به گزارش سایت خبری پرسون، دکتر فرهاد تقوامنش اقتصاد دان و تحلیلگر اتقتصادی و صنعتی در یادداشتی نوشت: کشورهای جهان جهت توسعه در بخشهای مختلف مانند اقتصاد، فرهنگ، سیاسی، اجتماعی و... نیاز به مدل های موفق دارند مدلی که با ساختارهای سیاسی و اقتصادی کشورشان سازگار باشد. کشور ما ایران نیز از این قاعده مستثنی نیست و نیاز دارد در بخش های از توسعه از مدل های دیگر کشورهای دنیا استفاده نماید همانطور که کشور ما ایران درب سیاری از موارد همچون نظام سیاسی ، نظامی و اعتقادی خود الگو و مدل خیلی از کشورهای جهان قرار گرفته است.
کشور ما در بحث اقتصادی متاسفانه با گذشت نزدیک به نیم قرن هنوز در بحث اجرای سیاست های اقتصادی مدل موفقی ندارد و نیاز دارد از مدل های اقتصادی موفق دنیا نمونه برداری کند. در میان کشورهای جهان میتوان گفت مدل کشور چین به مدل کشور ایران نزدیک تراست.
کشورهایی چون چین و ایران از لحاظ ساختاری شباهت های زیادی با یکدیگر دارند. هردو دارای دو پوسته درونی و بیرونی هستند. پوسته درونی آنها ثابت و بر پایه مردم محکم هستند. در چین ساختار سیاسی حاکم پس از جنگ جهانی دوم ثابت بوده و مردم چین به آن اعتقاد فراوانی دارند درکشور ما نیز پس از انقلاب ساختار نظام بر پایه اسلام و ولایت مطلق فقیه پایه گذاری شده و مردم در طی 4 دهه پس از انقلاب نشان داده اند به این ساختار اعتقاد فراوان دارند و برای بقای آن حاضرند با تمامی دشمنان خود مبارزه کنند.
اما دو کشور در پوسته بیرونی که شامل اقتصاد و سیستم اجرایی کشور می شود در سه دهه عمر خود شبیه هم بودند ولی در دهه گذشته با یکدیگر تفاوت معنا داری پیدا کرده اند. چین در دهه اخیر توانسته رشد عظیم اقتصادی برای خود رقم بزند و این امر را مرهون تلاش های شی جی پینگ است.
شی جی پینگ در داخل ساختار قدرت بوده و از همان زمان نیاز به تحول درساختار اقتصادی را مهمترین عامل توسعه چین می دید. برخلاف دیگر صاحب نظران غرب زده که انتظار داشتند تغییر سیاسی باعث تحول اقتصادی شود شی با اعتقاد راسخ به اینکه ساختار سیاسی موجود و حمایت مردم از این ساختار دست به تحول اقتصادی بزرگی زد به گونه ای که درطول یک دهه با برنامه ریزی ومدیریت خود چین به نقطه اول اقتصادی جهان رساند ثابت نمود که نظرات او یعنی تکیه بر توانمندی های داخلی کشور، بدون نیروی نظامی اروپا و آمریکا را به زانو درآورد و اینجاست که بایستی با نگاه کردن به مدل موفق اجرایی در چین مدل مناسبی را برای کشورمان پیش بینی و اجرا نماید.
در کشور ما ایران مدیران اقتصادی دولت ها از همان ابتدا اقتصاد دولتی را را سرلوحه قرار دادند و هرکجا نتوانستند فعالیتی نمایند مانند دولت های هفتم و یازدهم با نگاه به غرب خواسته اند تا اقتصاد را متحول نمایند. حتی دولت نهم و دهم بدلیل نفوذ مدیران وابسته و ضعیف این فرایند را تکرار نمود و نتیجه آن اقتصاد تک محصولی تورم های افسارگسیخته است. کشوری که در منطقه از نظر نظامی و سیاسی حرف اول را می زند و در جهان الگو می باشد ولی در بحث اقتصاد عقب افتاده است.
