به گزارش سایت خبری پرسون، با این حال اما مدیران ارشد دولت هیچگونه موضع صریح و روشنی در قبال خبرهایی که در فضای رسانه‌ای مبنی بر تصمیم دولت برای تعطیلی مرکز بررسی‌ها نداشته‌اند. این مسئله نگرانی بسیاری از دلسوزان دولت سیزدهم را در پی داشته و موجب شده واکنش‌های منفی زیادی نسبت به این خبر در میان نخبگان و اهالی رسانه به وجود بیاید.
محمدصادق خیاطیان عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی و استاد پژوهشکده مطالعات بنیادین علم و فناوری دانشگاه شهید بهشتی، چند ماه پس از روی کار آمدن سید ابراهیم رئیسی به ریاست مرکز بررسی‌های استراتژیک منصوب شد. اما مرکز بررسی‌ها در مدت یکسال و نیم حضور خیاطیان، چندان عملکرد موفقی از خود نشان نداد. نه توانست در راهروهای تصمیم‌ساز دولت نقش‌آفرینی جدی ایفا کند و ایده‌های راهبردی به مدیران دولت منتقل کند و نه توانست در عرصۀ عمومی گفتمان دولت را ترویج نماید.
به طور کلی می‌توان به چند مورد به عنوان مهم‌ترین انتقادها به عملکرد مرکز بررسی‌ها اشاره نمود: ۱) ناتوان در طرح و پیشبرد ایده‌های راهبردی در سطوح مختلف دولت ۲) عدم وجود ارتباط موثر میان مرکز بررسی‌ها به عنوان بازوی مشورتی رئیس‌جمهور با شخص رئیسی ۳) ناموفق بودن در پل زدن میان جامعه نخبگانی و بدنۀ تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر مدیران اجرایی ۴) حضور نه چندان موفق در حوزۀ عمومی.
علی‌رغم اذعان به نواقص و عدم توفیقات مجموعۀ مرکز بررسی‌ها در دولت سیزدهم اما عوامل دیگری خارج از خود این نهاد نیز در چنین عملکردی موثر بودند. به نظر می‌رسید در سطوح ارشد دولت پذیرشی مبنی بر استقبال از مرکز بررسی‌ها در حوزه‌های گوناگون وجود نداشت.
نه شخص خیاطیان آن قابلیت لازم برای بازیگری در سطح تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری دولت را دارا بود و نه هستۀ مرکزی و موثر دولت چنین اجازه‌ای به او می‌داد. چه اینکه در طول دو سالی که از عمر دولت سیزدهم می‌گذرد، بیشتر تصمیمات راهبردی و مشاوره‌های سیاستی از مراجعی غیر از مرکز بررسی‌های استراتژیک نشات می‌گرفت.
به هر ترتیب در فروردین ۱۴۰۲ بود که با اعلام سخنگوی دولت، محمدصادق خیاطیان به صندوق نوآوری و شکوفایی منتقل شد و پس از گذشت سه ماه تا به امروز، هنوز تکلیف مرکز بررسی‌های استراتژیک نامشخص است. در این چندماه مطابق گزارشات غیر رسمی، این نهاد تقریباً بدون فعالیت جدی بوده و مسئول مشخصی ندارد.
رجانیوز
