به گزارش سایت خبری پرسون، در سال ۱۹۹۷ در جریان یک برنامه رادیویی، شخصی که خود را مل واترز معرفی کرد، پرده از راز چاه اسرارآمیز منطقه النزبورگ برداشت.
واترز مدعی شد که در النزبورگ واشنگتن چاهی را پیدا کرده و برای محاسبه ارتفاع آن، از یک نخ ماهیگیری و یک وزنه، استفاده نموده است.
وی ادعا می‌کرد که طبق محاسباتش عمق چاه اسرارآمیز بالغ بر ۲۴ هزار متر بود و امور ماورائی درون این چاه جریان داشت.
مل واترز معتقد بود این چاه قدرت‌های جادویی عجیبی دارد؛ مثلا حیوانات مریضی که داخل آن می‌افتند، سالم و زنده می‌کند.
به گفته واترز، او اشیاء مختلفی از جمله طناب‌هایی به طول بیش از ۸۰۰۰۰ فوت را به داخل چاه انداخته بود تا در پرتگاه ناپدید شوند. این ادعا‌ها با بازگویی داستان‌هایی از اتفاقات به ظاهر غیرممکن، مانند مشاهده موجودات عجیب و غریب که از فضای خالی بیرون می‌آمدند، خارق العاده‌تر شد.
زمانی که داستان مل واترز رسانه‌ای شد، زمین شناسی به نام جک پاول به داستان او شک کرد و به سوی چاه مورد ادعا رهسپار شد.
جک پاول هرچقدر گشت، نتوانست این چاه را پیدا کند.
در نهایت مسأله چاه اسرارآمیز النزبورگ به عنوان یک افسانه در رسانه‌ها مطرح می‌شد، اما مردم آن منطقه از چیز‌های عجیب و غریب و حوادث چاه صحبت می‌کردند تا جایی که ادعا می‌شد که این چاه به مرکز زمین راه دارد و قضیه تا آنجا پیش رفت که چاه را دروازه ورود به ابعاد دیگر به شمار می‌آوردند.
برخی از مردم محلی می‌گفتند شاهد رفتار غیرعادی حیوانات بوده‌اند، مانند پرهیز پرندگان از منطقه یا حیوانات اهلی که هنگام نزدیک شدن به محل مورد ادعا علائم ناراحتی را نشان می‌دهند.
با وجود تلاش‌های متعدد برای یافتن و کاوش چاه مل، مکان دقیق آن مشخص نیست. برخی ادعا می‌کنند که دولت مداخله کرده و منطقه را مسدود کرده و هرگونه تحقیق را سرکوب کرده است. برخی دیگر استدلال می‌کنند که داستان مل واترز یک فریب است که با دقت سازماندهی شده بود.
اگر چه واقعیت این چاه برای همیشه یک راز باقی مانده است، اما چاه اسرارآمیز خواه دریچه‌ای اصیل به ناشناخته‌ها باشد یا محصولی از فرهنگ عامه، بدون شک اثری پاک نشدنی بر چشم انداز پدیده‌های غیرقابل توضیح بر جای گذاشته است.
منبع: فرارو
