان مرتبط است، بالا بودن وزن هنگام تولد نیز احتمالاً رابطه مختصری با افزایش خطر سرطان دارد.
وی افزود: ممکن است تغییرات مکرر وزن (کاهش و افزایش وزن مکرر) نیز رابطه‌ای با افزایش خطر بروز سرطان نیز داشته باشد.
وی عنوان کرد: چاقی یا اضافه وزن به این معنی است که مقدار چربی بدن نسبت به بافت کم‌چرب بدن، مانند عضلات بسیار زیاد است. تعاریف متعددی در این زمینه وجود دارد اما یک تعریف علمی که مورد قبول بیشتر صاحبنظران است، استفاده از شاخص توده بدنی (BMI) است. BMI به صورت (قد*قد/وزن) محاسبه می‌شود که وزن به کیلوگرم و قد به متر در فرمول قرار داده می‌شود.
اورنگ افزود: معمولاً BMI بین ۱۸.۵ تا ۲۴.۹ طبیعی در نظر گرفته می‌شود. میزان کمتر از ۱۸.۵ به عنوان کمبود وزن و میزان بیش از ۲۵ به عنوان اضافه وزن در نظر گرفته می‌شود. مقادیر بیش از ۳۰ به عنوان چاقی و موارد بیش از ۴۰ به عنوان چاقی بسیار شدید در نظر گرفته می‌شود.
وی بیان کرد: یک شاخص دیگر برای تعریف چاقی، اندازه دور کمر است. یک اصل کلی وجود دارد که دور کمر بزرگ‌تر از ۸۰ سانتی‌متر برای زنان و ۹۴ سانتی‌متر برای مردان، ممکن است موجب افزایش خطر بیماری شود. افرادی که اندازه دور کمرشان بیشتر باشد، در معرض خطر زیادتر ابتلا به بیماری‌های مختلف، از جمله بیماری‌های قلبی عروقی و احتمالاً سرطان قرار دارند.
رئیس گروه پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های غیر واگیر مرکز بهداشت خوزستان گفت: نسبت دور کمر به دور ران (WHR) نیز برای برآورد چربی داخل شکمی به کار می‌رود و در زنان و مردان با عوامل خطر چندین بیماری ارتباط دارد.
وی بیان کرد: دلایل متعددی در مورد افزایش خطر ابتلا به سرطان در افراد چاق مطرح شده است. برای مثال در افراد چاق مقدار بافت چربی بیشتر است که این بافت چربی می‌تواند هورمون‌هایی مانند انسولین یا استروژن تولید کند و امکان دارد موجب رشد سلول‌های سرطانی شود.
اورنگ با اشاره به شیوه‌های کاهش وزن گفت: یکی از این راه‌ها تغییر در شیوه زندگی است. در این راستا فرد باید اهداف دست‌یافتنی را برای خود تعریف کند که منجر به محدودیت دریافت کالری و افزایش فعالیت بدنی شود. بهتر است به جای برنامه‌ریزی‌های دست‌نیافتنی، تغییرات کوچک و ادامه‌داری در رژیم غذایی در نظر گرفته شود. مثلاً قدم اول، کاهش وزن به میزان ۵ تا ۱۰ درصد از وزن فعلی مناسب است و دیده شده که کاهش معناداری در عوامل خطر بیماری‌های مختلف به همراه داشته است. بعد از دستیابی به کاهش وزن اولیه، در صورت لزوم می‌توان به کاهش وزن بیشتری مبادرت کرد.
وی افزود: اگر کالری دریافتی حدود ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ کیلوکالری در روز کاهش داده شود می‌توان هفته‌ای نیم تا یک کیلوگرم وزن کم کرد. برای رسیدن این هدف باید تلاش شود روزانه دریافت ۳۵۰ کالری کم شود و با ۳۰ دقیقه ورزش نیز، ۱۵۰ کالری دیگر سوزانده شود.
رئیس گروه پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های غیر واگیر مرکز بهداشت خوزستان بیان کرد: ورزش نه تنها به کاهش وزن کمک می‌کند بلکه کاهش وزن را برای مدت بیشتری نگه می‌دارد. لازم نیست ورزش‌های سنگین انجام شود و حتی ورزش سبک نیز کالری‌ها را می‌سوزاند و موجب کاهش خطر بیماری می‌شود.
منبع: ایسنا