نکته جالب اینجاست که شی در چین درشروع حرکت خود، زمان زیادی را صرف کرده تا برنامه مدونی جهت توسعه اقتصادی چین تدوین کند درحالیکه در کشور ما سالهاست این برنامه به شکل اصل 44 ، قانون برنامه 20 ساله و بیانیه گام دوم انقلاب راه رسیدن به پیشرفت اقتصادی را تهیه نموده ولی دولت ها دراجرا فقط با شعار زدگی با این قوانین برخورد نموده اند و هرکجا که به ضرر و منافع گروهی خود دیده اند از اجرای آن چشم پوشی می کنند.
با روی کار آمدن دولتی مردمی و انقلابی سیزدهم و با رویکرد تحول گرایی در کشور و جسارت و جرات ریاست جمهوری در اجرای قوانین امید فراوانی ایجاد شد و انتظار می رفت حرکت در راستای برنامه های تدوین شده سرعت پیدا کند ولی نبود وحدت فرماندهی در بحث های اقتصادی و وجود همان مدیران ترسو که با تغییر ظاهر در دولت سیزدهم باقی مانده بودند شروع تند وطوفانی دولت سیزدهم را کند نموده است و این کندی پاشنه آشیل عملکرد اقتصادی دولت سیزدهم شده است.اینجاست که وجود یک مدیر توانمند دربحثهای اقتصادی مشکل گشای کشور باشد.
کشور ما جهت رسیدن به مدل چین نیاز به یک مدیر توانمند اقتصادی در سطح شی جی پینگ دارد. مدیری که ارکان نظام از رهبری گرفته تا قوای سه گانه و مردم به او اعتماد داشته باشند و آن فرد کسی جز مخبر معاون اول ریاست جمهوری نیست.
واقعیت این است که از سال 1386 و انتخاب مخبر بعنوان ریس ستاد اجرایی فرمان امام این ستاد به یکی از برزگترین و قوی ترن پایگاههای اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی کشور بدل شده وتمامی صاحب نظران دوست و دشمن انقلاب به قدرت و توانایی مخبر اذعان دارند. عملکرد موفق مخبر در ستاد اجرایی فرمان امام باعث شده که اعتماد کامل مقام معظم رهبری را جلب نماید و در تمامی مباحث اقتصادی دولتهای گذشته هر کجا دولت ها کوتاهی های داشتند ستاد اجرایی بعنوان بازوی کمکی انقلاب ورود نموده و مشکلات بزرگی را برای کشور حل نمود. نمونه بارز آن درزمان کرونا بود که با تولید واکسن برکت کشور را ازیک مشکل حاد و عظیم رهایی بخشید.
مخبر نشان داده فردی باهوش ، محکم و قاطع است و در بحث های اقتصادی میتواند از تمامی ظرفیتهای کشور استفاده نماید و با یک وحدت رویه از این فضای چند قطبی اقتصادی در کشور جلوگیری نماید.
در مدت دو سال گذشته دولت سیزدهم سعی نموده با استفاده از همکاری ظرفیت ، گروه ها و جناح های سیاسی همسو، دولتی قوی را ایجاد نماید ولی بدلیل عدم هماهنگی این افراد دردولت در وزارتخانه های مختلف ویا ناهماهنگی با مجلس عملکرد مطلوب اقتصادی نداشته باشد . برای جبران زمان ازدست رفته الان زمان آن است که فضا برای حرکت معاون اول ریاست جمهوری باز شود تا یک فرماندهی واحد اقتصادی درکشور ایجاد گردد.بایجاد وحدت فرماندهی اقتصادی مطمئنا راه برای فساد بسته خواهد شد. اعتماد به سرمایه گذاری در کشور افزایش خواهد یافت و کشور به ثبات اقتصادی خواهد رسید.
در پایان می توان گفت نگاه به درون کشور همراه با تزریق امید، مبارزه قاطع با فساد، مبارزه قاطع و بازخواست از مدیران اجرایی ضعیف، جوانگرایی و تربیت مدیران جوان، بکارگیری مدیران نخبه و موفق فارغ از هرگونه جناح بندی، از مهمترین خصیصه های معاون اول است که او را به یک مدل اقتصادی از شی جی پینگ نموده است.
نظرات شما ( 2 نظر )