به گزارش سایت خبری پرسون، چیزی حدود ۳۰ میلیون سال پیش یک خرس عجیب در نزدیکی رودخانه‌ای واقع در داکوتای شمالی امروزی زندگی می‌کرد که ظاهری شبیه به راکون داشت و مثل سمور آبی غذا می‌خورد، غذایی خطرناک که حتی می‌توانست جانش را بگیرد. بررسی باقیمانده فسیل این موجود باستانی نکات جالبی درباره نخستین شکارچیان پستاندار کره زمین فراهم می‌کند.
نام این گونه باستانی را ائوآرکتوس وُراکس (Eoarctos vorax) گذاشته‌اند. ائوآرکتوس ترکیب دو واژه یونانی سپیده‌دم و خرس است و وُراکس به معنی حریص اشاره‌ای به رژیم غذایی متفاوت این شکارچی باستانی است.
خرس سپیده‌دم به نظر یکی از نخستین پستانداران گوشت‌خواری باشد که توانایی خرد کردن چیزهای سخت چون استخوان را به دست آورد. در بررسی فسیل‌های به دست آمده از این شکارچی نمونه‌های بسیاری از دندان‌های شکسته و آسیب‌دیده پیدا شد که نشان از خوردن چیزی بسیار سخت و محکم است.
وانگ و گروهش با بررسی یکی از فسیل‌های به جا مانده از خرس سپیده به این نتیجه رسیدند که به احتمال زیاد حیوان بیچاره در اثر عفونت ناشی از شکستن دندان جان باخته باشد. در این فسیل حیوان در سمت راست و چپ آرواره‌اش دندان‌های شکسته داشت که به گفته وانگ مرگ دردناکی را برایش رقم زده است.
ژیائومینگ وانگ دیرینه شناس موزه تاریخ طبیعی لس‌آنجلس و گروهش این شکارچی باستانی را در دسته نخستین پستانداران گوشتخوار و با توجه به دندان‌های آسیای بزرگ در رده خرس‌وارگان طبقه‌بندی کرده‌اند. البته این جانور عجیب نیای خرس‌های امروزی نیست.
از پوزه تا دم خرس سپیده‌دم حریص کمتر از یک متر طول و بسیاری از ویژگی‌های اسکلتی راکون را در خود دارد. البته پنجه‌های خرس سپیده‌دم درازتر و تیزتر از راکون‌های امروزی بوده است.
در حالی که در دهه‌های گذشته دیرینه‌شناسان بر این باور بودند که خرس‌وارگان در اروپا پا به عرصه وجود گذاشته‌اند، پژوهش‌های اخیر از پیدایش آن‌ها در آمریکا شمالی خبر می‌دهند.
به باور گروه پژوهشی وانگ خرس سپیده‌دم از نرم‌تنان صدف‌دار در رودخانه‌های باستانی تغذیه می‌کرد و همانند سمورهای آبی امروزی با خرد کردن صدف به گوشت نرم تنشان می‌رسید.
خبرآنلاین
